Hoedown

De meest populaire betekenis van de term wordt in verband gebracht met Amerikanen in landelijke of zuidoostelijke delen van het land, met name Appalachia. Het is een dans in snelle beweging die waarschijnlijk verwant is aan de jig, reel of clog dance. In wedstrijdfiddling is een hoedown een melodie in snelle 2/4-maat. In veel wedstrijden moeten fiddlers een wals, een hoedown en een “tune of choice” spelen, die geen wals of hoedown mag zijn (meestal is het een jig of een schottische).

In moderne Western square dance is een hoedown een muziekstuk dat wordt gebruikt voor een patter call (een call die wordt gesproken of gezongen, in plaats van gezongen op de melodie van een populair lied), of de opname die dit muziekstuk bevat. In de begindagen van de Western square dance revival (de jaren ’40 en begin jaren ’50) waren de meeste hoedowns traditionele viooldeuntjes; sinds eind jaren ’50 worden ook opnamen van eenvoudige akkoordprogressies, zonder waarneembare melodie, aan callers verkocht onder de naam “hoedown”. In de jaren ’40 en begin jaren ’50 werd de term “hoedown” soms gebruikt om een call aan te duiden die bestond uit delen van andere calls. “Hoedown” werd, en wordt soms nog steeds, ook gebruikt om een dans aan te duiden die gezamenlijk gesponsord wordt door verschillende dansclubs of door een federatie van clubs.