Sou Fujimoto

Sou Fujimoto, roepnaam van Fujimoto Sōsuke, (geboren 4 augustus 1971, Hokkaido, Japan), Japans architect wiens innovatieve woonstructuren en institutionele projecten een nieuwe benadering van de relatie tussen de architectonische ruimte en het menselijk lichaam vertegenwoordigden.

Fujimoto groeide op op het Noord-Japanse eiland Hokkaido. Zijn jeugdige verkenningen van het beboste landschap van de regio leidden tot een blijvende interesse in de natuurlijke wereld. Dat zou zijn latere werk beïnvloeden, dat hij vaak beschreef door zich te beroepen op natuurlijke ruimten zoals bossen en grotten. In 1994 studeerde hij af in architectuur aan de Universiteit van Tokio en in 2000 richtte hij in Tokio het gelijknamige bureau Sou Fujimoto Architects op.

Fujimoto vond inspiratie voor zijn gedeconstrueerde ontwerpen door terug te kijken naar de grot als een ruwe ruimte waar de functie werd bepaald door menselijk gedrag. Die ontwerpfilosofie, die hij “primitieve toekomst” noemde, kwam duidelijk naar voren in zijn Final Wooden House (2008) in Kumamoto, Japan. Het bouwwerk bestond uit grote cederhouten balken die als blokken op elkaar waren gestapeld, waardoor de bewoners de ruimte naar eigen behoefte konden interpreteren en oppervlakken flexibel konden gebruiken als muren, vloeren of zithoeken. Fujimoto heeft die filosofie verder uitgewerkt in Fujimoto Sōsuke genshotekina mirai no kenchiku (2008; Sou Fujimoto: Primitive Future).

House N, een woongebouw in Ōita, Japan, werd ook voltooid in 2008. Fujimoto’s ontwerp vervaagt de grenzen tussen de huiselijke ruimte en de straat, en tussen de bebouwde omgeving en de natuur, met een reeks steeds intiemere, in elkaar geneste woonruimten. Een betonnen buitenschil, doorboord met grote ramen zonder glas, bevatte twee binnendozen en een leefruimte buiten met bomen, een tuin en een houten patio. De binnenboxen boden privacy aan de bewoners terwijl ze toch verbonden bleven met de natuur en de omgeving.

Institutionele projecten waren onder andere de Musashino Art University Museum & Library (2010) in Tokio, een bibliotheek die de openbare ruimte omhulde met massieve spiraalwanden van boekenkasten. In 2013 werd Fujimoto gekozen om het Serpentine Gallery Pavilion in Kensington Gardens in Londen te ontwerpen, een tijdelijke structuur in opdracht van de galerie. Hij creëerde een etherisch, semitransparant raster van witte stalen buizen dat versmolt met het landschap en tegelijkertijd wolkachtig en formeel is in zijn compositie. De ruimte met meerdere verdiepingen stimuleerde de organische stroom van beweging en nodigde het publiek uit tot verkenning en interactie.