Huisdierbezit onder daklozen

Dakloze vrouw met honden, Haight Street, San Francisco, CA

Een factor achter de acties van dakloze huisdiereigenaren is de angst en ongerustheid over het verlies van hun huisdier. Deze angst wordt verklaard in een theorie van Clinton Sanders, die opmerkt dat een hechte relatie met een gezelschapsdier vorm geeft aan de constructie van de identiteit van de eigenaar, en de basis vormt voor interactie. De eigenaar en het huisdier zijn verenigd in een ‘koppel’-relatie die sociaal gedefinieerd is. Hij merkt op dat mensen een verband leggen tussen het dier en de eigenaar en een aantal verwachtingen hebben over hoe zij zich zullen gedragen. In het openbaar fungeren dieren als sociale facilitatoren en moedigen zij zo’n openheid aan dat vreemden zich welkom voelen om het koppel mens-dier te benaderen. Deze relatie wordt ondersteund door Irvine in haar beschrijving van de “Pack of Two” aanduiding van de dakloze eigenaar en hun huisdier. De combinatie van de angst voor het huisdier, en de nauwe emotionele relatie tussen de eigenaar en het huisdier, geeft vorm aan de dakloze ervaring.

Sociale interactiesEdit

Verschillende studies hebben geconcludeerd dat daklozen hun huisdier toeschrijven aan het redden van hun leven, hen van drugs of alcohol afhelpen; één onderzoeker merkte op dat veel hondenbezitters meldden dat hun honden wisten wanneer ze verdrietig of emotioneel waren, een voorbeeld van de ‘empathische ervaring’ van een mens-dier-verbinding. Eigenaars van dakloze huisdieren gebruiken hun huisdieren om socialisatie te bevorderen, door hun eigenaars mee te nemen naar plaatselijke dierenklinieken en parken waar ze in contact komen met andere eigenaars van huisdieren. Veel dakloze huisdiereigenaren hechten zich sterk aan hun huisdier en melden minder eenzaamheid door het bezit van hun huisdier.

NuchterheidEdit

Leslie Irvine stelt dat het bezit van een huisdier velen aanzet tot verantwoordelijk gedrag, waarbij velen een bewuste keuze maken om niet te drinken of drugs te gebruiken, en om contact te vermijden met verslaafden of mensen die betrokken zijn bij criminele activiteiten, uit angst om gescheiden te worden van hun huisdier. Bovendien weigeren velen onderdak in opvangcentra als hun huisdier niet bij hen mag blijven. Dakloze huisdiereigenaren zullen niet slapen in opvangcentra waar geen huisdieren zijn toegestaan, ze zullen de kans op huisvesting laten schieten als ze hun huisdier niet mee kunnen nemen, en ze zullen hun maaltijd opofferen als het voedsel beperkt is. De rol van verzorger van hun huisdier is geconstrueerd als hun voornaamste reden van bestaan in het leven. Het huisdier is van hen afhankelijk voor voedsel en verzorging en dit geeft de eigenaar een gevoel van verantwoordelijkheid en een positief zelfbeeld en eigenwaarde.

ShelterEdit

Als groep stellen de dakloze huisdiereigenaren huisdiereigenaarschap boven het accepteren van huisvesting of onderdak, werkgelegenheid, vrijetijdsbesteding, of gezondheidszorg, thema’s geïdentificeerd door Irvine en Sanders. Deze thema’s werden eerder geïdentificeerd in onderzoek onder daklozen in San Francisco in 1994 door de onderzoekers Aline en Robert Kidd van de Universiteit van Californië in Davis. Vergelijkbare thema’s werden geïdentificeerd in een onderzoek uitgevoerd in Canada door Michelle Lem, directeur van Community Veterinary Outreach in Ontario, Canada. Deze huisdiereigenaren beschreven de manieren waarop hun huisdieren hun omgeving vorm gaven: ze sliepen buiten in de regen als de enige optie onderdak in een no pet shelter was; hun huisdier hield hen van drugs en alcohol af, en ze vermeden riskant gedrag dat zou kunnen leiden tot arrestatie en opsluiting omdat ze bang waren dat hun huisdier zou worden verwijderd of geëuthanaseerd. Ze meldden ook dat ze niet meer naar sociale evenementen in arena’s of andere openbare plaatsen gingen waar huisdieren niet waren toegestaan, uit angst dat hun huisdier zou worden afgepakt. De manier waarop hun huisdieren hun dagelijkse beslissingen bepalen, heeft ook gevolgen voor de mate van betrokkenheid van dakloze huisdiereigenaren bij de lokale gemeenschap.