Maak kennis met Gnocchetti, de piepkleine gnocchi die uw zondagse diners missen

We werken samen met Lagostina om het Italiaanse zondagse diner te vieren met verhalen, recepten en video’s over deze speciale familietraditie. Hier deelt kookboekenschrijfster en vriendin van Food52 Emiko Davies haar kijk op ongedwongen gnocchetti.

De zondagse maaltijden bij mijn Toscaanse schoonfamilie zijn altijd een goed geplande aangelegenheid geweest. Dit is deels om praktische redenen – supermarkten in kleine steden zijn niet open op zondag, dus je moet voorbereid zijn. Het is ook deels om traditionele redenen. Die klassieke zondagsgerechten zijn meestal iets speciaals dat tijd en inspanning vergt, gerechten die uit hun schulp worden gelokt door ze lang en langzaam te laten garen en de tijd te nemen die nodig is om smaken te laten bezinken of vermengen.

Maar bij mij thuis gaat het er iets anders aan toe. Mijn man Marco werkt in fine dining als sommelier, dus hij heeft een verstrooid schema dat zeer late avonden en veranderingen elke week, vaak last minute. Ik werk vanuit huis en ben meestal bezig met het schrijven van een kookboek of het testen van recepten met onze twee dochters van vijf jaar en drie maanden oud. Dus als we thuis zijn en koken voor onze vrienden of familie zijn de sleutelwoorden simpel en niet pietluttig; iets dat geen lange lijst met ingrediënten of dagenlange voorbereiding nodig heeft (behalve wanneer dat eigenlijk nuttig is om het koken op de dag zelf te vergemakkelijken).

Voor ons betekent een “zondagsdiner” – wat eigenlijk eerder een woensdaglunch is, want weekenden vrij zijn zeldzaam voor Marco – een moment waarop we als gezin kunnen gaan zitten, samen kunnen koken en een ontspannen maaltijd kunnen eten, en ons nergens naartoe hoeven te haasten. Het eten moet net zo makkelijk zijn.

Wonend in Italië, is een van onze favoriete go-to maaltijden pasta met een snelle, bevredigende, zure, romige citroensaus, die kan worden gemaakt in dezelfde hoeveelheid tijd die het kost om de pasta te koken. Maar de laatste tijd maken we het met gnocchetti, of topini, zoals ze in Florence worden genoemd – kleine ronde gnocchi, ter grootte van een knikker.

Je kunt gnochetti kant-en-klaar kopen op de markten en zelfs in de supermarkt hier in Florence, maar ik maak dit graag thuis – het is ook leuk om de kinderen (of iemand anders in de buurt) mee te laten doen. Dit recept is in de loop der jaren in ons huishouden geëvolueerd tot wat ik denk dat de eenvoudigste, meest effectieve manier is om zachte, luchtige gnocchi te maken (en omdat het aardappelzetmeel gebruikt – wat ik gewoon logisch vind – in plaats van tarwemeel, is het ook een handig glutenvrij recept). Het is ook een onderhoudsarm recept omdat de oven al het werk doet, waardoor je vrij bent om een glas wijn te drinken terwijl je de andere elementen van de maaltijd klaarmaakt.

Over die andere elementen gesproken, wij zijn grote fans van ansjovis op welke manier dan ook- vers, gemarineerd, gezouten, noem maar op. We doen ze overal op, als we de kans krijgen. Ik haal gemarineerde witte ansjovis bij de plaatselijke delicatessenwinkel, waar ze liggen te glimmen in een plas olijfolie. Leg ze op een bord samen met een paar olijven en wat lekker brood en je hebt een instant antipasto, maar ik vind ze vooral lekker met wat dungesneden venkel of selderij voor de knapperigheid, met citroensap en olijfolie. Als we die hebben, zijn pijnboompitten, dungesneden groene appel, of verse kruiden ook lekkere toevoegingen. We proberen onze vijfjarige er nog steeds van te overtuigen dat ansjovis eetbaar is, maar ze knabbelt meestal graag op de olijven en pijnboompitten.

Dessert wordt altijd aan mij overgelaten, omdat ik eigenlijk de enige in huis ben die het ooit wil. Ik doe nooit zoveel moeite voor mezelf als wanneer ik weet dat ik voor andere mensen kook, dus het is meestal iets eenvoudigs; misschien wat jam, rijpe vijgen (of zelfs gedroogde als er geen rijpe zijn, je hebt gewoon meer vocht nodig om ze in te pocheren) gekookt met een scheutje water (of wijn) en gegeten, afgekoeld, over wat zeer verse boerenricotta of dikke, gewone yoghurt met wat geroosterde amandelen.

Hier volgen enkele tips om de maaltijd samen te stellen:

• Rooster de aardappelen in hun geheel in de oven boven zout, zodat de aardappelen minder water opnemen en dus niet zoveel zetmeel nodig hebben. Schil en pureer de aardappelen terwijl ze warm zijn, zodat de stoom ontsnapt en de aardappelpuree een drogere, luchtigere textuur krijgt voor perfecte gnocchi.

• Terwijl de aardappelen worden geroosterd, kunt u de tafel dekken, de vijgen pocheren en de saus bereiden.

• Haal de antipasto vroeg op. We koken vaak graag met een glas wijn in de hand, en dit is een mooi moment om ook iets te knabbelen!

• Zorg dat iedereen bij het koken betrokken is. In je eentje kan het lastig (of meditatief, afhankelijk van je persoonlijkheid!) zijn om gnocchi te rollen, maar als je het samen doet, gaat het niet alleen heel snel, maar is het ook een leuke manier om jonge kinderen bij het koken te betrekken.

In samenwerking met Lagostina, het premium Italiaanse kookgerei merk dat waarde hecht aan hoogwaardige materialen en tijd-eerbiedig vakmanschap, zetten we de #LagostinaSundayDinner in de schijnwerpers met een nieuwe serie die helemaal in het teken staat van de Italiaanse traditie. Elke zondag zullen we go-to zondag recepten delen van enkele van onze favoriete chef-koks en kookboek auteurs.