Is de Clicker een geconditioneerde bekrachtiger?

Een primaire bekrachtiger is een bekrachtiger die een dier van nature nodig heeft, zoals voedsel, water, onderdak. Secundaire of geconditioneerde bekrachtigers zijn stimuli, objecten of gebeurtenissen die bekrachtigend worden op basis van hun associatie met een primaire bekrachtiger. Een hond wordt niet geboren om met een piepend speeltje te willen spelen, maar als dat speeltje gekoppeld wordt aan primaire bekrachtigers zoals plezier en sociale interactie, wordt het een geconditioneerde bekrachtiger. Het speeltje kan dan gebruikt worden om gedrag te versterken dat je leuk vindt, net zoals je een voedsel traktatie zou gebruiken.

De clicker wordt een geconditioneerde bekrachtiger genoemd. Het is een neutrale stimulus die consequent gekoppeld wordt aan een primaire bekrachtiger. Is de associatie echter sterk genoeg dat je de clicker kunt gebruiken zonder een primaire bekrachtiger? Zo ja, zijn er negatieve gevolgen, en hoe lang kan je de clicker gebruiken voor je hem moet “herladen”? Dit waren de vragen die deze week op de Click-L mailinglijst werden besproken.

Studenten aan de Universiteit van Noord-Texas doen momenteel onderzoek naar dit onderwerp. Zij hebben ontdekt, volgens medestudent Kellie Snider, dat “traktatie-loze klikken” resulteerde in frustratie gedrag en andere leerproblemen. Maar dat onderzoek werd gedaan met honden die nieuw waren met clickertraining. Helix Fairweather, een Click-L lid, besloot het experiment uit te proberen op haar clickervaardige Havanezer, BJ. Hoewel de “kracht” van de clicker langer duurde dan in het UNT experiment, vond ze dat het vrij snel uitdoofde, vooral toen haar hond het patroon van bekrachtiging eenmaal doorhad. Wanneer er niets voor hem inzat, was er geen reden om het spel te spelen.

En dat, denk ik, is de kern van de zaak. Mensen die treatless clicks gebruiken, hebben gewoon het punt gemist. We gebruiken de clicker niet om met zo weinig mogelijk extra bekrachtiging toe te kunnen. We gebruiken de clicker om onze honden te vertellen, “Dat daar is wat ik wil!” De kracht van de click, voor de trainer, is als een gebeurtenis marker.

Voor de hond, echter, is de kracht van de click als een signaal dat hij iets krijgt wat hij wil. Als hij iets krijgt wat hij wil door te luisteren naar de click en dan dat gedrag te herhalen dat jij wilt, dan hebben we een prachtig win-win instrument gevonden. Maar als je zijn motivatie om te luisteren wegneemt, dan is de clicker niets meer dan een blikken herriemaker.

Over de auteur

n/a