Rhode Island overweegt wanbetaling voor beruchte 38 Studios-deal

De nasleep van Rhode Island’s grootste economische ontwikkelingsschandaal is nog niet voorbij. In 2010 leende het geprivatiseerde bureau voor economische ontwikkeling van de staat 38 Studios-een videogamebedrijf opgericht door voormalig major league-werper Curt Schilling-zo’n $ 75 miljoen aan subsidies die de staat leende om te verstrekken. Het bedrijf ging al snel failliet, waardoor de belastingbetalers blijkbaar werden opgezadeld met een verplichting die is opgelopen tot 89 miljoen dollar (met rente), inclusief een betaling van 12,3 miljoen dollar die volgend jaar verschuldigd is.

Die betalingen zijn nu in twijfel getrokken. Rhode Island’s House Speaker Nicholas Mattiello heeft vergaderingen gepland met Moody’s en Standard & Poor’s om de gevolgen van het niet betalen te bespreken. Hoewel deze obligaties niet worden gedekt door het volledige vertrouwen en krediet van Rhode Island, waarschuwde een vorige adviseur van de staat voor wanbetaling en beweerde dat Rhode Island daardoor zou degraderen tot junk bond status.

Mattiello werd twee maanden geleden voorzitter nadat de FBI een inval had gedaan in het kantoor van zijn voorganger Gordon Fox, die een belangrijke rol had gespeeld bij het goedkeuren van de lening aan 38 Studios. Volgens recente nieuwsberichten heeft de advocaat van Fox verzocht om een dagvaarding voor documenten in verband met 38 Studios te vernietigen, zich beroepend op het Vijfde Amendement van zijn cliënt tegen zelf-beschuldiging. Er zijn geen aanklachten ingediend naar aanleiding van de inval.

Fox had ook connecties met een advocaat uit Providence genaamd Michael Corso, die betrokken was bij de 38 Studios deal. Uit gelekte documenten blijkt dat Corso 300.000 dollar kreeg betaald door 38 Studios om te communiceren met staatsagentschappen en ambtenaren. Uit aanvullende onthullingen blijkt dat Corso door 38 Studios 485 dollar per uur betaald kreeg om potentiële stimuleringsmaatregelen voor het bedrijf te evalueren. Corso heeft nagelaten zich te registreren als lobbyist namens 38 Studios. Deze onthulling leidde in mei tot een aanvullend onderzoek door de staatspolitie naar mogelijke lobbyovertredingen.

Corso is ook een belastingkredietmakelaar. Zijn bedrijf, Preservation Credit Fund, had een contract met 38 Studios om belastingkredieten te verkopen die door het bedrijf waren beveiligd. Volgens Corso’s LinkedIn-pagina: “Preservation Credit Fund werkt nauw samen met ontwikkelaars en adviseurs om belastingkredietvoordelen te maximaliseren, advies te geven over belastingkredietkwesties en syndiceringsdiensten te verlenen.” Corso wordt de toonaangevende filmbelastingkredietmakelaar van de staat genoemd en heeft zelfs beweerd dat hij de belangrijkste opsteller is van Rhode Island’s Historic Preservation Tax Credit.

In een andere vreemde ontwikkeling heeft de staat onlangs First Southwest ingehuurd, een financieel adviseur die het tegelijkertijd aanklaagt voor “fraude, nalatigheid en juridische wanpraktijken” in verband met de 38 Studios-lening. Volgens de rechtszaak van de staat, waarover verslag werd uitgebracht door de Providence Journal, werd First Southwest 120.000 dollar betaald om de subsidie voor de lening van 38 Studios aan de raad van bestuur van het geprivatiseerde bureau voor economische ontwikkeling en de bureaus voor de beoordeling van obligaties te verkopen. In de rechtszaak wordt First Southwest beschuldigd van het achterhouden van vitale informatie over de deal, voornamelijk dat het bedrijf ondergekapitaliseerd was, waardoor de lening minder riskant leek dan ze was. Het bedrijf ontkent deze beschuldigingen. Nieuwe e-mails die deze week openbaar zijn gemaakt, onthullen interne discussies tussen 38 Studios-managers over het bagatelliseren van de kwestie van onderkapitalisatie.

Het is een weinig bekend feit dat staten en steden soms schuldverplichtingen dekken voor mislukte of in moeilijkheden verkerende economische ontwikkelingstransacties (met inbegrip van belastingvermeerderende financieringsdistricten), ook al zijn ze daar technisch niet toe verplicht. Maar de angst om woekerrentes te moeten betalen voor toekomstige transacties zorgt ervoor dat ze aarzelend betalen. Good Jobs First heeft opgemerkt dat tijdens de Grote Recessie sommige ontwikkelingsagentschappen blijkbaar erg laks werden in hun normen voor het doorlichten van deals, omdat politici wanhopig waren om agressief te lijken op het gebied van banen. Voor op prestaties gebaseerde subsidies zullen de belastingbetalers tenminste niet lijden onder dergelijke deals; maar wanneer overheidsschuld op onvoldoende onderpand wordt geplaatst, zoals bij de Studio 38-deal, zullen de belastingbetalers eronder lijden, ongeacht wat de ambtenaren van Rhode Island besluiten te doen.

Het is een leermoment over beroemde ondernemers, belastingkredietconsultants en bezorgde politici.