Sidebar

Reading Time: 9 minutes

Toen ik op de lagere school zat, heb ik veel tijd in het ziekenhuis doorgebracht. Ik had een probleem met mijn heup, waardoor ik verschillende keren het ziekenhuis in en uit moest. Mijn eerste verblijf in het ziekenhuis was voor een week tractie (ja, ze trokken letterlijk aan mijn been voor een hele week). Op de kinderafdeling lag een schoolvriend met mij; hij was meegesleurd door een paard en had brandwonden over zijn hele lichaam (hij is inmiddels hersteld!). Er was ook nog een ander kind bij ons in de zaal. Zijn naam was Dean. Dean was ongeveer twee jaar oud, en zijn vader was een vrachtwagenchauffeur. Ik herinner me dit feit heel goed. De reden waarom ik het me herinner is omdat Dean duidelijk van vrachtwagens hield. Hoe weet ik dat hij van vrachtwagens hield? Dat vertelde hij ons. Vaak. De hele dag, en de hele nacht, zei Dean “Vrachtwagen!” Hij vroeg ons vaak om het belang van vrachtwagens te erkennen. Op een nacht, terwijl mijn vriend sliep, besloot Dean dat het belangrijk was om zijn liefde voor vrachtwagens kenbaar te maken. Dus liep Dean naar het bed van mijn vriend, pakte de draagbare eettafel, ramde die herhaaldelijk in zijn ingezwachtelde buik (alleen om zijn aandacht te trekken, natuurlijk), en zei: “Vrachtwagen! Vrachtwagen!” Gelukkig hoorden de verpleegsters het en kwamen ze vrij snel om alles in orde te maken. Dean bleef daarna niet lang meer bij ons op de afdeling.

Dean’s liefde voor vrachtwagens was volkomen natuurlijk, nietwaar? Dit is hoe de wereld werkt: kinderen imiteren hun ouders. Kinderen leren zich te gedragen zoals hun ouders zich gedragen, en te houden van wat hun ouders liefhebben. Nu ik zelf vader ben, zie ik hoe waar dat is. Het is onmogelijk voor ons als ouders om weg te komen met hypocrisie. Als we echt willen dat onze kinderen opgroeien tot een bepaald soort mensen, is er geen kortere weg: we moeten er hard aan werken om zelf ook zo’n soort mensen te worden. Onze kinderen leren niet noodzakelijkerwijs te geloven wat wij zeggen, maar ze leren wel te doen wat wij doen en lief te hebben wat wij liefhebben. Soms zie ik mijn kinderen stressen en zich te veel zorgen maken, en ik weet precies waar dat vandaan komt: van mij. Aan de andere kant zie ik ze ons soms op een goede manier imiteren: bijvoorbeeld als ik zie dat ze oprecht van elkaar houden en elkaar respecteren, op de manier waarop wij liefde en respect in ons huwelijk proberen vorm te geven. Natuurlijk is mijn opvoeding verre van perfect, en ik heb het veel te vaak bij het verkeerde eind. Er zijn geen perfecte ouders op deze aarde, en niemand van ons heeft ook perfecte ouders. Misschien waren (of zijn) die van jou ronduit verschrikkelijk. Misschien heb je je gerealiseerd dat je bepaalde gedragingen van je ouders hebt geërfd, waarvan je zou willen dat je ze kwijt kon raken. Dat kan moeilijk zijn. Goed of slecht, kinderen imiteren hun ouders.

Daarom is christen zijn zo’n krachtig iets. Als je in Christus gelooft, dan is God je liefhebbende hemelse Vader. Zelfs als je aardse ouders vreselijk waren, of afwezig, dan hoeft dat nog niet de loop van je leven te bepalen. Je hebt iemand die perfect goed is om na te bootsen: God zelf. Dat is waar Paulus hier in deze verzen over schrijft: hij vraagt om “navolgers van God te worden”.

Wordt dan navolgers van God, als geliefde kinderen, en wandelt in de liefde, zoals ook Christus ons heeft liefgehad en zich voor ons heeft overgegeven als offerande en offerande aan God, een welriekend aroma.

Efeziërs 5:1-2

“Wordt navolgers van God”. Dit is een geweldig voorrecht, en het ligt ten grondslag aan alles in ons christelijke leven.

Dierbare kinderen

De reden dat wij navolgers van God kunnen worden, is dat wij Gods “dierbare kinderen” zijn. God is niet zomaar een verre overheerser die van ons lafhartige trouw eist. God houdt van ons, diep en opofferend, als onze Vader. Daarom wil hij dat wij voor hem leven. In zijn brief tot nu toe heeft Paulus veel gezegd over de rijkdom van Gods liefde voor ons. In liefde heeft God besloten dat wij in de eerste plaats zijn kinderen moesten worden, door ons te adopteren en ons tot de zijne te maken (Efeziërs 1:4-5). In liefde heeft God zijn barmhartigheid over ons uitgestort, door ons niet te veroordelen voor onze zonden, maar zijn Zoon Jezus Christus te zenden om voor hen te sterven en ons uit de dood op te wekken tot het leven met Hem (Efeziërs 2:4-5). Dit maakt ons tot Gods geliefde kinderen.

