Natural History

Imtesy of Noel Reck.

Een paar dagen geleden werd deze afbeelding op mijn Facebook-tijdlijn geplaatst, en ik heb er niet echt goed naar gekeken.

Dit was duidelijk een afbeelding van een negentiende-eeuwse Duitse zwijnenjacht, en de honden die werden gebruikt in de jacht waren bullenbeissers.

Bullenbeissers waren de ruwe bulldogs van Duitsland die werden gebruikt in vrijwel hetzelfde als hun Engelse tegenhangers waren. (Enigszins ketters, geloof ik niet dat de bullenbeissers zijn uitgestorven, maar ik zal dat overlaten aan een andere post.)

Engeland moest zijn inheemse bulldogs relatief vroeg omvormen tot “beschaafde” wezens. Bull-baiting en hondengevechten werden verboden in het begin van de negentiende eeuw, en er was geen praktisch doel voor het hebben van het ruwe bulldog type in de buurt.

Natuurlijk, Duitsland hield zijn groot wild veel langer dan Groot-Brittannië deed, en in de oude dagen, veel Duitse edelen gingen op zwijnenjacht zoals deze. Deze ruwe bulldogs hadden een veel langer leven als werkhonden dan hun Britse tegenhangers.

Deze bijzondere vorm van jacht wordt Sauhatz genoemd.

Ik wist dat Sau een cognaat was dat vrouwelijk varken (zeug) betekent.

Hatz, echter, was een woord dat me een beetje in verwarring bracht, dus nam ik contact op met mijn inwonende Duitse taalexpert. Zij dacht dat het woord Hatz was afgeleid van “hetzen”, een woord dat aas, jacht of verscheuren betekent.

Ik dacht dat Hatz beter vertaald kon worden als coursing, en mijn Duitse taalexpert ontdekte dat Hatz inderdaad coursing betekent.

Wat wij varkensjacht met vanghonden noemen, heet in het Duits “sow coursing”!

Dus nu weten we wat het onderschrift betekent, maar hoe zit het met de dieren die erin voorkomen.

Zoals ik al eerder opmerkte, is de overgrote meerderheid van de honden in de afbeelding een bullenbeisser, maar er zijn twee honden die shaggy zijn.

De precieze identiteit van deze honden is eigenlijk nog interessanter dan bullenbeissers.

Deze honden zijn Saufinders, (“zeug zoekers”).

Ze zijn een soort ruwe schnauzer of terrier type hond die mogelijk een rol hebben gespeeld in de ontwikkeling van de reuze schnauzer en de Airedale.

De saufinder werd in Charles Hamilton Smith’s The Natural History of Dogs (1839) als volgt beschreven:

In Duitsland is de Saufinder, of Boarsearcher, een grote ruige terriërhond, die wordt gebruikt om de felste beesten van het bos uit hun hol in het dichtste kreupelhout te lokken, en ze falen nooit in het bereiken van het doel door hun actieve onbeschaamdheid en luidruchtig lawaai. Ze zijn gewoonlijk wolfachtig grijs-bruin, met meer of minder wit rond de hals en borst, en een goed gefranjerde staart gekruld over de rug; ze hebben naar alle waarschijnlijkheid een kruising van de Pommerse hond, die hun gestalte en hun voorzichtigheid kan hebben vergroot (pg. 207).

Het lijkt erop dat de saufinders het everzwijn uit het kreupelhout zouden hebben gespoeld, waar de bullenbeissers het zouden hebben neergereden. Bullenbeissers, zoals alle echte bulldogs, werden gefokt voor hun gameness, en zij zouden aan niets hebben gedacht toen zij het zwijn aanvielen.

Ik moet ook opmerken dat de “Pomeranian dog” die Hamilton Smith hier noemt, eigenlijk niet de kleine keeshond is die wij Pomeranians noemen, maar de relatief grote keeshond die de voorouder is van die hond. Hij kwam vroeger veel voor in het Baltische gebied van Duitsland, waar Pommeren ligt.

Dit soort jachten spreekt uit een tijd dat Europa veel wilder was dan het nu is. Duitsland, dat altijd tussen Oost- en West-Europa heeft gelegen, is altijd blootgesteld geweest aan wilde dieren die vanuit Polen of Tsjechië kwamen aanzwerven.

Groot-Brittannië en Ierland kunnen al hun wolven, beren en zwijnen afslachten, maar Duitsland ligt op dezelfde landmassa als Rusland, een van de wildste plekken ter wereld.

Dus bleef de jacht op groot wild in Duitsland vele, vele jaren langer een tijdverdrijf dan op de Britse eilanden.

De Britten jaagden op groot wild in de koloniën. De Duitsers deden dat in hun bossen.

Rassen die verfijnd en misvormd werden door de hondenliefhebberij in Engeland bleven functioneel aan de overkant van de Noordzee.

Dus terwijl de Britten bizarre loopwedstrijden hielden met hun bulldogs, doodden de Duitsers zwijnen met die van hen.