Homeo is where the (Bengali) heart is…
Enkele maanden geleden nam een neef uit Zwitserland twee Duitse vrienden mee op een reis naar India. Omdat het hun eerste bezoek was, vroegen ze wie de beroemdste Duitser in India is. Iedereen behalve een Bengaal zou geantwoord kunnen hebben: Max Mueller, Einstein, Nietzsche, Bach, Angela Merkel, Heidi Klum of Michael Schumacher. Mijn onmiddellijke antwoord was Samuel Hahnemann, de vader van de homeopathie.
Natuurlijk kan het Bengali’s vergeven worden dat ze denken dat Hahnemann ook een Bengaal was. Kolkata telt honderden homeopathische klinieken en elke kleine stad in Bengalen heeft ten minste één ‘Haniman’ buitenpost. Na zijn pensionering verstrekte mijn overgrootvader van moederskant homeopathische geneesmiddelen in elke stad waar zijn zoon – mijn grootvader – in de jaren 1930 en 1940 was gestationeerd.
In talloze Bengaalse huishoudens staan kleine flesjes met minisuikerbolletjes die geurden naar een of ander extract, met namen als Nux Vomica, Rhus Tox, Arnica, Pulsatilla, Aconite, Bryonia en Carbo Veg. En vele ervan lagen in keurige houten kistjes in de kleerkasten van de dames des huizes, om uitgedeeld te worden aan kinderen met schrammen en snijwonden, huishoudhulpen met pijntjes en kwaaltjes, echtgenoten na een stevige maaltijd.
Men zou kunnen zeggen dat homeopathie een manier van leven is geworden voor de Bengalen, vooral gezien de betaalbaarheid ervan. Maar we moeten toegeven dat we enigszins verbaasd zijn wanneer “niet-Bengalen” (ons wereldbeeld wordt geleid door deze eenvoudige tweedeling) even enthousiast zijn over dit geneessysteem als wij. Er is een duidelijke zweem van trots onder de Bengalen over het succes van de homeopathie buiten Bengalen.
Geen wonder dat ik me vreemd genoeg gerechtvaardigd voelde toen deze week de beroemdste homeopaat in Delhi, Dr. Kalyan Banerjee, en zijn zoon Kushal de resultaten bekend maakten van twee retrospectieve observationele studies in hun kliniek in Zuid-Delhi over de behandeling van hypothyreoïdie en chronische nierziekten. Ze timeden de release van hun bevindingen om samen te vallen met Wereld Homeopathie Dag die op 10 april komt.
Het vader-zoonteam zegt dat bij het vierde bezoek 35% van 2.083 hypothyroïde patiënten van 2011 tot 2015 verbetering vertoonden in serum TSH-lezingen, en 58% van 61 patiënten bij hun derde bezoek in slechts twee niet-continue maanden in 2018 en 2019 had betere serum ureum en creatinine lezingen. Gezien het feit dat deze beide kwalen even vaak voorkomen als chronisch zijn, is dit zeker een straaltje hoop.
De reden waarom de meeste patiënten naar homeopaten gaan – die niet noodzakelijkerwijs allemaal Bengaals zijn – is dat hun medicijnen naar verluidt geen bijwerkingen hebben en kunnen worden ingenomen met allopathische medicijnen. En afgezien van bepaalde dieetbeperkingen, zijn ze gemakkelijk te gebruiken en goedkoop in vergelijking met allopathie. Zelfs de geïmporteerde formuleringen zijn niet duur en de meeste homeopaten geven nu goede voorschriften.
Homoeopathie werd naar verluidt voor het eerst toegepast in de jaren 1830 toen Dr JM Hoenigberger, een vriend van Hahnemann de verlamde stembanden en oedeem van Maharaja Ranjit Singh behandelde. Daarna bracht de Franse homeopaat CJ Tonnere het naar Bengalen waar het een invloedrijke zakenman, Babu Rajendralal Dutta, in zijn ban kreeg. Dr. ML Sircar, de eerste Indiase arts die zich tot de homeopathische praktijk wendde.
Homeopathie is naast allopathie en Ayurveda in populariteit in het hele land. Een gepensioneerde Britse arts, Samuel Brooking, richtte in 1847 in Tanjore het eerste homeopathische ziekenhuis op en in 1881 werd in Calcutta de eerste hogeschool opgericht. Maar pas in 1973 erkende India de homeopathie als een nationaal systeem van geneeskunde en richtte de Centrale Raad voor Homeopathie (CCH) op.
