Oorzaken van Secundaire Hyperhidrosis: Gegeneraliseerde Hyperhidrosis

Generaliseerde hyperhidrosis is meestal secundair aan een onderliggende medische aandoening of kan een fysiologische basis hebben met hitte, vochtigheid, of lichaamsbeweging, wat leidt tot overmatig zweten buiten verhouding tot de thermoregulatoire behoeften. Infecties, neoplasie, metabole en endocriene stoornissen, hoge catecholaminetoestanden, medicijntherapie en neurologische problemen kunnen allemaal in verband worden gebracht met systemische hyperhidrosis.
Endocriene stoornissen geassocieerd met hyperhidrosis omvatten thyrotoxicose, hyperpituitarisme, diabetes mellitus, feochromocytoom, hypoglykemie, jicht, en menopauze. Hoewel de verhoogde warmteproductie door de hogere metabolische activiteit van de hyperthyroïde toestand kan leiden tot meer zweten, werd er geen significant verhoogde transpiratiesnelheid gezien bij thyrotoxicose, noch was er een verhoogde gevoeligheid van de eccriene zweetklieren voor stimuli waarvan bekend is dat ze de secretie verhogen. Verhoogde metabolische activiteit als gevolg van hyperpituitarisme kan leiden tot verhoogd thermoregulatoir zweten. Overmatig zweten, tachycardie en hoofdpijn bij een patiënt met hyperhidrosis moeten het vermoeden doen rijzen dat het om een feochromocytoom gaat en moeten de catecholaminespiegels worden gemeten. De “opvliegers” van de menopauze kunnen gepaard gaan met hyperhidrosis als gevolg van veranderende hormoonspiegels.
Acute en chronische infecties en neoplasie kunnen leiden tot koorts gevolgd door overmatig zweten. Vaak gaan deze aandoeningen gepaard met nachtelijke diaphorese, of nachtelijk zweten. Nachtzweten kan gepaard gaan met tuberculose, endocarditis, andere chronische infecties, lymfoom, hyperthyreoïdie, diabetes mellitus, hypoglykemie, systemische vasculitis, feochromocytoom, carcinoïd syndroom, en ontwenning van drugs. Het inzicht in de pathogenese van nachtelijk zweten bij veel van deze ziekten is onvolledig, maar het kan te maken hebben met een verlaging van het temperatuursetpoint van de hypothalamus.
Omstandigheden die gepaard gaan met een hoge sympatische ontlading kunnen leiden tot overmatig zweten. Dit zijn onder meer ademhalingsstilstand, cardiovasculaire shock en syncope, ernstige pijn, en alcohol- of drugontwenning. Geneesmiddelen die hyperhidrose kunnen veroorzaken zijn onder meer propanolol, fysostigmine, pilocarpine, tricyclische antidepressiva, fluoxetine, venlafaxine en cyclobenzaprine, maar er zijn er nog meer. Familiaire dysautonomie, of het syndroom van Riley-Day, kan leiden tot gegeneraliseerde hyperhidrose. Een syndroom van episodische hypothermie met hyperhidrosis is beschreven, als gevolg van episodische verlagingen van de hypothalamus temperatuur setpoint als onderdeel van diencephalische epilepsie. Misvormingen zoals agenese van het corpus callosum, heterotopia, porencephalie en afwijkingen van de hersenstamkernen, en tumoren of chirurgische manipulatie van de hypothalamus zijn alle in verband gebracht met dit syndroom. Hyperhidrosis is gezien zonder hyperthermie bij patiënten met een hypothalamus beroerte.

Het erkennen dat antidepressiva een bijwerking kunnen hebben van overmatig zweten, is er onderzoek geweest naar hoe dit te verzachten. Bijvoorbeeld een gepubliceerd artikel in Current Psychiatry in 2013.1b

Een ander relevant artikel is gepubliceerd in 2008 in Drug Safety re. drug-induced hyperhidrosis and hypohidrosis (zie ref. 1c).

Gebruikelijke lijsten (hoewel niet noodzakelijk volledig) van geneesmiddelen/medicatie en aandoeningen die hyperhidrose kunnen veroorzaken, zijn hier te vinden:

1. Ziekten en aandoeningen die Hyperhidrose kunnen veroorzaken
2. Bekende geneesmiddelen/medicatie die Hyperhidrose kunnen veroorzaken

1b. Scarff JR. Options for treating antidepressant-induced sweating. Current Psychiatry 12:1 (2013): 51.

1c. Cheshire WP, Fealey RD. Drug-induced hyperhidrosis and hypohidrosis. Drug Safety 31:2 (2008): 109-126.