Osteotomie van het hielbeen

Uitgevoerd door Matthew Buchanan, MD

Indicaties

Een osteotomie van het hielbeen is een botsnede (osteotomie) die een chirurg in het hielbeen (calcaneus) maakt. Het doel van een calcaneus osteotomie is om het hielbeen naar binnen (mediaal) of buiten (lateraal) te verschuiven. Als de hiel perfect is uitgelijnd, moet het hielbeen recht onder het scheenbeen (tibia) staan. Sommige patiënten hebben een hielbeen dat te ver naar de binnen- of buitenkant van hun scheenbeen is verschoven of gekanteld. Deze abnormale uitlijning kan een negatief effect hebben op de functie van de voet en enkel, maar ook op de knie en de heup. Het doel van een calcaneus osteotomie is om de uitlijning van het hielbeen te corrigeren zodat het direct onder het scheenbeen komt te liggen.

Een calcaneus osteotomie is geïndiceerd voor patiënten bij wie een niet-operatief behandelingsprogramma voor hun hieluitlijningsafwijking is mislukt. Afhankelijk van de uitlijningsafwijking kan de hiel (calcaneus) naar binnen (medialiserende calcaneus osteotomie) of naar buiten (lateraliserende calcaneus osteotomie) worden verschoven. Bij een patiënt met een platvoet (pes planus of verworven platvoetdeformiteit bij volwassenen), bijvoorbeeld, is de hiel abnormaal te ver naar buiten verschoven (Figuur 1). Dit verandert de manier waarop de belasting door de hiel wordt verdeeld. Mensen met een platvoet hebben meestal pijn en scheuren van de zachte weefsels (ligamenten en pezen) langs de binnenkant van de voet en de enkel.

Bij een patiënt met een hoog voetgewelf (pes cavus) is de hiel abnormaal te ver naar binnen verschoven (Figuur 2). Dit kan pijn, uitrekking en zelfs scheuring van de zachte weefsels (laterale enkelbanden en peroneuspezen) aan de buitenzijde van de voet en enkel veroorzaken. Dit uitrekken van de gewrichtsbanden verhoogt de kans op enkelverstuikingen en kan leiden tot chronische enkelinstabiliteit. Bovendien kan een hiel die abnormaal te ver naar binnen of naar buiten is verschoven, de gewichtdragende krachten door het enkelgewricht veranderen, wat abnormale kraakbeenslijtage (artritis) veroorzaakt.

Figuur 1: Linkerhak abnormaal naar buiten verschoven bij platvoetdeformiteit

Figuur 2: Rechterhak abnormaal naar binnen verschoven bij een voet met hoge boog.

Procedure

Er wordt een huidincisie gemaakt aan de buitenzijde van het hielbeen. Uw chirurg kan ervoor kiezen om deze ingreep via een traditionele incisie of een minimaal invasieve (kleinere) incisie uit te voeren. De zachte weefsels (zenuwen en bloedvaten) in het gebied worden beschermd en er wordt een fijne snede over het hielbeen gemaakt. Het achterste deel van het hielbeen wordt dan naar binnen of naar buiten verschoven. Eenmaal verschoven, wordt het bot op zijn plaats gefixeerd met behulp van een of twee schroeven (figuur 3).

Figuur 3: Calcaneale Osteotomie (zij- en onderaanzicht)

Herstel

0-6 weken na de operatie

Patiënten die dit type operatie ondergaan, hebben doorgaans ongeveer 6 weken nodig om het bot te laten helen. Tijdens deze periode zit de patiënt in het gips of in de gipsschoen en draagt hij geen of nauwelijks gewicht.

6-12 weken na de operatie

Tijdens week 6-12 kan de patiënt beginnen met het dragen van gewicht in de gipsschoen. Dit is een geleidelijk proces waarbij de hoeveelheid kracht die door het hielbeen wordt uitgeoefend geleidelijk wordt vergroot. Zodra de patiënt de laars zonder pijn kan dragen, kan hij overschakelen op een ondersteunende schoen en het aantal stappen dat hij per dag zet langzaam opvoeren. Het kan tot 12 weken duren voordat een patiënt 100% van de dag in een schoen loopt. Begeleide fysiotherapie wordt vaak aanbevolen om te helpen bij de revalidatie na de operatie.

Calcaneale osteotomieën worden vaak gecombineerd met andere ingrepen, zoals peesverplaatsingen, dus de werkelijke hersteltijd kan variëren afhankelijk van de ingrepen die worden uitgevoerd. In het algemeen treedt 75-80% van het herstel op binnen de eerste 6 maanden. Het duurt 12 maanden of langer voordat de spieren, pezen en botten voor 100% zijn hersteld.

Mogelijke complicaties

• Wondgenezingsproblemen
• Wondinfectie
• Diepe veneuze trombose (DVT)
• Pulmonale embolie (PE)
• Complex Regionaal Pijn Syndroom (CRPS)
• Asymmetrisch Lopen

Specifieke mogelijke complicaties

Complicaties die specifiek zijn voor deze operatie omvatten:

• Sural zenuw en mediale calcaneus letsel: De incisie over de buitenzijde van het hielbeen en het verschuiven van het eigenlijke bot kunnen zenuwen in gevaar brengen. De n. suralis bevindt zich in de nabijheid van de incisie en kan worden verwond tijdens de chirurgische benadering van het bot. De n. calcaneus medialis bevindt zich aan de binnenzijde van het hielbeen en kan worden verwond tijdens de botsnede of tijdens het verschuiven van het bot. Als deze zenuwen worden verwond of doorgesneden, kan de patiënt een doof gevoel of pijn krijgen langs de weg van de zenuw
• Pijnlijke Hardware: Een andere mogelijke complicatie bij deze ingreep is pijn in verband met de schroeven die worden gebruikt om de hiel vast te zetten. Bij ongeveer 10-20% van de mensen moeten de schroeven worden verwijderd vanwege het ongemak. De schroeven worden pas verwijderd als het bot volledig is genezen.