Minnewaska II: Gertrude’s Nose

1. Loop vanaf de bovenste parkeerplaats (zie “Routebeschrijving naar de trailhead” hieronder) naar de linker achterhoek van de parkeerplaats, net voorbij de laatste parkeerplaats (gemarkeerd met een handicap), en volg de onverharde weg die naar links buigt.

2. Dertig seconden later, boem! Eerste beeld. Dat duurde niet lang, hè? Neem even de tijd om over het hek met splitrail uit te kijken over het Minnewaskameer.

3. Als u klaar bent, gaat u met uw gezicht naar het meer naar rechts en vervolgt u de afdaling over de onverharde weg, die al snel wordt gemarkeerd met de rode markeringen van de Minnewaska Lake Loop (voorheen de Red Trail genoemd).

4. Bij de kruising Rood/Oranje neemt u de linker splitsing om verder bergafwaarts te gaan op de Red Trail.

5. Na een paar minuten komt u uit bij een prachtig zwemstrand, dat beroemd is om zijn prachtige uitzichten, ongerepte water en bloedzuigers.

Laten we proberen niet te denken aan de bloedzuigers (die zijn misschien toch al verleden tijd tegen de tijd dat u dit leest). Maar als je er wel aan denkt, is het moeilijk om niet ook aan die bloedzuigerscène uit Stand by Me (de beste film ooit) te denken, toch?

– “Vern, er zit iets in je nek!”
– “Ja, natuurlijk. Daar trap ik niet in, LaChance.”
– “Nee, Vern, er zit iets op je nek!”
– “AAAAAAAAAAAAAAH!!!!!!”

Hoe dan ook, we gaan verder…

6. Aan de overkant van het strand, misschien honderd meter terug, zie je de mooie sanitaire voorzieningen. Wilt u ze gebruiken? Brand los! Wij wachten wel.

Als u klaar bent met plassen en/of stoeien met de bloedzuigers, volgt u het Rode Pad, dat aan de linkerkant van de toiletten aan de weg vastzit.

7. Volg het Rode Pad als het door het bos kronkelt. “Spoor? Gast, dit is een weg”, zult u misschien denken.

Gelijk heb je, maar maak je geen zorgen, je zult vandaag genoeg pad onder je voeten hebben. Als u later over uw zevenmiljoenste rots bent geklauterd, zult u misschien zelfs met liefde terugkijken op dit rustige deel van de dag.

Na een paar minuten slaat u bij de splitsing linksaf om op het Rode Pad te blijven. Oké, prima, de Rode Weg.

8. Twee minuten later, wanneer de blauw-blauwe Castle Point Carriage Road rechts van u vertrekt, blijft u recht/links om verder te gaan op de Rode Weg.

9. Vanaf de kruising met de Castle Point Carriage Road hadden we acht minuten nodig om de volgende splitsing te bereiken, waar we afscheid nemen van de Red Road als deze links van ons vertrekt (bedankt voor de leuke tijd, Red Trail/Road – tot ziens over ongeveer 5,5 mijl, wanneer we veel geweldige nieuwe herinneringen en blaren zullen hebben). Hier nemen we de rechtse splitsing om op de geel gemarkeerde Millbrook Mountain Carriage Road te springen.

10. Het kostte ons vijf minuten om de volgende splitsing te bereiken, waarbij ik bijna een hartaanval kreeg, omdat ik dacht dat het pad gesloten was. (Mijn vriend Jeff had drie uur gereden om op bezoek te komen, ik had een vakantiedag verbrand om hem mee te nemen voor een wandeling, en ik dacht even dat we de rest van de dag zouden moeten besteden aan tapisseriewinkelen in New Paltz.)

De zaagbok die de (ook geel gemarkeerde) Hamilton Point Carriage Road blokkeert, zal waarschijnlijk verdwenen zijn tegen de tijd dat u een bezoek brengt, maar in september 2014 was het Hamilton Point-pad gesloten. Gelukkig voor ons gingen we bij deze splitsing naar links om op de geel gemarkeerde Millbrook Mountain Carriage Road te blijven. Neem hier de linker splitsing om uw weg te vervolgen.

11. Over ongeveer tien minuten, shaboom.

Patterson’s Pellet: Dit is een van mijn drie favoriete pellets aller tijden.

Oh, wat maakt het ook uit, laten we het maar mijn nummer één favoriete pellet noemen. Patterson’s Pellet, je had me al bij pellet. En ook bij je geweldige, unieke uitzicht. Wat een geweldige plek.

12. Blijf vanaf Patterson’s Pellet de Yellow Trail volgen.

Het kostte ons iets minder dan tien minuten om bij de volgende splitsing te komen, een afslag naar rechts naar de roodgekleurde Gertrude’s Nose Trail (voorheen aangeduid als de Red Trail). Neem hier de Red Trail en zeg adios tegen je vertroetelde weggedrag. Tijd voor echte trails nu.

