Microdosering van LSD op het werk: van hen die het beoefenen

Het is maandagmorgen en Jeremy begint zijn dag. Hij neemt een koude douche, drinkt een kop thee met een kom muesli, doet wat rekoefeningen en neemt 10 microgram LSD voor hij naar zijn werk vertrekt. Een koude douche en LSD, ’s morgens vroeg? Voor degenen die microdoseren, maakt het allemaal deel uit van hun routine.

Het concept is simpel: neem een kleine dosis van een psychedelische drug in voordat je naar je werk gaat. De kleine doses zorgen niet voor een geestverruimende werkdag; ze verhogen de productiviteit en creativiteit en verminderen angst en stress. Sinds de uitgave van zijn boek Psychedelic Explorer’s Guide: Safe, Therapeutic, and Sacred Journeys in 2011, heeft de Amerikaanse psycholoog James Fadiman een behoorlijke aanhang van bekeerlingen opgebouwd. Een snelle Google-zoekopdracht levert meer dan een miljoen hits op, wat aantoont hoe populair de praktijk is geworden, vooral in de Silicon Valley. Hoewel artikelen over het onderwerp afkomstig zijn van een reeks politiek gesitueerde en gerenommeerde mediabronnen, delen ze vaak het idee dat microdosing een “magische oplossing” is om geluk op het werk te bereiken.

Wat zijn de voordelen en risico’s? Hoe heeft microdosing psychedelica zo mainstream gemaakt? Belangrijker nog, wat heeft bepaalde mensen gemotiveerd om hun ochtendkoffie te vervangen door een kleine hit van LSD?

De ins en outs van microdosing

Hallucinogene drugs worden vaak geassocieerd met de tegencultuur van de jaren zestig van de vorige eeuw in Amerika, toen hippies onder hun invloed de strijd aanbonden met de krachten van het kapitalisme. Nu, in 2019, is het de beurt aan het kapitalisme om te experimenteren. Hoewel hallucinogene drugs in strijd lijken met het nastreven van zakelijk succes, is in Silicon Valley de praktijk van microdosering op het werk de afgelopen jaren wijdverbreid geworden. Ontwikkelaars, wiskundigen en data-ingenieurs van grote bedrijven en Californische eenhoorns zitten achter de verschuiving van cafeïne naar geestverruimende stoffen.

Het volgen van de therapeutische richtlijnen die worden gegeven op talloze forums en blogs die aan het onderwerp zijn gewijd, hebben fans van microdosing een programma van veilige consumptie kunnen creëren. De praktijk is mainstream geworden, maar moet nog deel gaan uitmaken van de dagelijkse watercooler gesprekken. Daarom hebben online gemeenschappen zo’n grote rol gespeeld in het verspreiden van het woord. Terwijl Silicon Valley nog steeds wordt beschouwd als het broeinest van microdosing, raakt de rest van Noord-Amerika en de wereld steeds meer vertrouwd met de marginale praktijk.

De drie meest voorkomende drugs voor microdosing zijn LSD, psilocybine of “magische” paddenstoelen en mescaline, dat wordt gevonden in de Peyote-cactus. De aanbevolen hoeveelheid voor veilig gebruik – het gaat erom dat je niet dronken wordt – is twee tot drie microdoseringen per week, met ten minste twee dagen tussen elke dosis. Als je je aan deze richtlijnen houdt, zullen de mensen om je heen niets vermoeden; zo’n kleine dosis is ongeveer een tiende van de dosis LSD die je gewoonlijk inneemt om “high” te worden. Als je echter dingen begint te zien en denkt dat je baas in een reuzenslang verandert, heb je waarschijnlijk te veel genomen.

Positieve effecten op productiviteit en creativiteit

Volgens bepaalde getuigenissen, podcasts en artikelen is microdosering een alternatieve oplossing voor een reeks problemen, van slechte concentratie tot spijsverteringsproblemen en zelfs verminderde productiviteit. Bovendien hebben mensen die hun ervaringen met microdoseren online delen zelden of nooit iets negatiefs te melden.

