Nervus petrosus major – Nervus petrosus major

Aгnоld’s

Beschrijving

De nervus petrosus major (grote oppervlakkige nervus petrosus) ontspringt uit het ganglion genicularis, en bestaat hoofdzakelijk uit gevoelsvertakkingen die worden verdeeld over het slijmvlies van het zachte gehemelte; maar bevat waarschijnlijk enkele motorische vezels die de motorische wortel vormen van het sphenopalatine ganglion.

Hij gaat naar voren door de hiatus van het gezichtskanaal, en loopt in een sulcus op het voorste oppervlak van het rotsachtige gedeelte van het slaapbeen onder het semilunaire ganglion, naar het foramen lacerum. Deze ontvangt een takje van de plexus tympanicus, en wordt in het foramen verbonden met de diepe petrosale zenuw, afkomstig van de plexus sympaticus van de arteria carotis interna, en vormt zo de zenuw van het pterygoïdsch kanaal, die door het pterygoïdsch kanaal naar voren gaat en eindigt in het ganglion sphenopalatine. Het ganglion genicularis is verbonden met het ganglion otic door een tak die aansluit op de kleine oppervlakkige n. petrosalis, en ook met de sympathische filamenten die de middelste meningeale slagader vergezellen. Volgens Arnold gaat een twijg van het ganglion terug naar de gehoorzenuw. Net voordat de n. facialis uit het foramen stylomastoideus komt, ontvangt hij in het algemeen een twijg van de n. auricularis tak van de nervus vagus.

In deze definitie is tekst verwerkt uit een publiek domein editie van Gray’s Anatomy (20e Amerikaanse editie van Gray’s Anatomy of the Human Body, gepubliceerd in 1918 – van http://www.bartleby.com/107/).

Anatomische hiërarchie

Algemene anatomie > Zenuwstelsel > Perifeer zenuwstelsel > Schedelzenuwen > Gezichtszenuw > Tussenzenuw > Grote petrosale zenuw