13. Nog een paar minuten op het Rode Pad en, alweer, shaboom. Hadden we net geen shaboom?

Geniet van de wandeling op de klif met meer panorama’s dan je met een groothoeklens kunt schudden.

Als vuistregel in het leven geldt dat ik nooit een slechte tijd heb als:

– ik niet weet welke dag van de week het is
– ik iets doe dat kan worden omschreven met de woorden “panoramische klifwandeling.”

Dit tweede zult u vandaag veel doen. En als je nu nog niet weet welke dag van de week het is, scoor je dubbel!

14. Het pad verlaat de kliffen (tijdelijk) en duikt weer het bos in.

Je zult in dit gedeelte een aantal van je steilste, rotsachtigste afdalingen van de dag hebben. Stap voorzichtig!

15. Het pad wordt vlakker na de steilste afdaling. Na nog eens vijf minuten ziet u een dubbele markering die een bocht naar links aangeeft (de bovenste markering is naar links verschoven). Een minder oplettende wandelaar zou hier van het pad kunnen afdwalen – goed dat je op de hoogte bent!

Onmiddellijk na die bocht naar links, kom je op een kleine open plek met boven je hoofd hoogspanningskabels. Als ze je Zen in de war brengen, doe dan net alsof het parallelle lianen zijn op T-vormige bomen.

16. Onmiddellijk na de hoogspanningskabels komt u op de rand van een klif.

Dit is slechts een voorgerecht. Het hoofdgerecht komt er zo aan.

Volg de rode vuurpijlen tot de rotswand versmalt, waar u links naar beneden springt, het bos weer in.

17. Wanneer u weer uit het bos komt, ziet u voor u een van de langste aaneengesloten stukken geweldigheid in de Hudson-vallei (of ergens anders, wat dat betreft). Je bent ook op dezelfde bergkam als de gelijknamige geldplek van deze wandeling: Gertrude’s Nose.

Volg de rode tekens en het uitzicht en de kliffen worden steeds mooier.

Toen ik deze richel voor het eerst uit de top van de klif zag steken, dacht ik dat het Gertrude’s Nose moest zijn. Het blijkt dat Gertrude’s Nose een stukje verderop ligt. Maar dit komt aardig in de buurt – Gertrude’s Kin, misschien?

Steppen op sommige van deze kliffen is een wonderbaarlijke ervaring. Het voelt ook aan als een IQ-test waarbij je score daalt met elke stap dichter bij de rand.

Als je vanaf Gertrude’s Chin naar beneden kijkt, zie je misschien een enorme stapel rotsen ver beneden je. Mensen met verstand van zaken zouden die rotsen talus of steenslag noemen.

Weet u hoe die rotsen daar beneden zijn gekomen? Snel, dat is hoe.

En weet je ook waarom die rotsen steenslag worden genoemd? Als Wile E. Coyote op de rand van een klif staat, en die klif breekt af, dan is dit het geluid dat hij maakt: SCCCCCRRRRRRREEEEEEEEeeeeeeeeeeeeeeeeeeee……………fwoomp.

Ik denk dat wat ik hier wil zeggen is: “Geniet van het uitzicht! Wat een geweldige plek, hè? En wees voorzichtig en oordeelkundig.”

Op dit stuk vind je veel gave kliffen om te verkennen.

Ik raad je aan op deze plekken wat voorzichtiger te zijn dan mijn vriend Jeff, anders loop je het risico dat je je eigen persoonlijke puinhoop maakt.

18. Als u klaar bent met het verkennen van het grotere Gertrude’s Chin-gebied, volgt u de rode markeringen. We hebben tot nu toe 3,4 mijl gewandeld. Nog maar 4.1 te gaan! We zijn nog maar net opgewarmd, toch?

In het volgende gedeelte zult u merken dat de rode paden soms landinwaarts gaan, weg van de kliffen.

De paden doen goed werk door u naar de kliffen te leiden als dat zinvol is, en u weg te sturen als dat nodig is. Blijf alstublieft bij de markeringen, ook al komt u in de verleiding om af te dwalen.

**UPDATE november 2020** Uit het nuttige commentaar van een Minnewaska trail steward hieronder: “Als wandelaars het pad verlaten, veroorzaakt dat erosie op deze plantensoorten. Als de erosie doorgaat, zullen we deze soorten misschien nooit meer zien. De brem crowberry komt alleen voor in de Shawangunks.” Houdt u zich alstublieft aan de rode strepen hier, die ervoor zorgen dat u niet per ongeluk zeldzame soorten uitsterft.