John is 24 en werkt voor een internationaal bedrijf als data scientist. Tijdens zijn studie psychologie aan de universiteit raakte hij geïnteresseerd in alternatieve geneeswijzen en therapie en ontdekte al snel het boek van Fadiman. Na zijn afstuderen werkte hij als freelancer toen hij besloot om microdosing zelf uit te proberen. De ervaring was levensveranderend. Hij omschreef het als: “Een zacht, warm gevoel komt over je, zoals wanneer je kippenvel krijgt als je naar je favoriete muziek luistert, of als je een onvergetelijke dag doorbrengt met een goede vriend of als je naar een mooi café kijkt. Eigenlijk wordt elke dag een goede dag. Op het werk voel je je overal klaar voor en heb je zelfs plezier in alledaagse taken. “*

Volgens onderzoek uitgevoerd door een team psychiaters van de McGill University, het San Raffaele Scientific Institute en de Vita-Salute University stimuleert microdosering het serotonerge systeem, de neurotransmitter die verantwoordelijk is voor het reguleren van stress- en angstniveaus en het verbeteren van de stemming. Vandaar het algemene gevoel van positiviteit dat John beschreef.

Op het werk kan het je hersenen ook helpen logische verbanden te leggen. John zei: “Microdosering helpt me om een ander perspectief te krijgen met betrekking tot mijn werk. Het maakt het makkelijker om de complexe problemen te ontrafelen waar ik normaal gesproken op vast zou lopen. Tegelijkertijd moet je niet op zoek gaan naar een snelle oplossing. Het is super nuttig, maar het is geen magie.” Een andere gebruiker, Eric, 30, werkt in de reclame. Hij beschreef zijn ervaring in soortgelijke bewoordingen: “Microdoseren stelt me in staat om anders naar bepaalde gegevens te kijken. Mijn hersenen leggen logische verbanden die ik voorheen niet kon zien. Omdat het ideeën verbindt die ik normaal nooit zou verbinden, word ik creatiever.”

De effecten kunnen zich ook uitbreiden naar de mensen om je heen. In een toespraak op de podcast SmartDrugSmarts, suggereert Fadiman dat microdosering ons ook toleranter maakt. Tijdens een van zijn experimenten met microdosering zei een gebruiker tegen hem: “Idioten lijken niet langer zo idioot.” Je hebt waarschijnlijk nooit gedacht dat LSD je zou kunnen helpen die vervelende collega op de derde verdieping onder ogen te komen.

Mogelijke risico’s

Niet alleen zijn de stoffen die nodig zijn om microdosing te beoefenen volstrekt illegaal, maar het gebruik ervan brengt ook bepaalde risico’s met zich mee.

Veel experimenten, minder gecontroleerde studies

Als het lezen tot nu toe je heeft geïnspireerd om te experimenteren met psychedelische therapie, houd er dan rekening mee dat er weinig bekend is over de langetermijneffecten ervan. Het internet wordt overspoeld met verhalen uit de eerste hand en ervaringsverslagen, maar er zijn niet veel serieuze studies die aantonen wat microdosering op de lange termijn met de hersenen doet. Fadiman, de psycholoog die de aanzet gaf tot het fenomeen, is het ermee eens dat er meer onderzoek nodig is. Tijdens zijn interview op de SmartDrugSmarts podcast, zegt hij dat hij geen andere experimenten met microdosering kent dan zijn eigen.

Gezondheidsrisico’s

Je weet waarschijnlijk dat zelfs een kleine dosis harddrugs om de drie dagen gezondheidsrisico’s met zich mee kan brengen. Zo is van LSD bekend dat het de kans op hart- en vaatziekten verhoogt. Het kan zelfs aanleiding geven tot bepaalde geestelijke gezondheidsproblemen zoals schizofrenie. Bovendien zijn, net als bij alle geestverruimende middelen, de effecten onvoorspelbaar en kan microdosering bij sommige mensen tot ongewenste of bijwerkingen leiden. Zelfs als gebruikers hopen een soort verlichting te krijgen, kunnen ze uiteindelijk intense angst of zelfs paranoia ervaren. Dit is wat er gebeurde met Anna, die het na een paar maanden opgaf. “Meer dan eens voelde ik me de dag erna echt down, uitgeput en apathisch. Ik keek de hele dag televisie en had geen zin om voor mezelf te zorgen of het huis uit te gaan. Ik stopte kort na die perioden. Ik heb het gevoel dat hoe hoger het stressniveau is op de dag dat je het neemt, hoe moeilijker het voor je is de dag erna, “* zei Anna.

