Screw Kleenex. You Should Be Carrying a Handkerchief

Recently, my mom brought me a small stack of tenugui as a souvenir from a recent trip to Kyoto and Osaka, Japan. Tenugui zijn traditionele Japanse handdoeken. Het zijn kleine, zachte, absorberende doekjes, met heldere patronen van pinguïns, kersenbloesems, en slapende katjes.

Voor het grootste deel van mijn leven, heb ik rondgelopen met een klein doekje in mijn zak of tas. Familieleden stopten katoenen zakdoekjes tussen de pakjes gedroogde mango’s en ondergoed die ze van overzee stuurden. Ik stopte bandana’s in mijn rugzakken en stopte dozen met “vingertopdoekjes” weg toen ik trouwde. Nadat mijn kinderen waren geboren, vulde ik hele lades met opgevouwen stapels kleine, kleurrijke en lichte mousselines.

Het bij je dragen van een klein, multifunctioneel doekje is geen baanbrekende innovatie. Al in de eerste eeuw voor Christus vermeldt de Romeinse schrijver Catullus dat mensen zakdoekjes bij zich hadden om hun neus of voorhoofd af te vegen. In de tijd van Shakespeare was een zakdoek een belangrijk plotpunt in toneelstukken als Othello.

Voor een groot deel van de menselijke geschiedenis hebben we zakdoeken bij ons. Zakdoekhistorica Ann Mahony heeft er honderden verzameld, variërend van souvenirs, accessoires en aandenkens tot nuttige hulpmiddelen.

Royalty’s hadden waardevolle versierde exemplaren; koningin Elizabeth I gebruikte ze om te flirten met haar hovelingen. Maar iedereen kon het zich veroorloven om een plein van een soort bij zich te dragen. Vliegers drukten er kaarten op tijdens de eerste en tweede wereldoorlog. President Barack Obama overhandigde een zakdoekje tijdens een begrafenis. In 2015’s The Intern, Robert De Niro’s karakter adviseert jonge mannen dat het dragen van een zakdoek een geweldige manier is om vrouwen te ontmoeten.

Maar in 1924 werd Kleenex uitgevonden als een handige manier om koude crème te verwijderen. De agressieve reclamecampagnes waarschuwden mensen om geen verkoudheid in hun zak te steken in de vorm van een snotterige zakdoek, en in plaats daarvan wegwerptissues te gebruiken. Tegen de jaren tachtig hadden gezichtsdoekjes de zakdoek verdrongen als hygiënischer alternatief.

Fuzzy Logic

Nadat de dreiging van het coronavirus steeds groter wordt, is het belangrijk om op te merken dat zakdoekjes niet virus-impregneerbaar zijn. Als u ziek bent, bewaar dan geen snotterige zakdoek in uw zak om de hele dag bacillen te verspreiden. Zelfs als u niet ziek bent, moet u uw zakdoek regelmatig weggooien en wassen.

Maar ik heb moeite te begrijpen hoe grondig de zakdoek uit het dagelijks leven is uitgeroeid. Laten we de gebreken van gezichtsdoekjes aanpakken: Ze zijn oncomfortabel. Goedkope, krassende zakdoekjes maken de neus van mijn peuter pijnlijk schraal. En als ze zacht zijn en behandeld met lotion, lossen ze op als ze in contact komen met vocht.

Hoe vaak heb je je neus geblazen in een tissue en per ongeluk boogies op je vingers gekregen? Probeer niet eens een paar losse in je zak te stoppen. Ze scheuren door de wrijving als je loopt. En als je een man bent, gebruik dan alsjeblieft geen zachte op een afspraakje – ze laten stukjes pluis achter in je gezichtsstoppels.

Misschien als mensen tissues meteen weggooiden, zouden ze echt een schoner alternatief zijn. Maar dat doen ze niet, niet altijd. Ik heb zo veel stapels gebruikte tissues of servetten gezien die als kiem bedekte tumbleweeds bij mensen thuis, op hun bureau of in metrostations liggen.

Zakdoeken zijn duurzamer en veelzijdiger. Ja, ik gebruik ze af en toe om mijn neus of ogen mee af te vegen. Maar ik gebruik ze ook om de lens van mijn smartphone schoon te maken, mijn bril af te vegen of mijn handen te drogen in badkamers waar geen papieren handdoekjes meer zijn.

Zoekdoekjes hebben vele namen en zijn er in vele maten. In mijn zakdoekjesbak heb ik ook bandana’s om rond mijn gezicht te binden om stof tegen te houden tijdens het wandelen, om in autoruiten te doen om de zon buiten te houden, of om mijn zakmes af te vegen na het snijden van salami. Ik heb baby nuscheli, of mousseline vierkanten, die ik nog steeds gebruik als servetten, kleine sjaals, of peuter zonnehoeden.

Duurzaamheid is een grote kwestie hier in de buurt, en als je al hebt vervangen uw papieren handdoeken door bamboe degenen, is het tijd om de zakdoek enkele overweging te geven. Maar behalve praktisch en duurzaam, geeft een zakdoekje me plezier op een manier die een tissue nooit zou kunnen.

Een stuk gezichtsdoekje is een grimmig gebruiksvoorwerp, zoals een afvoerslang of een oude flessendop. Maar ik heb nog nooit een zakdoekje opgeraapt zonder me te herinneren waar het vandaan kwam. Zo heb je de zakdoek die ik kocht om het zweet af te vegen na het kijken naar een WK-wedstrijd in een overvolle bar in Los Angeles. Of de linnen vierkantjes met permanent gekreukte hoeken omdat ze zo vaak om de nek van mijn kinderen zijn geknoopt, of de tenugui met kersenbloesems van mijn moeder.

Niet alleen droogt een zakdoek mijn voorhoofd, hij legt ook een moment in de tijd vast. Een Kleenex kan daar niet tegenop.

” vastleggen wat we in die tijd in ons leven meemaakten,” zei Ann Mahony over de telefoon. “Elke dag gooien we het weg.”

More Great WIRED Stories

• Hoe UFO-waarnemingen een Amerikaanse obsessie werden
• Algenkaviaar, iemand? Wat we zullen eten op de reis naar Mars
• Verlos ons, Heer, van het startup-leven
• Hoe de moeder van een hacker inbrak in een gevangenis – en in de computer van de directeur
• De WIRED-gids voor het internet der dingen
• 👁 De geheime geschiedenis van gezichtsherkenning. Plus, het laatste nieuws over AI
• 🏃🏽♀️ Wil je de beste tools om gezond te worden? Bekijk de favorieten van ons Gear-team voor de beste fitnesstrackers, hardloopkleding (inclusief schoenen en sokken) en de beste hoofdtelefoons