Echte liefde maakt kinderen veilig. Dat geldt zelfs in onze eigen onvolmaakte aardse gezinnen, nietwaar? Als kinderen weten dat ze geliefd zijn, geeft dat hen kracht om te leven, te lijden, zichzelf tekort te doen, te zondigen en om vergeving te vragen, en zichzelf te geven ter wille van anderen en niet voortdurend te hoeven grijpen, omdat ze geliefd zijn, en ze liefde te geven hebben. Natuurlijk, aardse ouders falen op allerlei manieren. Maar Gods liefde voor ons is diep en volmaakt. En dat geeft ons zekerheid, en de kracht om Hem na te volgen.

Liefhebben als Christus

Wat betekent het dan om God na te volgen? Het betekent “in liefde te wandelen, zoals ook Christus ons heeft liefgehad”. Het woord “liefde” is hier heel belangrijk. Maar als we het woord “liefde” zien, moeten we duidelijk zijn over wat het betekent. “Liefde” is een van die woorden die voor verschillende mensen verschillende dingen betekent. Voor sommigen betekent liefde gewoon sterke gevoelens hebben voor een ander en voor anderen betekent liefde gewoon onvoorwaardelijk alles goedkeuren en bevestigen wat een ander doet en voelt. Maar dat is niet wat de Bijbel bedoelt met het woord “liefde”. Hoewel het belangrijk is om vriendelijk en medelevend te zijn in de manier waarop we anderen liefhebben (zie Efeziërs 4:31-32), zit er meer achter het begrip liefde dan alleen gevoelens of houdingen. Paulus zegt hier om “in de liefde te wandelen”. Het woord “wandelen” heeft te maken met onze daden en ons dagelijks leven. Wandelen in liefde is iets dat we doen voor mensen, niet alleen iets dat we voelen voor mensen. In feite gaat het om het imiteren van Gods daden in het liefhebben van ons. Meer in het bijzonder gaat het om het imiteren van Christus’ liefdevolle daden voor ons: wij moeten in liefde wandelen “zoals ook Christus ons heeft liefgehad”. Hoe heeft Christus ons liefgehad?

Een offer brengen zoals Christus

Christus heeft ons op deze manier liefgehad: Hij “gaf zichzelf voor ons als een offerande en een welriekende geur aan God.” Paulus heeft het over de kostbare, offerdood van Christus aan het kruis voor ons. We zien hier dat Christus niet alleen voor ons voelde, en hij bevestigde ons niet alleen. Hij gaf zichzelf voor ons. En die zelfgave is een model voor ons om naar te leven.

Paulus heeft in zijn brief tot nu toe al verschillende keren gesproken over de dood van Christus voor ons. De dood van Christus was een offer, waarbij Hij Zichzelf overgaf en Zijn bloed vergoot, in onze plaats, zodat wij vergeving van zonden konden krijgen (zie Efeziërs 1:7). Het was dus een offer dat verlossing bracht. Het was ook een offer dat vrede bracht: vrede met God, en vrede met elkaar (zie Efeziërs 2:14-16). In die zin is het offer van Christus uniek. Het is iets dat Hij voor ons heeft gedaan, eens en voor altijd, om verlossing en vrede te brengen. Zijn bloed werd voor ons vergoten. Wij kunnen ons bloed niet op die manier voor anderen vergieten, sterven voor hun zonden en vrede brengen aan de wereld.

Maar hier beschrijft Paulus het offer van Christus op een manier die ons helpt te zien hoe het op ons van toepassing is. De dood van Christus was een “offerande en offerande aan God, een welriekende geur”. Deze woorden verwijzen naar de verschillende offers in het Oude Testament: regelmatige offers van voedsel en drank die de Israëlieten aan God brachten en die Hem dag na dag behaagden. Wij lezen ook in het Oude Testament hoe deze fysieke offers en opofferingen wezen op een meer fundamenteel offer: een leven in gehoorzaamheid aan Gods woord (zie Psalm 40:6-8). Door de dood van Christus op deze manier te beschrijven, helpt Paulus ons te zien hoe de opofferende liefde van Christus model staat voor ons eigen gewone, dagelijkse leven. Het offer van Christus geeft ons een patroon voor het leven. Een kind van God zijn is een kind van liefde zijn. Liefde houdt opoffering in. En opoffering betekent jezelf aan God geven, en onszelf geven ter wille van anderen.

