Moderne nuchterheid: An Interview with Holly Whitaker, Founder of Tempest
Holly Whitaker richtte Tempest (voorheen bekend als Hip Sobriety) in 2012 op toen ze vastbesloten was om haar probleemdrinken aan te pakken, maar ontdekte dat het herstelprogramma dat ze nodig had niet bestond.
Met jarenlange ervaring in de gezondheidszorg en als voormalig directeur bij een health-tech startup, ging Holly’s visie breed en diep: om een uitgebreid digitaal platform te creëren voor de behandeling en ondersteuning van de 90% van de alcoholmisbruikers die niet als “alcoholisten” worden beschouwd, hetzij door diagnose of zelfdefinitie. Na duizenden mensen te hebben geholpen op hun weg naar herstel via hun programma’s, educatieve cursussen en media, lanceert Tempest hun 14e (!) soberheidsschool, voor de eerste keer geleverd via hun eigen intern ontwikkelde software en met het nieuwe merk.
Female Founders Fund ging onlangs met Holly om de tafel zitten om te leren over haar inspiratie bij het starten van Tempest, waarom we een AA-alternatief nodig hebben, de kracht van de gemeenschap, wat studenten kunnen verwachten van de soberheidsschool, haar visie voor de toekomst, en meer.
Het verhaal gaat eigenlijk terug tot 2012, toen ik worstelde met boulimia, alcoholverslaving, wietverslaving, en een aantal andere dingen (zoals depressie, angst). Ik werkte bij een bedrijf in de gezondheidszorg en mijn taak was om ervoor te zorgen dat elke persoon die door onze deuren liep hun verzekeringskaart kon gebruiken en de zorg kon krijgen die ze nodig hadden, en ik had dit zeer ironische moment waarop ik mezelf buiten die vergelijking vond: mijn arts wist niet hoe hij me moest behandelen en stelde AA voor, en mijn verzekeringskaart werkte niet voor de dingen die ik uiteindelijk gebruikte om mezelf te genezen. Op een bepaald moment in mijn herstel haalde ik een gegrilde kaas bij The Melt toen het tot me doordrong dat er meer intentie wordt gelegd in hoe we ervaren dat onze gegrilde kaassandwiches worden gemaakt dan in hoe we herstellen van een stoornis in het gebruik van middelen. Dat was het verhaal: Ik had iets nodig, dat iets bestond niet, dus heb ik het gebouwd. Tempest, simpel gezegd, is een moderne, toegankelijke en wenselijke digitale hersteloplossing voor mensen die zich niet identificeren als verslaafd of alcoholist of die dat wel doen en geen gebruik willen maken van het traditionele aanbod van herstel zoals AA of rehab.
Waarom heb je ervoor gekozen om Hip Sobriety te rebranden naar Tempest? Wat zijn de verschillende iteraties van het merk? (Hip Sobriety, Tempest, The Temper).
Er waren veel redenen, en de belangrijkste is dat een deel van de oude naam (Hip Sobriety) te veel nadruk legt op slechts één facet van de reis – nuchterheid. Nuchterheid is een vrucht van het werk, geen bestemming of maatstaf, en het geeft niet weer dat het werk dat we doen niet alleen is om ons van alcohol te bevrijden, maar om onszelf volledig te bevrijden. Tempest – wat gewoon “een hevige storm” betekent – was voor ons volkomen logisch, want wat we hier doen is ons omdraaien en onze stormen onder ogen zien. Hier stoppen we met vluchten, beginnen we te blijven, en gebruiken we de storm van ons leven om er iets mee op te bouwen. Het is een oproep tot actie, een getuigenis van onze dapperheid, een herinnering dat alles wat we willen hier begint. The Temper is een multi-contributor content site, die onder de paraplu van Tempest.
Laten we alleen alcohol nemen (alle illegale drugs buiten beschouwing latend). Ongeveer 70% van de Amerikaanse volwassenen drinkt; binnen deze populatie is ongeveer 10% ernstig verslaafd en ongeveer 10% van deze mensen zoekt behandeling. In totaal laten 2,2 miljoen mensen zich per jaar behandelen voor een stoornis in het middelengebruik. Anders gezegd: sommige studies tonen aan dat ongeveer 51 miljoen Amerikanen zich op het spectrum van problematisch drinken bevinden, en hoogstens behandelen we 4,3% van die mensen.