Sindsdien is er een verrassend groot aantal wetten geweest met betrekking tot de regulering, opleiding, praktijk, formulering en kwaliteitscontrole. Nu hebben we zelfs een ministerie dat er toezicht op houdt-AYUSH. Niet verwonderlijk, want er zijn meer dan 2 lakh geregistreerde homeopaten en elk jaar studeren er duizenden af. En toch lijdt de homeopathie nog steeds onder een vertrouwenscrisis.
Het belangrijke voorbehoud hierbij is dat ik een van die zeldzame Bengalen ben die homeopathie nooit persoonlijk nuttig heeft gevonden! Noch heeft een van mijn directe familie – met uitzondering van de vier-benige, dat is. En de consequente voordelen van homeopathische geneesmiddelen voor deze laatsten – overigens voorgeschreven door Dr Banerjee – hebben mij doen geloven dat ze echt werken, hoewel niet bij mij of veel van mijn familieleden.
Een van de meest gehoorde verwijten aan het adres van de homeopathie is dat ze werkt door middel van het placebo-effect. Het is volkomen begrijpelijk dat critici zeggen dat homeopathie-fans zichzelf doen geloven dat ze beter worden. Hahnemanns principe van verdunning voor een groter effect heeft voor de meeste artsen weinig zin: hoe kan het 30 of 200 keer verdunnen van iets de potentie ervan vergroten?
Ik weet het echt niet, eerlijk gezegd. Alles wat ik weet is anekdotisch bewijs van mijn overleden hond Ruff, die werd geboren met zoveel aangeboren afwijkingen dat dierenartsen dachten dat het een wonder was dat hij 13 jaar leefde. Ruff’s hele systeem was een aaneenschakeling van verkeerde verbindingen: hij had geen kniegewricht in zijn linker achterpoot, een vergroeide wervelkolom, slechts één testikel, een scheelzien, epilepsie en als hij probeerde snel te hinkelen, bewogen zijn kaken ook.
Het ontbreken van een kniegewricht werd verholpen door Dr Banerjee’s medicijn dat het vergroeide tot één lang bot, waardoor hij kon lopen wat mijn man een “dronken matroos wandeling” noemde.
De epilepsie werd volledig onder controle gehouden door een ander homeopathisch medicijn, net als de pijn als gevolg van zijn vergroeide wervelkolom. En een kankergezwel aan een poot dat volgens een grote dierenarts geamputeerd moest worden, verdween ook.
Veel vrienden in heel India hebben huisdieren die homeopathie ondergaan, vaak als laatste redmiddel. Ruff’s zus Kaju is overleden aan kanker, maar haar pijnbestrijding in het eindstadium was homeopathisch en zeer effectief.
Dierenartsen staan veel meer open voor homeopathie dan artsen. De ontdekkingen van Hahnemann verdienen nader – en onbevooroordeeld – medisch onderzoek en validatie, meer nog omdat ik er vast van overtuigd ben dat honden het niet fout kunnen hebben!
Top Comment
Raj Gopal Banerji
718 dagen geleden
Alle hype tegen Homoeopathie wordt gecreëerd door Allopaten die bang zijn hun kromme inkomsten te verliezen. Hun minste interesse is in genezen. Ze schrijven onnodige pathologische onderzoeken voor, onnodige operaties en rekenen irrationele kosten. Homoeopaten doen zelden een beroep op pathologen en richten zich op het menselijk lichaam om tot een diagnose en genezing te komen. Op 70-jarige leeftijd heb ik nooit een ander systeem nodig gehad om mij te genezen van kinderverlamming (Polio) in 1950, vele periodes van longontsteking, tyfus, geelzucht etc. Er is geen alternatief voor Homoeopathie als je op zoek bent naar een veilig, goedkoop en pijnloos geneesmiddel. Veel pogingen worden gedaan om de verspreiding van het bewustzijn te Homoeopathie controleren, en het opzetten van Ayush is een dergelijke poging gefinancierd door allopathische practitionets ‘I’ll gekregen rijkdom… Lees meer
Disclaimer
Meningen hierboven geuit zijn van de auteur own.
Leave a Reply