Snelle hartslag – Symptomen, oorzaken en behandelingen

Een snelle hartslag staat bekend als tachycardie en wordt gewoonlijk gedefinieerd als een hartslag van meer dan 100 slagen per minuut. Hoewel een snelle hartslag meestal wordt gedefinieerd als een hartslag van meer dan 100 slagen per minuut, is er geen specifieke grenswaarde voor wat een significant snelle hartslag is of een getal waarboven een snelle hartslag een probleem wordt. Elk geval is anders en moet anders worden benaderd. Artikelen over normale hartslag en lage hartslag zijn hier gelinkt.

Wat veroorzaakt een snelle hartslag?

De hartslag kan snel zijn om redenen binnen het hart of redenen buiten het hart.

Het elektrische systeem van het hart zelf kan een snelle hartslag veroorzaken als er ‘kortsluiting’ in het hart optreedt. Deze staan bekend als tachyaritmieën. Deze kunnen zich voordoen vanuit de bovenste kamer of vanuit de onderste kamer van het hart. Snelle hartslagen vanuit de bovenste kamer van het hart worden supraventriculaire tachycardie of kortweg SVT genoemd. Ze kunnen regelmatig of onregelmatig zijn. Een van de meest voorkomende oorzaken van een snelle hartslag, vooral als die onregelmatig van aard is, staat bekend als atriumfibrillatie of AF in het kort. Snelle hartslagen die optreden vanuit de onderste kamer van het hart staan bekend als ventriculaire tachycardie of afgekort VT. Deze zijn over het algemeen regelmatig van aard. Ventrikeltachycardie wordt in het algemeen als zorgwekkender beschouwd dan andere oorzaken van een snelle hartslag en moet onmiddellijk worden onderzocht en behandeld.

De hartslag kan snel zijn als reactie op andere processen die zich in het lichaam afspelen. Als het lichaam bijvoorbeeld onder stress staat door pijn, infectie, bloedverlies of een algemene ziekte, kan de hartslag aanzienlijk toenemen, vaak om vitale organen van bloed te voorzien. Wanneer iemand pijn heeft, is er een toename van de afscheiding van stresshormonen die de hartslag direct verhogen door in te werken op receptoren in het hart. Er kunnen problemen zijn met hormonen, zoals een overproductie van schildklierhormoon, die kan leiden tot een verhoging van de hartslag. Wanneer het lichaam in shock is, door oorzaken van binnen of buiten het hart, zal de hartslag aanzienlijk toenemen. Als de hartfunctie bijvoorbeeld ernstig verstoord is en de hoeveelheid bloed die per slag wordt weggepompt daardoor vermindert, probeert het hart dit te compenseren door de hartslag te verhogen. Tenslotte is het belangrijk op te merken dat de inname van stoffen zoals stimulerende middelen die de hartslag direct zouden verhogen, moet worden uitgesloten als oorzaak van een snelle hartslag.

Andere artikelen op MyHeart.net die meer in detail gaan, zijn onder meer hartflutter, sinustachycardie, ongepaste sinustachycardie, Afib met RVR en atriumfibrilleren.

Symptomen van een snelle hartslag

Veel mensen hebben geen symptomen wanneer ze erachter komen dat ze een snelle hartslag hebben. Vaak merken ze het alleen bij het controleren van hun polsslag, of door een bloeddrukmeter of een Fitbit-achtig accessoire. Sommige patiënten kunnen zich moe, kortademig, duizelig of vermoeid voelen. Als de hartslag bijzonder snel is, kunnen mensen een bonzend gevoel of hartkloppingen waarnemen. Als de hartslag bijzonder snel is, kan er een gevoel van lichtheid in het hoofd of een gevoel van flauwte optreden. In het geval van SVT die op onvoorspelbare tijden komt en gaat, kunnen er intermitterende hartkloppingen en licht gevoel in het hoofd zijn. Wanneer de hartkloppingen opkomen, kunnen sommige patiënten pijn op de borst hebben die soms kan wijzen op een onderliggende hartslagaderaandoening. Als de hartkloppingen ernstiger zijn, kunnen mensen daardoor flauwvallen.

Gevolgen van een snelle hartslag

Vaak zal een snelle hartslag geen noemenswaardig effect op het hart hebben, hoewel er wel symptomen kunnen optreden. In sommige gevallen kunnen de symptomen echter zo ernstig zijn dat ze zorgen baren en de kwaliteit van leven beperken. In enkele gevallen kan de hartslag gedurende een lange periode weken-maanden voortdurend verhoogd zijn, vaak met een hartslag van meer dan 120-130 slagen per minuut, en leiden tot een verzwakking van de hartspier die bekend staat als tachycardie-gemedieerde cardiomyopathie. Hoe dan ook, het is belangrijk om eventuele onderliggende oorzaken van snelle hartslag op te sporen en te identificeren en de juiste behandeling te geven.

Fast Heart Rate – What Tests Are Needed?