Hoe zijn we hier gekomen?

Met onvoldoende gereguleerd onderzoek over het onderwerp en enkele bewezen effecten op de gezondheid, kunnen mensen zich afvragen wie zo’n risico zou nemen.

De druk om op 200% te functioneren

Weliswaar is microdosering een bekende alternatieve therapie voor de behandeling van depressie en angst, maar dat is niet de belangrijkste reden waarom gebruikers bereid zijn het uit te proberen. In een recent artikel gepubliceerd door The International Journal of Neuropsychopharmacology, geeft onderzoek aan dat 36,6% van de mensen microdosing probeert als prestatieverhogend middel. “Eerlijk gezegd, toen ik voor het eerst over microdosering hoorde, was ik erg nieuwsgierig naar de effecten ervan. Als je te horen krijgt dat er een manier is om productiever te zijn zonder negatieve effecten, dan is dat best verleidelijk, nietwaar? In die tijd was ik ook super geïnteresseerd in biohacking en menselijke augmentatie. Dat is niet precies waarom ik het probeerde, maar laten we zeggen dat het een groot deel van mijn nieuwsgierigheid uitmaakte,” zegt John. In de documentaire Take your pills suggereert Wendy Brown, een professor politieke wetenschappen en filosofie, dat *dergelijke stoffen bedoeld zijn om ons zo lang mogelijk ons volledige potentieel te laten bereiken. Ze helpen ons te voldoen aan de hoge eisen van de huidige professionele wereld. Hoewel het leuk klinkt om iets 200% te geven, is het waarschijnlijk noch fysiek noch mentaal haalbaar.

In de Verenigde Staten, die worden beschouwd als de geboorteplaats van microdosering, heeft een op de twee Amerikanen op enig moment een burn-out ervaren, die meestal terug te voeren is op een te hoge werklast. Biohacking zou wel eens een andere reden kunnen zijn waarom microdosing een serieuze zaak is geworden. Zonder iets extra’s maken de meeste mensen zich zorgen over een gebrek aan inspiratie, efficiëntie, concentratie. Innovatie en slaap gaan hand in hand. En dat is heel normaal, want als we allemaal de hele tijd op 200% zouden functioneren, zouden we machines zijn.

De vicieuze cirkel van concurrentie

Op de vraag waarom hij besloot een psychedelische ervaring te proberen, zei advertentie-executive Eric: “Ik las in verschillende gerenommeerde mediabronnen dat enkele van de grootste ondernemers in Silicon Valley aan microdosing deden. Omdat deze mensen mij inspireren, dacht ik dat het mij ook kon helpen mijn professionele doelen te bereiken. Als het voor hen werkt, dan is het het proberen waard. Uiteraard is het slechts een hulpmiddel, want succes moet niet draaien om microdoseren!” De druk om te slagen en de concurrentie kunnen sommige werknemers er ook toe aanzetten om het te proberen. Het is logisch, gezien het competitieve klimaat op de werkplek vandaag de dag. *Als twee mensen even getalenteerd zijn, maar de ene gebruikt microdosering, dan zal de persoon die geen drugs gebruikt natuurlijk het gevoel hebben dat hij in het nadeel is. Om het speelveld gelijk te trekken, zal de niet-gebruiker zich gedwongen voelen om het ook te proberen.

Zoals professor Brown in de eerder genoemde documentaire uitlegde, was Adderall, een veelgebruikte behandeling voor ADHD, ook verantwoordelijk voor het creëren van ongelijkheid onder universiteitsstudenten. Logisch gesproken, als elke student zo goed mogelijk studeerde, maar slechts een paar Adderall gebruikten, dan zouden niet-gebruikers zich onder druk gezet voelen om tijdens tentamens ook prestatiebevorderende middelen te gebruiken.

