Rare Disease Database

De symptomen van AR-HIES variëren van geval tot geval. AR-HIES tast zowel het immuunsysteem als het centrale zenuwstelsel aan. De symptomen kunnen zichtbaar zijn bij de geboorte of tijdens de zuigelingen- of vroege kinderjaren.

AR-HIES wordt beschouwd als een zeldzame primaire immunodeficiëntie aandoening, een van een groep aandoeningen die wordt gekenmerkt door onregelmatigheden in de celontwikkeling en/of celrijping proces van het immuunsysteem. Het immuunsysteem is verdeeld in verschillende componenten, waarvan de gecombineerde acties verantwoordelijk zijn voor de verdediging tegen verschillende infectieuze agentia (d.w.z. binnendringende microscopische levensvormen). Het T-celsysteem (celgemedieerde immuunrespons) is verantwoordelijk voor de bestrijding van gisten en schimmels, verschillende virussen en sommige bacteriën. Het B-celsysteem (humorale immuunrespons) bestrijdt infecties die worden veroorzaakt door andere virussen en met name ingekapselde bacteriën. Het doet dit door het afscheiden van immuunfactoren genaamd antilichamen (ook bekend als immunoglobulinen) in het vloeibare deel van het bloed (serum) en lichaamssecreties (bv. speeksel). Er zijn vier grote klassen immunoglobulinen (Ig), namelijk IgM, IgG, IgA en IgE. Antilichamen kunnen micro-organismen rechtstreeks doden of ze een laagje geven zodat ze gemakkelijker door de witte bloedcellen worden vernietigd. (De witte bloedcellen maken deel uit van het afweersysteem van het lichaam en spelen een essentiële rol bij de bescherming tegen infecties en bij het bestrijden van infecties wanneer deze zich voordoen). Bovendien worden antilichamen geproduceerd na vaccinatie, die bescherming bieden tegen infectieziekten zoals polio, mazelen en tetanus.

Individuen met AR-HIES hebben abnormaal hoge niveaus van immunoglobuline IgE in het vloeibare gedeelte van het bloed (vandaar de term “hyper IgE”). Getroffen personen hebben ook abnormale aantallen witte bloedcellen die bekend staan als eosinofielen in het hele lichaam (eosinofilie). Door problemen met het immuunsysteem zijn mensen met AR-HIES gevoelig voor terugkerende episoden van bepaalde bacteriële infecties die de huid en de longen aantasten, evenals terugkerende virale infecties.

Het eerste symptoom van AR-HIES kan een droge, rode schilferige huiduitslag (eczeem) zijn die zich bij de geboorte of vroeg in de kindertijd ontwikkelt. Jeuk (pruritus) kan ook optreden. Bovendien zijn zuigelingen bijzonder vatbaar voor bacteriële infecties, vooral stafylokokkeninfecties. Dergelijke infecties kunnen leiden tot steenpuisten en met etter gevulde gaten (abcessen) op de huid. Deze abcessen worden “koude” abcessen genoemd, omdat ze niet de normale tekenen van infecties vertonen, zoals warmte en roodheid. Abcessen kunnen ook worden gevonden op het bot achter het oor (mastoïd), gewrichten, tandvlees, luchtwegen in de longen (bronchiën), en in de longen zelf.

Individuen met AR-HIES ontwikkelen ook steeds terugkerende longinfecties (longontsteking). Longontsteking gaat vaak gepaard met vochtophoping rond de longen (pleurale effusie) of pus in het gebied tussen het buitenoppervlak van de long en de borstwand (empyema). Personen met AR-HIES kunnen herhaalde episoden van luchtweginfecties (bronchitis), sinusitis (sinusitis) en middenoorinfecties (otitis media) ontwikkelen.

Infecties van de huid die gepaard gaan met AR-HIES worden meestal veroorzaakt door Staphylococcus aureus. Pneumonie en infecties van de luchtwegen geassocieerd met AR-HIES zijn voornamelijk te wijten aan een breed spectrum van grampositieve en gramnegatieve bacteriën en schimmels, waaronder Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Pneumocystis jirovecii en Histoplasma capsulaum.

Naast bacteriële infecties zijn personen met AR-HIES bijzonder vatbaar voor virale infecties zoals herpes simplex (HSV) en herpes zoster (VZV), molluscum contagiosum (MCV) en humaan papillomavirus (HPV). Deze infecties, die omvangrijk, moeilijk onder controle te houden en verminkend zijn, treden vaak gelijktijdig op.

Aangepakte personen hebben chronische orolabiale of ulceratieve anogenitale infecties met herpes simplex virus ontwikkeld. Eczema herpeticum en ontsteking van de cornea (keratitis) met herpesvirus komen ook voor. Sommige personen met AR-HIES hebben een ernstige virale huidinfectie ontwikkeld die bekend staat als Molluscum contagiosum, veroorzaakt door het molluscum contagiosum virus (MCV). Deze infectie wordt gekenmerkt door bultjes of gezwellen (knobbeltjes) op de huid die vaak rood of ontstoken worden. De knobbeltjes kunnen ook gevoelig zijn en jeuken. Herhaalde infecties met het varicella zoster virus, het virus dat waterpokken veroorzaakt, zijn ook gerapporteerd in de literatuur.

Naast gevoeligheid voor infectie, kunnen personen met AR-HIES een verscheidenheid aan neurologische symptomen vertonen. Dergelijke symptomen omvatten gedeeltelijke gezichtsverlamming, weefseldegeneratie door gebrek aan doorbloeding (ischemisch infarct), ontsteking van bloedvaten (vasculitis) van de hersenen, en verlamming aan één kant van het lichaam (hemiplegie). Neurologische symptomen kunnen uitmonden in levensbedreigende complicaties, waaronder bloedingen in de hersenen of verbreding of uitstulping van de wand van een hersenslagader of -ader (aneurysma).

Individuen met AR-HIES kunnen ook vatbaar zijn voor het ontwikkelen van auto-immuunziekten, zoals hemolytische anemie. De term auto-immuun verwijst naar aandoeningen waarbij de natuurlijke afweer van het lichaam tegen binnendringende micro-organismen ten onrechte gezond weefsel aanvalt. Hemolytische anemie wordt gekenmerkt door de voortijdige vernietiging van rode bloedcellen, sneller dan ze kunnen worden gereproduceerd. De bloedarmoede kan leiden tot vermoeidheid, bleekheid, snelle hartslag, kortademigheid, donkere urine en koude rillingen.

In tegenstelling tot de meer voorkomende AD-HIES, ontwikkelt 50-70% van de patiënten met AR-HIES ernstige allergieën, waaronder anafylaxie voor voedsel- en omgevingsantigenen, en ongeveer 30% heeft astma.