Hygiëne

De term is afgeleid van Hygieia, de godin van de genezing in de Griekse mythologie.

Hygiëne en verzorging begonnen een zorg voor de staat te worden vanaf de Industriële Revolutie, toen fabrieken gezuiverd moesten worden, vanaf de 17e eeuw. In havensteden zoals Buenos Aires kwam deze collectieve behoefte voort uit de slechte hygiënische omstandigheden in de haven, waar ratten en allerlei ziekten welig tierden.

De eerste die waarde hechtte aan hygiëne ter voorkoming van infecties was de arts Ignaz Semmelweis, die in 1847 de antiseptische procedure creëerde. Later, dankzij de experimenten van Louis Pasteur die de kiemtheorie van besmettelijke ziekten bewezen, werden hygiënische praktijken uiterst belangrijk in medische interventies en het dagelijkse leven van de bevolking als synoniem voor gezondheid.

Vanaf het midden van de jaren 1850 begon de “hygiënisten” beweging aan belang te winnen, en vele invloedrijke medische persoonlijkheden in Argentinië begaven zich in de politieke sfeer; bijvoorbeeld Guillermo Rawson, een politicus die hoge posities zou bereiken; en, voor het einde van de eeuw, Dr. Eduardo Wilde. Beiden namen actief deel aan beslissingen, transformaties in gezondheidsstrategieën en een hoge mate van betrokkenheid bij Argentijnse nationale aangelegenheden. In Europese landen, zoals Engeland, waren er soortgelijke bewegingen die begonnen met epidemiologie, ingewijd door John Snow’s studie van cholera en de rivier de Theems, ook in het midden van de 19e eeuw. In de Verenigde Staten werd in het eerste decennium van de 20e eeuw de beweging voor geestelijke hygiëne in het leven geroepen, die aanleiding gaf tot wat later geestelijke gezondheid werd genoemd door het werk van Clifford Beers, die de hygiënische omstandigheden in psychiatrische ziekenhuizen aan de kaak stelde.