Hoewel er vandaag verschillende benaderingen van herstel van alcoholgebruikstoornis worden aangeboden – SMART recovery, Women For Sobriety, Refuge Recovery, medisch ondersteunde therapie – is het substraat van de herstelwereld AA (meer dan 70% van de rehabilitatiecentra zijn gebaseerd op AA). Bijna elke oplossing die iemand die probeert te stoppen met drinken tegenkomt, is gebaseerd op de Anonieme Alcoholisten, die in 1935 werden opgericht, en gebaseerd zijn op één archetype – de blanke, hogere klasse, hetero, cis-gender man. Niet alles, maar genoeg van de AA gaat ervan uit dat deelnemers mannelijk privilege hebben, en probeert mannelijk privilege af te breken.
Wat ik wil zeggen is: De wereld had iets nodig met een lagere toetredingsdrempel, dat meer toegankelijk was, zodat we meer dan slechts 4% van de verslaafde bevolking konden behandelen. De wereld had ook iets nodig dat niet veronderstelde dat je drankprobleem voortkwam uit te veel macht, te veel ego. Dus hebben we dat ding gebouwd.
Meer mensen dan ooit tevoren kiezen voor nuchterheid. Waarom deze culturele/generationele verschuiving? Wat zijn de redenen waarom mensen (die misschien niet typisch in de AA-categorie vallen) ervoor kiezen om nuchter te zijn?
De meesten van ons gaan er gewoon van uit dat we alcohol in ons leven moeten laten werken; ik denk dat veel mensen beginnen te begrijpen dat dat niet hoeft; dat we niet hoeven te drinken of dat alcohol niet gelijk staat aan het goede leven, zoals de industrie of marketeers ons willen doen geloven. Dat is het. Het is een kankerverwekkende neurotoxische chemische stof, in verband gebracht met ten minste zeven kankers, verlies van grijze massa, verkorte levensduur. Het is de nummer één verkrachtingsdrug, en wordt in verband gebracht met vijftig tot negentig procent van alle aanrandingen (afhankelijk van leeftijd). Eén glas alcohol geeft je ongeveer twintig minuten een goed gevoel – MAX – voordat het wordt gedownreguleerd door de stressrespons van het lichaam (d.w.z. dopaminestoten en depressieve effecten worden tegengegaan met tegengestelde processen (vrijkomen van adrenaline, cortisol, enz.) die langer duren dan de aanvankelijke high; hoeveel we ook drinken, we blijven er altijd slechter aan toe. Voor mij is de vraag niet “waarom drinken we minder van iets dat ons doodt, bijdraagt tot seksuele roof en aanranding, onze levensduur verkort, ons geheugen ruïneert, ons gevoel van eigenwaarde wegvreet, kanker veroorzaakt, enz. enz. enz.” – de vraag is “waarom drinkt iemand dit nog?”
Voor veel mensen is een sterke gemeenschap essentieel om nuchter te worden en te blijven. Hoe denkt u over gemeenschap bij Tempest?
AA is uitgegroeid van een groep van een paar mannen in Ohio en New York tot een organisatie die bijna drie miljoen mensen in bijna elk land bedient; dit is geen toeval, het is geniaal. Mensen hebben mensen nodig; punt uit. Onze wereld heeft meer verbinding nodig, en niet alleen vluchtige ontmoetingen via onze telefoons. Verbinding en gemeenschap is ingebouwd in elke cel van ons bestaan hier. Het is het eerste en het laatste.
Over gemeenschap gesproken, de leden van Tempest zijn zeer gepassioneerd. Kunt u enige anekdotes delen over hoe mensen reageren op en betrokken zijn bij het merk?
Een ding waar ik al vroeg over sprak, was het idee van sociaal bewijs – als we mensen iets in het openbaar zien doen, zijn we eerder geneigd om het ook te doen. Alcoholherstel is van oudsher “anoniem”: iets beschamends en iets wat je in je eentje moet afhandelen, in de beslotenheid van je eigen leven. De boodschap die we krijgen is “los het op, praat er niet over, verpest het feest niet voor andere mensen die nog wel kunnen drinken. Los het op, maar val ons er niet mee lastig.” Ik wilde het tegenovergestelde van dat. Sociaal bewijs is de reden waarom ik jaren geleden een iPod kocht; ik zag overal witte koptelefoons, ik wilde een iPod, ik wilde meedoen met die trend. Ik probeerde een manier te bedenken om dat met herstel te doen, en kwam uit op een tatoeage, een “Tt”-tatoeage die “geheelonthouder” betekent (een geheelonthouder is een andere naam voor iemand die niet drinkt). Mijn podcast co-host en ik gingen en kregen de tatoeage in 2016, en het nam een vlucht – er zijn nu een groot aantal mensen die de Tt-tatoeage hebben. Ik zou zeggen dat is een van de beste anekdotes voor passie. Ik moet echter duidelijk zijn, de passie is niet voor het merk. Het is voor een idee van iets dat tot voor kort nog niet bestond: trots voor onze donkerste plekken.
