Roberto Goizueta

Goizueta keerde in 1953 terug naar Cuba om in het bedrijf van zijn familie te werken. Een jaar later reageerde Goizueta op een advertentie in de krant voor een baan bij de bottelaar van Coca-Cola in Cuba. Korte tijd later werd hij gepromoveerd tot hoofd technisch directeur van vijf Cubaanse bottelarijen.

Fidel Castro kwam aan de macht in Cuba en veranderde het eiland in een communistische staat. Tijdens een vakantie in Miami besloten Goizueta en zijn gezin over te lopen naar de Verenigde Staten. Nadat hij naar de Verenigde Staten was overgelopen, werkte hij voor The Coca-Cola Company in Miami. Hij werd overgeplaatst naar Nassau, Bahama’s als chemicus voor de Caraïbische regio. In 1964 werd hij overgeplaatst naar het hoofdkantoor van de Coca-Cola Company in Atlanta, Georgia. Op 35-jarige leeftijd werd hij Vice President van Technisch Onderzoek en Ontwikkeling. Hij blijft de jongste persoon die deze functie bekleedt bij het bedrijf. In 1975 werd hij gepromoveerd tot leider van de afdeling Juridische en Externe Zaken.

Hij kreeg een verrassende benoeming in 1979, om President van de Coca-Cola Company te worden, nadat toenmalig president J. Lucian Smith (die van 1974-1979 President van Coca-Cola was) ontslag had genomen. In maart 1981 nam hij het voorzitterschap op zich nadat voorzitter J. Paul Austin (die van 1962-1971 President van Coca-Cola was) met pensioen was gegaan. Hij bleef 16 jaar aan het roer van The Coca-Cola Company tot aan zijn dood, als gevolg van complicaties van longkanker, in 1997. Tijdens zijn ambtstermijn werd het merk Coca-Cola het bekendste handelsmerk ter wereld. In 1982 introduceerde hij Diet Coke, gevolgd door Cherry Coke en de controversiële New Coke, beide in 1985; reclameslogans “Coke is het!”, “You Can’t Beat the Feeling” en “Always Coca-Cola”. In 1982 keurde Goizueta de aankoop van Columbia Pictures goed, waarmee hij aangaf dat Coca-Cola ook buiten de frisdrankbusiness actief wilde worden.

Goizueta zat ook in de Raad van Bestuur van verschillende bedrijven, waaronder SunTrust Banks, de Ford Motor Company, Sonat Inc en de Eastman Kodak Company. Hij stond bekend om zijn zakelijke rivaliteit met collega-zakenman Roger Enrico, CEO van PepsiCo tijdens diens ambtstermijn als CEO van Coke.