Geschiedenis – Het belangrijkste is in de eerste plaats een goede geschiedenis. Zijn er bijkomende symptomen van hartkloppingen, licht gevoel in het hoofd, vermoeidheid, duizeligheid of flauwvallen? Is er sprake van pijn op de borst of kortademigheid? Is de snelle hartslag intermitterend of constant en treden de symptomen alleen op wanneer de hartslag verhoogd is? Wat gebeurt er met de bloeddruk als de hartslag verhoogd is? Is er een voorgeschiedenis van hartaandoeningen of zijn er eerdere testen gedaan? Deze vragen zijn van cruciaal belang bij het bepalen van de ernst van de situatie en het bepalen van de benodigde werkzaamheden. Als er alarmsymptomen zijn, zoals hierboven beschreven, moet de hartslag worden onderzocht en niet worden genegeerd.

Lichamelijk onderzoek – Is de hartslag regelmatig of onregelmatig als hij snel is? Zijn er bij het lichamelijk onderzoek tekenen van hartfalen, zoals vochtretentie? Een grondig lichamelijk onderzoek kan ook wijzen op andere systemische problemen, zoals problemen met de schildklier of andere problemen.

EKG – Een basislijn EKG is essentieel. Is het hartritme normaal of abnormaal? Zijn er aanwijzingen voor een afwijking van het hartritme of het geleidingssysteem van het hart? Het is bijzonder nuttig om een EKG uit te voeren tijdens de periode van snelle hartslag omdat het de diagnose kan helpen bevestigen als er een cardiale oorzaak is.

Bloedonderzoek – Basisbloedonderzoek zal worden uitgevoerd om bloedarmoede of elektrolytafwijkingen uit te sluiten, schildklierfunctietesten kunnen worden uitgevoerd. Andere tests kunnen worden uitgevoerd indien geïndiceerd.

Monitor – Vaak hartkloppingen of snelle hartslag optreden met tussenpozen en nooit wanneer in de dokterspraktijk! Een monitor kan worden gedragen om een snelle hartslag met tussenpozen op te sporen en vervolgens te karakteriseren, zodat nuttige informatie wordt verkregen. Monitors kunnen 1 dag, enkele dagen, enkele weken, of zelfs veel langer gebruikt worden indien geïmplanteerd. Persoonlijk vind ik dat een monitor veel nuttiger is als er een symptoomendagboek wordt bijgehouden waarin wordt genoteerd wanneer de symptomen zich voordoen. Het dagboek kan dan worden vergeleken met de monitor om eventuele correlaties te zien.

Echocardiogram – Dit is een echografie van het hart waarbij wordt gekeken naar de structuur en functie van het hart, die vaak wordt gemaakt bij patiënten met hartkloppingen of een snelle hartslag.

EP-studie – Als men van mening is dat de verhoogde hartslag een cardiale oorzaak heeft, of verband houdt met een afwijking van het structurele systeem van het hart, kunnen specialisten op het gebied van elektrofysiologie soms een invasieve test uitvoeren om de diagnose te verduidelijken.

Behandeling van snelle hartslag

Behandel de onderliggende oorzaak: Het belangrijkste is ervoor te zorgen dat er geen onderliggend systemisch probleem is dat de snelle hartslag veroorzaakt. Als er bloedarmoede is, bijvoorbeeld, moet dat worden behandeld. Infecties en uitdroging moeten worden behandeld. Hormonale onevenwichtigheden moeten worden behandeld. Medicijnen zullen worden bekeken en mogelijk schadelijke middelen zullen moeten worden gestopt indien mogelijk.

Medicijnen: Het is belangrijk niet alleen een nummer te behandelen; de onderliggende reden moet worden gezocht. Als men denkt dat de snelle hartslag een cardiale oorzaak heeft, moet de juiste behandeling worden gegeven. Als er sprake is van een aanzienlijke spierfunctiestoornis, wordt een behandeling gegeven die gericht is op versterking van het hart. Als er problemen zijn met het elektrische systeem van het hart, kunnen medicijnen worden gegeven om de hartslag te vertragen, zoals bètablokkers of calciumkanaalblokkers. In sommige gevallen kunnen sterkere medicijnen worden voorgeschreven die voorkomen dat de aritmie optreedt, de zogenaamde anti-aritmica. Specialisten die bekend staan als elektrofysiologen schrijven gewoonlijk anti-aritmische medicijnen voor.

Procedures: Als de snelle hartslag als een primaire hartritmestoornis wordt beschouwd, kunnen procedures nodig zijn, vooral als medicijnen niet werken. In het geval van SVT kunnen procedures die bekend staan als ablatie bijzonder effectief zijn. Bij patiënten met boezemfibrilleren kan een ablatieprocedure nuttig zijn als medicijnen niet werken en er symptomen aanwezig zijn. VT kan ook op deze manier worden behandeld. Ablatieprocedures worden uitgevoerd door elektrofysiologen, dit zijn cardiologen die gespecialiseerd zijn in het elektrische systeem van het hart.

Snelle hartslag – Overzicht en conclusie

Een snelle hartslag, hoewel vaak gedefinieerd als een hartslag van meer dan 90, is niet noodzakelijk abnormaal en elk geval is anders. Voorgeschiedenis, lichamelijk onderzoek en diagnostische tests zijn nodig om de betekenis van de hartslag te bepalen en om te zien of behandeling nodig is. De behandeling van niet-cardiale oorzaken van een snelle hartslag bestaat uit het aanpakken van de onderliggende oorzaak. In het geval van cardiale oorzaken van snelle hartslag worden meestal eerst medicijnen geprobeerd of in sommige gevallen is een ingreep nodig, vooral als het probleem met het elektrische systeem van het hart is.