Zo ziet opoffering eruit

We weten allemaal wat het betekent om van jezelf te geven ter wille van een groter doel, of voor anderen. Opoffering heeft te maken met onze eigen verlangens en comfort en rijkdom en reputatie en genot. Opoffering kan betekenen dat we kostbare beslissingen nemen om op te geven wat van ons is voor het welzijn van God en het welzijn van anderen. Opoffering kan betekenen dat we beslissingen nemen over onze tijd, ons vermogen, onze vrije tijd, onze energie, onze carrière en onze reputatie: beslissingen die het welzijn van God en anderen als ons hoofddoel hebben. Opoffering heeft invloed op alles in ons leven.

Nou, dit betekent niet dat we onszelf maar moeten vergeten en moeten doen alsof we geen eigen behoeften hebben. Paulus zegt niet dat we zoveel van onszelf moeten weggeven dat we een burn-out krijgen en niets meer te geven hebben. Dat is omdat opoffering niet slechts een eenmalige heldendaad is; het gaat om de lange adem in ons dagelijks leven. Daarom moet het ‘duurzaam’ zijn – en daarom moeten we goede gewoonten hebben om voor onszelf te zorgen. Met andere woorden, we moeten verstandig zijn als we offeren (daar komen we nog op terug als we Efeziërs 5:15 bekijken). Toch moeten we ons realiseren dat opoffering – en niet zelfvervulling – de grondhouding moet zijn achter onze beslissingen in dit alles.

Het is ook belangrijk om te onthouden dat opoffering niet altijd betekent dat we doen wat andere mensen willen. Wat het beste voor de mensen is, is Jezus te leren kennen en liefhebben, en veranderd te worden en te groeien om voor Hem te leven. Dus soms betekent opofferende liefde harde waarheden zeggen en impopulaire dingen doen. Het kan betekenen dat we vasthouden aan Gods woord ten koste van onze eigen reputatie. Christenen over de hele Westerse wereld (om nog maar te zwijgen van die in andere delen van de wereld) in verschillende denominaties offeren momenteel hun eigen kerkelijke bezittingen op omwille van die evangeliewaarheid. Zij doen dit ter wille van Jezus Christus en opdat anderen die waarheid kennen en horen.

Oprechters worden

Gods kinderen moeten dus een leven van liefde en opoffering leiden. In ons eentje is dat onmogelijk. Daarom moeten wij blijven terugkeren naar Gods liefde in Christus. We moeten bidden dat Gods Geest in ons blijft werken. We moeten blijven bedenken dat we geliefde kinderen zijn, uit de dood opgewekt tot leven en veilig bij Hem, nu en voor altijd. Dit is wat ons de kracht geeft om te offeren. De opofferende liefde van Christus voor ons geeft ons de kracht om ons aan anderen te geven, om lange, zware inspanningen te leveren, om te dienen, om nederig te zijn, om te werken en om te geven. Het geeft ons de kracht om moeilijke mensen lief te hebben: mensen waar we van nature niet van houden. En het geeft ons de kracht om dingen los te laten waaraan we ons willen vastklampen, ter wille van anderen: omdat we weten dat we geliefde kinderen zijn. En bij dit alles moeten wij bedenken dat het bezieler van God zijn niet iets is wat ons onmiddellijk overkomt. Het is iets dat we moeten “worden”. God werkt in ons, verandert ons beetje bij beetje, om op Hem te lijken en op zijn Zoon Jezus Christus. Wat een geweldig voorrecht is dat.

Ter overdenking

Als je in Christus gelooft, ben je Gods geliefd kind. Hoe geeft deze waarheid je kracht om anderen lief te hebben?

Wat is een gebied waarop je jezelf en dingen die van jou zijn, zou kunnen opofferen omwille van anderen?

Zie Christopher Ash, IJver zonder burnout: Seven Keys to a Lifelong Ministry of Sustainable Sacrifice (Epsom: Good Book Company, 2016)

Audio podcast

Podcast: Play in new window | Download

Subscribe: RSS

Wil je meer?

Dit bericht maakt deel uit van een serie van 70 overdenkingen over elke zin in de brief van Paulus aan de Efeziërs. Het is ook beschikbaar in audio podcast formaat. U kunt alle berichten in de serie bekijken, en verbinding maken met de audiopodcast via het platform van uw keuze, door deze link te volgen.

De academische details achter deze overdenkingen

In deze serie ga ik niet in detail in op het rechtvaardigen van elke uitspraak die ik doe over de achtergrond en betekenis van Efeziërs. Dat heb ik elders gedaan. Als je geïnteresseerd bent in de redenen waarom ik zeg wat ik hier zeg, en er verder achteraan wilt gaan met veel oud-Grieks, technisch materiaal en voetnoten, bekijk dan mijn boek Reading Ephesians and Colossians After Supersessionism: Christ’s Mission through Israel to the Nations.