Doe verder op wat ongetwijfeld een van de mooiste stukken pad is in de Hudson-vallei, of waar dan ook.

Bonuspunten als u ver beneden een ladder kunt vinden die niet op zijn plaats staat. De mensen die die ladder gebruiken, hebben vast een veel avontuurlijker leven dan ik.

In elk geval wandelt u vanaf Gertrude’s Chin langs de kliffen met rechts van u een weids uitzicht.

Als u het bosweggetje niet volgt, bereidt u zich dan voor op wat omzwervingen, tenzij u onlangs door een radioactieve spin bent gebeten. Anders zul je die sprong niet maken, hoe lang je er ook naar blijft staren.

Het pad maakt dan een scherpe bocht naar links, waardoor je een heel ander uitzicht hebt naar het zuiden en oosten.

Het kostte ons 25 minuten om vanaf Gertrude’s Chin op deze plek te komen, wat Gertude’s Nose zelf is.

Ik weet niet zeker of de naam “Gertude’s Nose” van toepassing is op één rotsformatie in het bijzonder, of op deze hele bocht in de kliffen, maar hoe dan ook, als je daar nu staat, ben je vast blij dat je Gertrude’s Nose hebt uitgekozen. (En als Gertrude’s Nose één rotsformatie is, en je weet welke het is, voeg dan een afbeelding bij in de reacties hieronder!)

19. Na die scherpe bocht naar links geniet je nog een heel stuk van het uitzicht op de rotsen. Op elke andere wandeling zou elk van deze uitzichten een goede plek zijn. Op deze wandeling echter, ho-hum, weer een prachtig uitzicht met geweldige rotsformaties op de voorgrond. Geeuw. We zijn verwend.

Je ziet hier altijd wel een buizerd of twee in de lucht, maar vlak bij Gertrude’s Nose hing een eskader boven ons, bijna in formatie vliegend. Het leek wel een scène uit Memphis Belle.

Hoe dan ook, blijf de rode bles volgen en geniet van die uitzichten.

20. Na ongeveer 0,8 mijl vanaf Gertude’s Nose (wij deden er 30 minuten over) kruist u opnieuw de elektriciteitsleidingen die parallel lopen aan de wijnstokken op de T-vormige bomen.

Nauwelijks na die wijnstokken (na ongeveer een minuut) komt een van de coolste ongemarkeerde kenmerken van deze wandeling. Houd rechts goed in de gaten of er een ongemarkeerd pad is dat zich afsplitst als de Red Trail verder naar links gaat. (Op deze splitsing kon je in september 2014 een dubbele rode markering recht vooruit zien, net boven het pad.)

Neem hier de ongemarkeerde rechtse splitsing voor een zeer korte (100 meter of minder) uitstap naar een zeer koel (letterlijk en figuurlijk) gat in de grond dat zelfs tijdens de warmste maanden koele lucht blaast. Als u het gat nadert, voelt u de lucht rondom kouder worden.

Als u nog dichterbij komt, voelt u de koele bries recht omhoog naar u blazen. De airconditioning van de natuur. Een welkome plek op een warme dag.

Afschuwelijk, toch?

En, Gertrude heeft misschien liever niet dat we op Gertrude gebaseerde anatomische nomenclatuur toekennen aan dit specifieke natuurlijke kenmerk, dus ik laat het gewoon met rust.

Wanneer u klaar bent met het bekijken van Gertrude’s onnoembare zaken, gaat u terug naar de Red Trail en slaat u rechtsaf om uw weg te vervolgen. (Tip van de hoed aan de NY-NJTC gids voor deze wandeling voor het wijzen op deze unieke plek – anders zou ik het nooit hebben gevonden.)

21. Als u van rotsachtige paden houdt, zult u echt genieten van dit volgende gedeelte.

In iets meer dan tien minuten van Gertrude’s unmentionables, komt u uit op een echt coole rotswand bezaaid met pitch dennen.

U zult ook wat moeten klauteren.

Nauwelijks tien minuten na die open rotswand ziet u links van u een karrenspoor dat parallel loopt aan het Rode Pad. Negeer deze (voorlopig) en blijf de tekens volgen in de richting van de kliffen. (We komen later nog op deze weg terug, dus hou hem in de gaten.)

22. Nog even en u wordt getrakteerd op een laatste reusachtig uitzicht voor vandaag, vanaf de top van Millbrook Mountain.

Neem uw tijd hier en geniet van het enorme uitzicht. Je hebt het verdiend, toch?

