Kan Een Schildpad Verdrinken

Kan Een Schildpad Verdrinken?

Kan Een Schildpad Verdrinken? Ik weet dat het een domme vraag klinkt – maar helaas is het antwoord ja!

Als je kijkt naar onze schildpadvrienden die gracieus rondzwemmen en hun drijfvermogen en snelheid perfect onder controle hebben, kun je je moeilijk voorstellen hoe groot het risico is dat ze verdrinken.

De waarheid is echter dat verdrinking een van de hoofdoorzaken is van voortijdige dood bij zowel schildpadden in gevangenschap als in het wild.

Soms wordt het veroorzaakt door natuurlijke incidenten, een goed voorbeeld is wanneer vrouwelijke Groene Zeeschildpadden (Chelonia mydas) verdrinken tijdens het paren. Dit komt doordat ze te uitgeput zijn om zowel zichzelf als een mannetje naar de oppervlakte te dragen om adem te halen.

In het algemeen is de oorzaak echter door de mens veroorzaakt (geen verrassing daar…). Diamantrugschildpadden (Malaclemys terrapin), bijvoorbeeld, zijn zo ernstig getroffen door verdrinking in krabbenvallen dat deze nu in sommige staten van de VS moeten worden uitgerust met “BRD” s (Bycatch Reduction Devices).

In gevangenschap is verdrinking meestal te wijten aan een fout in de houderij, zoals een losse steen die in de val terechtkomt. In dit artikel zal ik uitleggen hoe u kunt zien of uw schildpad is gestorven en wat u moet doen als u ontdekt dat hij verdrinkt.

Quick Reference Section

Voordat we er dieper op ingaan, laten we eerst de belangrijkste mythe over de ademhaling van schildpadden uit de weg ruimen: het feit dat sommige schildpadden zuurstof via hun huid opnemen tijdens hun winterslaap, betekent niet dat ze de rest van de tijd onder water kunnen ademen!

Dit komt omdat de hoeveelheid zuurstof die een schildpad nodig heeft voor de stofwisseling – dus alles van de spijsvertering tot de basale hersenactiviteit die hun hartslag regelt – afhangt van hun stofwisselingssnelheid.

Een hogere stofwisselingssnelheid staat gelijk aan een hogere zuurstofbehoefte en omgekeerd. In de winter daalt de stofwisseling van soorten die een winterslaap houden tot zo’n laag niveau dat alleen de zuurstof die ze via hun huid en cloaca (zie schildpadden ademen met hun achterwerk) opnemen, voldoende is om ze in leven te houden – zij het in een staat van verdoving.

Als schildpadden actief zijn, ademen ze via hun longen, die veel meer zuurstof kunnen opnemen dan hun huid. Tijdens de lente- en zomermaanden profiteren ze van de hogere temperaturen om hun stofwisseling op een zodanig peil te brengen dat ze kunnen jagen, paren en zich snel genoeg kunnen verplaatsen om aan roofdieren te ontkomen.

Dit betekent natuurlijk dat ze veel meer zuurstof verbruiken, en een schildpad zoals een Painted Turtle (Chrysemmys picta) kan slechts 20-30 minuten zonder lucht in te ademen. Kortom, elke schildpad die geen winterslaap houdt, kan verdrinken als ze geen lucht meer krijgt.

Hoe weet u of uw schildpad dood is?

Zo, u hebt uw lievelingsschildpad op de bodem van zijn aquarium gevonden, volkomen onbeweeglijk. Zou hij/zij dood kunnen zijn? Laten we niet meteen de hoop opgeven!

Deze dieren zijn taai, echt taai. Ik heb verslagen gelezen van dierenartsen die schildpadden weer helemaal gezond maken nadat ze ernstige neurologische schade hadden opgelopen door verdrinking.

Dit getuigt van een biologische veerkracht en genezingscapaciteit die veel verder gaat dan die van de meeste mensen. Laten we eens kijken naar de stappen die u kunt nemen om vast te stellen of uw schildpad inderdaad door verdrinking is overleden:

1. Als de schildpad niet zichtbaar onder iets bekneld zit – controleer of ze slaapt.

De meeste waterschildpadden zijn dagdieren en slapen ’s nachts, en veel soorten doen dat onder water. Dit is een ander moment waarop hun stofwisseling wordt verlaagd, maar niet in de mate van een winterslaap.

Een slapende schildpad kan enkele uren onder water blijven zonder dat er schade wordt aangericht. Soms laten ze zelfs hun kop naar beneden zakken, waardoor ze dood lijken.

Als u zich zorgen maakt, geef de schildpad dan een zacht tikje of twee op de bovenkant van hun schild met een potlood of stok. Als de schildpad beweegt, sliep hij alleen maar. Als de schildpad zichtbaar bekneld zat, ga dan meteen naar stap 2.

2. Controleer of de schildpad de “tuck” reflex heeft.

De belangrijkste reflex voor een schildpad is om hun kop en poten in te stoppen. Dit is omdat het hun kwetsbare lichaamsholte beschermt tegen aanvallen van roofdieren.

Zo diep instinctief is deze reflex dat zelfs schildpadden op het randje van de dood nog moeite zullen doen om zich in te stoppen, of tenminste hun kop/benen enigszins omhoog te houden.

Uw schildpad kan er slap uitzien, maar een lichte por met een potloodgummetje achter het oor of een achterpoot kan deze reflex in alle gevallen, behalve de meest kritieke, stimuleren.

3. Noteer hoe lang hij onbeweeglijk blijft, eenmaal uit het water gehaald

Als uw schildpad geen enkele beweging maakt, en zijn kop/benen hangen al enkele uren slap naar beneden, dan is de kans groot dat hij gepasseerd is.

