Op-Med

Functionele quadriplegie is het volledige onvermogen om te bewegen als gevolg van een ernstige handicap of broosheid veroorzaakt door een andere medische aandoening zonder fysiek letsel of schade aan het ruggenmerg(1). Patiënten met functionele quadriplegie vereisen doorgaans “totale zorg”, een hoog gebruik van verpleegkundige middelen en een langere verblijfsduur in het ziekenhuis.

Hoewel deze diagnose al geruime tijd bestaat, wordt hij niet vaak genoeg gedocumenteerd om het niveau van zorg vast te leggen dat wordt verleend in de acute zorgsetting van het ziekenhuis.

Voor patiënten met de diagnose ernstige, eindstadium dementie of een gevorderde progressieve neurodegeneratieve aandoening zoals multiple sclerose, amyotrofische laterale sclerose (ALS), cerebrale parese, of de ziekte van Huntington, is het klinisch gevalideerd om de diagnose functionele quadriplegie toe te voegen aan het medisch dossier van een patiënt met specifieke documentatie om de bijbehorende symptomen te beschrijven.

Laten we eens kijken naar twee voorbeelden van patiënten met functionele quadriplegie en de richtlijnen doornemen die deze diagnose ondersteunen:

Patiënt #1:
Een 83-jarige, frêle vrouw met dementie wordt vanuit een plaatselijk verpleeghuis opgenomen wegens acuut diastolisch congestief hartfalen en acuut nierletsel. De anamnese en het lichamelijk onderzoek (H&P) zijn vaag over de mobiliteitsproblemen van de patiënt. Maar bij het lezen van de verpleegkundige notities, worden de activiteiten van het dagelijks leven (ADLs) van de patiënt beschreven als “totale zorg” met frequente herpositionering en totale hulp bij alle maaltijden en toiletgang.

Patiënt #2:
Na een val thuis komt een 71-jarige man met morbide obesitas op de spoedeisende hulp met een diagnose van ernstige deconditionering en zwakte. Hij heeft een Body Mass Index (BMI) van meer dan 50, artritis in zijn onderste ledematen en een zeer beperkte mobiliteit. Hij lijdt aan chronisch obstructieve longziekte (COPD) en chronisch ademhalingsfalen, waardoor hij thuis twee liter zuurstof per minuut (LPM) nodig heeft. Als gevolg hiervan is hij niet in staat geweest om een korte afstand naar zijn badkamer thuis te ambuleren en is hij volledig afhankelijk van zijn familie en de thuiszorg.

Deze richtlijnen kunnen worden toegepast bij de evaluatie van dergelijke patiënten voor een diagnose van functionele quadriplegie:

1. Patiënten kunnen geen voorgeschiedenis van een ruggenmergletsel of enige schade aan het ruggenmerg hebben om de diagnose van functionele quadriplegie goed te ondersteunen.
2. Patiënten die zich presenteren met enige medische voorgeschiedenis die hun vermogen beperkt om zelfstandig te ambuleren of naar het toilet te gaan.
3. Neem contact op met de verpleging of lees de verpleegkundige notities om de mobiliteitsstatus van de patiënt te bepalen.
4. Documenteer de redenen voor immobiliteit en de totale hulp die ze nodig hebben gehad van het verplegend personeel tijdens hun ziekenhuisopname.
   Door de immobiliteit van de patiënt te documenteren en te beschrijven in het medisch dossier met ondersteunende klinische validatie van functionele quadriplegie, zijn u en uw team beter in staat om invloed uit te oefenen op de ernst van de ziekte van de patiënt, het risico op sterfte, de geometrische meting van de verblijfsduur (GMLOS) en de vergoeding.

Uw documentatie ter ondersteuning van deze diagnose in de intramurale setting zal ook helpen bij het voorspellen – en vermijden – van heropnamerisico’s voor de poliklinische setting.

Stacy Michaud presenteerde over dit onderwerp in het Sound Advisory Services webinar, Strategies to Combat Inappropriate DRG Downgrades. Klik hier om de webinar te bekijken.

Sound Physician Advisory Services heeft een wekelijkse nieuwsbrief, The Physician Advisor, waarin deskundigen relevante nieuwsartikelen, bronnen en hulpmiddelen hebben gebundeld, samen met brekend nieuws over de pandemie in één nieuwsbrief. Klik hier om u te abonneren.