Je lanceert de eerste iteratie van de Tempest Sobriety School in zijn rollende vorm op 13 juni. Wat houdt dat in? Wat kunnen mensen verwachten van de school/programmering?
Dit wordt onze 14e soberheidsschool, voor het eerst via onze eigen intern ontwikkelde software en met het nieuwe merk. Registratie opent 28 mei, en de school begint 13 juni. Iedereen die aan de school meedoet, kan een voor altijd veranderde relatie met zichzelf en alcohol verwachten. We zijn allemaal een soberheidsschool, maar we doen zoveel meer: we leveren een nieuwe manier van leven, en een waarvan de meeste mensen niet denken dat ze er ooit toegang toe zullen hebben. We doen verdomd goed werk door mensen de ruimte te geven om verliefd te worden op zichzelf, deze wereld, elkaar, hun leven.
Wanneer het op aannemen aankwam, hoe dacht u dan over de diversiteit aan ervaringen die uw werknemers hadden? Hoe denkt u over het aannemen van personeel, en hoe heeft/heeft dat invloed op de gebruikerservaring met studenten in uw team?
Ik denk vaak aan het woord “onvoorwaardelijk”. Het gaat niet eens over diversiteit in termen van vermogen, ras, etniciteit, geslacht, seksuele geaardheid, klasse – het is ook diversiteit in die zin dat we werken met mensen die uit het leven worden geteld. Mijn vrienden (en ik) zijn mensen die afschuwelijke dingen hebben gedaan – ik ken veel mensen die dronken hebben gereden met hun kinderen in de auto of bij wie hun kinderen zijn weggehaald; mensen met een strafblad, etc. omdat we verslaving behandelen via het strafrechtsysteem en mensen met pijn criminaliseren. Wist je dat ongeveer 65% van de werkgevers denkt dat iemand die verslaafd is geweest, niet inzetbaar is? 65%. Het andere deel hiervan is dat in historisch gemarginaliseerde en onderdrukte bevolkingsgroepen (mensen van kleur, LGBTQIA, vrouwen, enz.), je grotere dan gemiddelde percentages verslaving hebt. Dat betekent: we moeten mensen aannemen die ons allemaal meetellen, die in staat zijn zich uit te strekken naar die plaats van onvoorwaardelijke aanvaarding voor alle studenten en medewerkers, die deel uitmaken van de bevolkingsgroepen waarvoor we bouwen. Dit betekent dat we investeren in het aannemen van onze studenten (we bieden een leefbaar loon – onze laagstbetaalde positie is $ 52k per jaar), en we investeren in het aannemen van vrouwen en mensen van kleur, vrouwen, trans en gender non-conforming, en leden van de LGBTQIA-gemeenschap. We hebben vroeg geïnvesteerd in DE&I, crisisinterventie, en human centered design.
Wat is uw visie voor Tempest/Hip Sobriety? Waar ziet u het bedrijf/merk heen gaan in de komende 5 jaar?
Extra verticals toevoegen, zoals behandelingen voor eetstoornissen, evenals dubbele diagnose voor seksueel geweld-gerelateerde PTSD/SUD en ED/SUD; ik zie ons een zeer grote in-real-life aanwezigheid creëren, nationaal en internationaal, en ik zie ons extra merken creëren om verschillende markten te veroveren. We zijn op dit moment alleen gericht op vrouwen, trans en niet-binaire mensen (we accepteren mannen in het programma, maar we bouwen voor niet-cis-mannen).
Voor degenen die nieuwsgierig zijn in het leren van meer over nuchter worden, kun je een paar van je favoriete bronnen aanbevelen (boeken, podcasts, websites, instagram-accounts)?
Mijn instagram-account (@holly) en mijn oude blog (hipsobriety.com) en de Temper-media (thetemper.com); ik hou van het werk van Annie Grace (haar boek This Naked Mind is fenomenaal); het werk van Marc Lewis is geweldig (Biology of Desire), mijn vriendin Ruby Warrington heeft een geweldig boek genaamd Sober Curious, en Charlotte Kasl’s Many Roads One Journey is briljant en zo ver vooruit in zijn tijd.
Leave a Reply