Silicon Valley: New age business model

In augustus 2019 schetste een artikel in de New Yorker onder de titel Silicon Valley’s Crisis of Conscienced een beeld van een bedrijfscultuur die geobsedeerd was door persoonlijke ontwikkeling, yogalessen, meditatiesessies en zelfhulpseminars. Met andere woorden, Silicon Valley had de New Age nieuw leven ingeblazen. Vandaag de dag is het archetype van de perfecte werknemer zowel productief als evenwichtig: iemand die begrijpt dat een afhankelijkheid van technologie ongezond is, en om de effecten ervan tegen te gaan goed moet eten en stress moet vermijden. In wezen mag niets de professionele prestaties beïnvloeden. Het klinkt allemaal erg als Billy Bauer, de CEO van een jonge multinational in de aflevering Smithereens van Black Mirror, die op een spirituele retraite gaat in de Furnace Valley, afgesneden van alle technologie. Er is ook de populariteit van Netflix documentaires gewijd aan het stroomlijnen van je leven, zoals Minimalisme: A documentary about the important things, Tiny House Nation en Tidying Up with Marie Kondo. Microdoseren is de ideale manier om te reageren op deze nieuwe minimalistische eisen die aan de werknemer van vandaag worden gesteld, omdat de praktijk een gezondere levensstijl belooft en, als gevolg daarvan, betere prestaties op het werk.

Nogmaals kijkend naar het online bewijs, zoals Twitter en Instagram, lijkt het erop dat microdoseren een manier is om een veel gezondere manier van leven te omarmen. Goed eten, anderen helpen, yoga beoefenen – wat je smaak ook is, het is allemaal gemakkelijker met microdoseren. Voor schrijver en ondernemer Nat Eliason, die zijn eigen ervaring met microdoseren heeft gehad, heeft de praktijk hem geholpen zijn manier van leven te veranderen, te beginnen met zijn ochtendroutine. “Je koffiezetapparaat is al weken ongebruikt, ik ben overgestapt op thee sinds ik merkte hoe overweldigend de cafeïne was voor je denken,” zei hij. Hij past dezelfde aanpak toe op technologische afleiding. “Je hebt je telefoon- en computermeldingen uitgezet, omdat je je er meer bewust van bent geworden hoe negatief ze je aandacht beïnvloedden sinds je met de dosering bent begonnen.” Het strekt zich zelfs uit tot sociale interacties na het werk. “Later op de avond, in een bar met wat vrienden, drink je niet maar voel je ook geen dwang om te drinken. Terwijl je in het verleden dronk om je remmingen te verminderen en om te ontspannen, voel je niet langer de behoefte om een van beide te doen, omdat je nuchter gemakkelijker je mening kunt geven en de hele dag een ontspannen toestand hebt behouden.” Als gevolg van deze veranderingen beschreef hij een toegenomen verlangen naar constructieve activiteiten zoals lezen, yoga of meditatie.

Ondanks alle positieve ervaringen met microdoseren, zijn er nog steeds veel mensen die er uiteindelijk voor hebben gekozen om het op te geven. Na het maandenlang te hebben uitgeprobeerd, zetten sommige bekeerlingen uiteindelijk een punt achter de psychedelische routine. Voor hen werd microdoseren uiteindelijk een manier om een vals gevoel van welzijn te creëren en problemen in de echte wereld te vermijden. Het doet denken aan Aldous Huxley’s dystopische roman Brave New World, waar elke burger “Soma” neemt om een eeuwige staat van geluk te handhaven. Terwijl het zorgt voor een verenigde en samenhangende sociale structuur, is het ook een riskante manier om te ontsnappen aan elk gevoel van verantwoordelijkheid.

Foto: WTTJ

Vertaald door Andrea Schwam

*:Namen veranderd om anonimiteit te bewaren.

Volg Welcome to the Jungle op Facebook en abonneer je op onze nieuwsbrief om onze beste artikelen te ontvangen.