Hoe gaat het tot nu toe? 5.4 mijl naar beneden, 2.1 te gaan. Als je je hebt overgegeven aan het uitzicht, laten we dan naar huis gaan. Je kunt op verschillende manieren afdalen naar de Millbrook Mountain Trail, die je vanaf de top van Millbrook Mountain terugbrengt naar Lake Minnewaska. De eenvoudigste manier om het te beschrijven is bergafwaarts te gaan, terugkerend naar de koetsweg die je een paar minuten geleden zag, en die eindigt in een kleine doodlopende weg daar beneden (ga rechtsaf als je de weg vindt en je vindt de doodlopende weg op een kort moment). Dat kleine doodlopende weggetje is waar je moet zijn.

Bij dat doodlopende weggetje, zie je veel bewegwijzering. U moet het pad volgen net rechts van de borden “MILLBROOK MOUNTAIN PATH” en “MILLBROOK RIDGE TRAIL,” die het bos in gaan in dezelfde richting als de weg ging, voordat deze besloot een U-bocht te maken op zichzelf.

Wandel even door het bos (een minuut of minder) en je ziet een aantal oude rode vuurpijlen, en dan nog een wegwijzer in het midden van een kleine open plek.

Je ziet misschien ook de drie rode blazoenen die het begin markeren van ons volgende (ook met rode blazoenen aangegeven) pad – de Millbrook Mountain Trail. Volg de borden die u wijzen naar “LAKE MINNEWASKA” en “MILLBROOK MOUNTAIN TRAIL” – Lake Minnewaska en uw schilderachtige bloedzuigers, here we come!

24. Vanaf het begin van Millbrook Mountain Trail is het een rechte lijn helemaal terug naar Lake Minnewaska, waarbij je de rode markeringen volgt tot aan de oever van het meer, zo’n 1,2 mijl verderop. Het kostte ons ongeveer 35 minuten om er te komen.

Onderweg kom je veel rotsen tegen (dit is het soort inzichtelijke commentaar dat je van een gratis online trailgids kunt verwachten).

En op ongeveer tweederde van de weg hebt u nog een mooi uitzicht, over de Gunks naar de Skytop Tower van Mohonk Mountain House.

Voor de rest, veel plezier bij het sjouwen, en hou vol! Ik zie je bij het meer over nog zo’n 3 kilometer.

25. Nogmaals hallo, meer!

Draai bij het meer rechtsaf en stap weer op onze oude vriend, de roodgekleurde Minnewaska Lake Loop.

26. Houd over enkele ogenblikken bij de splitsing rechts aan om op de Red Trail te blijven.

27. Bij een bocht naar links in de weg ziet u rechts een ongemarkeerd paadje. Als u zich nog kwiek voelt, kunt u op die rotsen springen voor nog een uitzicht. Als je niet al verwend was door de rest van de dag, zou je dat uitzicht geweldig vinden. Maar je bent verwend. Als u zich moe voelt, kunt u deze stap overslaan en niemand zou het u kwalijk nemen.

28. Net na dat ongemarkeerde pad, bij de splitsing links aanhouden om op het Rode Pad te blijven.

29. De weg leidt bergopwaarts, over een open plek met picknicktafels. Bovenaan de helling wordt de weg breder en ziet u links rotsen.

Klim op die rotsen voor een laatste uitzicht van de dag, over Lake Minnewaska en verder. Dit moet toch wel een van de mooiste plekjes ter wereld zijn? Het is vooral zo mooi omdat je de bloedzuigers vanaf deze hoogte niet eens kunt zien.

(Betere fotografen dan ik hebben vanaf hier een paar prachtige foto’s gemaakt.)

30. Ga vanaf dat uitzichtpunt terug naar de grindweg en sla linksaf om uw weg te vervolgen. Houd na enkele ogenblikken bij de splitsing links aan om op de Red Trail te blijven.

31. Nog een minuut en u passeert een prieel dat uitkijkt over het meer. Als het niet bewoond is, moet u waarschijnlijk overwegen het te bezetten.

32. Als u verder bergafwaarts gaat, komt u bij een splitsing met een gebouw aan uw rechterhand. Ga linksaf om op de hoofdweg te blijven.

33. Net na die bocht loopt u onder een schilderachtige houten brug door. Vanaf deze plek bent u ongeveer vijf minuten verwijderd van de parkeerplaats. w00t!

34.

Kort na de brug (wij deden er vier minuten over) kom je bij een splitsing met een aantal porto-potties. Neem het pad direct links van die wc-potjes. (En als de natuur roept, bang-o, dan is het je geluksdag.)

35. Zie je die auto’s aan de overkant van het veld, rechts van je? Hopelijk is een ervan van u, of van een vriend. Geniet anders van uw wandeling naar New Paltz!

Als u twee auto’s tot uw beschikking hebt, staat de kous daarmee af! Gefeliciteerd met het voltooien van een zware tocht. En met het kiezen van Gertrude’s Nose!