Gezien hoe taai ze zijn, zou ik een schildpad altijd minimaal 12 uur in de warmte en uit het water houden, voordat ik hem roep.

Als u stap 1 en 2 hebt gevolgd, en het antwoord op beide vragen is nee, dan kan uw schildpad inderdaad dood zijn.

Maar wat moet u doen na stap 2, gewoon opgeven? Helemaal niet. Vóór stap 3 moet u proberen uw vriend weer tot leven te wekken, hoe onwaarschijnlijk dat ook mag lijken.

Kijk eens naar het volgende segment om uit te vinden hoe.

Hoe red je een verdrinkende schildpad

Er zweeft veel advies rond op het internet over dit onderwerp, sommige uitstekend – andere gevaarlijk.

Dus, laten we de zaken eens en voor altijd ophelderen! Wat ik u nu ga vertellen is de enige methode die bewezen succesvol is, dankzij het feit dat het de schildpad anatomie gebruikt als basis om water uit de longen te krijgen.

1. Wanneer u een schildpad vindt die vermoedelijk verdronken is – haal haar dan onmiddellijk uit het water en kantel haar lichaam naar voren zodat de kop lager is dan de staart, draai haar nooit ondersteboven.
2. Met één hand plaatst u uw tweede vinger achter de kaak/schedel aan de ene kant van de kop en uw duim achter de kaak/schedel aan de andere kant. Duw met uw andere hand, van bovenaf, met uw duim zachtjes op de onderkaak.
   Als het dier slap is, moet de kaak gemakkelijk opengaan, zo niet, forceer hem dan niet! Als de kaak opengaat, kan er wat water uit de bek van de schildpad lopen – dit is een goed begin.
3. Nu, met de schildpad nog steeds voorover gekanteld, laat u de kop los, neemt u beide voorpoten en beweegt u ze naar voren en dan voorzichtig naar achteren in het schild om een pompende beweging te maken.
   Het kan zijn dat u twee mensen nodig hebt om dit te doen. Wat u hier doet is het natuurlijke ademhalingspatroon van het dier nabootsen, waarbij u de longen samenperst door de ruimte in de schelp te verkleinen.
   Op dit punt – als het dier was verdronken – moet het water uit de longen en uit de bek worden geperst. Als dit voor u werkt, ga dan door met de oefening totdat er geen water meer uitkomt.
   Sommige schildpadden zullen onmiddellijk na deze behandeling ademhalen, terwijl het bij anderen enkele uren duurt.

Tijdens deze tijd, onthoudt u het volgende:

Probeer deze methode nooit tenzij de schildpad volledig slap is, anders is de kans groot dat u gebeten wordt!

Probeer nooit een schildpad mond op mond te geven. Schildpadden kunnen Salmonella en Arizona bacteriën bij zich dragen, die je allebei ongelooflijk ziek maken.

Daar komt bij dat hun longen kwetsbaar zijn, en je loopt het risico ze ernstig te beschadigen. Als een dierenarts het wil doen, dan is dat hun beslissing, maar het is niet aan ons om het te proberen.

Probeer nooit een rietje in de bek van een schildpad te forceren om in te ademen. Als de schildpad zich verzet tegen het openen van de bek, is de kans groot dat hij nog leeft.

Een rietje naar binnen forceren of de kaken open dwingen, zal waarschijnlijk leiden tot beschadiging van de binnenkant van de bek of de kaakspieren.

In zijn verzwakte toestand kan dit leiden tot het ontstaan van necrotiserende stomatitis. Als het dier begint te ademen, doet het dat via de neusgaten – een rietje in de bek veroorzaakt alleen maar meer ellende.

Wanneer u alles hebt gedaan wat u kunt reanimeren, brengt u de schildpad over naar een warme, droge doos met wat papieren handdoeken.

U moet streven naar een temperatuur van 25-26C (77-79F). In zijn toestand zal het dier niet in staat zijn tot thermoregulatie, dus dit is belangrijk.

Hierdoor kan hij ook niet onder een lamp gaan liggen. Dan nu stap 3 die ik eerder noemde: afwachten of de schildpad beweegt.

3. Mijn schildpad heeft het overleefd! Wat nu?

Als de schildpad het overleeft, is het belangrijk om een afspraak te maken met uw dierenarts, want longontsteking komt vaak voor na verdrinking en antibiotica zal nodig zijn om er zeker van te zijn dat hij het overleeft.

Zelfs als uw schildpad binnen enkele minuten of uren volledig lijkt te herstellen, moet u hem 24 uur uit het water houden, een afspraak met de dierenarts maken en alle problemen met de houderij, die de oorzaak van de verdrinking waren, aanpakken.

Voorkomen dat een schildpad verdrinkt

Voorkomen is altijd beter dan genezen, en tenzij het duidelijk is hoe de schildpad is verdronken, is het nu tijd om uw speurwerk te doen. Was het water te koud?

• Was het moeilijk voor de schildpad om eruit te klimmen en te rusten? Was het water minstens tweemaal zo diep als de breedte van het schild van de schildpad, voor het geval het dier op zijn rug viel?
• Of was het water, voor een uitgekomen jong, zo diep dat het vermoeiend was om naar de oppervlakte te komen? Werd de schildpad gepest of aangevallen door anderen?
• Werd de schildpad verstrikt in planten of pompapparatuur?

Dit zijn de belangrijkste vragen die u moet beantwoorden om te voorkomen dat dit stressvolle voorval zich herhaalt.

Ik hoop dat dit artikel heeft geholpen te begrijpen waarom schildpadden verdrinken en hoe u ze kunt helpen.

Dank voor het lezen en veel succes!

Sharing is caring!