Hoe te herkennen Giant Ragweed

Giant ragweed (Ambrosia trifida) is een lid van de zonnebloem familie, maar mensen die geen botanicus zijn zullen hard worden gedrukt om veel overeenkomsten te vinden tussen dit onkruid en de heldere bloemen die zonnebloempitten produceren. Reuzenragkruid wordt gecategoriseerd als een breedbladig onkruid vanwege zijn platte en relatief brede bladeren. Het is een eenjarige plant, wat betekent dat hij zijn hele levenscyclus in één groeiseizoen voltooit. Hoewel dit schadelijke onkruid er anders uitziet dan zijn kleinere verwant, gewone ambrosia (Ambrosia artemisiifolia), zijn beide verantwoordelijk voor herfstallergieën.

Leer hoe reuzenragweed eruitziet en hoe je er in je tuin vanaf komt.

Reuzenragweed Identificatie

Reuzenragweed is inheems in Noord-Amerika. Het komt voor in elke staat van het vasteland van de Verenigde Staten behalve Nevada, en is ook wijdverspreid in Canada. Hij gedijt goed op verstoorde grond en wordt vaak langs de weg gevonden.

Onder de juiste groeiomstandigheden is er één kenmerk van reuzenragkruid dat je niet kunt missen: zijn hoogte. Het is niet ongewoon voor deze plant om 15 meter of meer hoog te worden. De stengel van zo’n plant is dikker dan een bezemsteel, en kan veel grote takken dragen. De plant is echter verder onopvallend, zelfs als het gaat om onkruid dat vaak onopvallend is. Reuzenzwam draagt onopvallende gele bloemen, en het gebladerte biedt niet veel belangstelling.

De vormen van de afzonderlijke bladeren van deze plant kunnen sterk variëren. Op een enkele plant kunnen sommige bladeren drie lobben hebben (het meest voorkomende bladtype), terwijl andere bladeren vijf lobben kunnen hebben. Deze variatie in bladvorm maakt identificatie wat lastig.

Reuzenragkruid en allergieën

Zoals veel planten die in de 21e eeuw als banaal worden beschouwd, werd reuzenragkruid in het verleden ooit medicinaal gebruikt. Maar als mensen tegenwoordig aan de plant denken, komt één aspect vaak in hen op: herfstallergieën. De gewone en de reuzenraggweed zijn samen verantwoordelijk voor het grootste deel van de hooikoorts die in de herfst in Noord-Amerika voorkomt. Symptomen van deze herfstallergie zijn niezen en een loopneus, samen met jeukende ogen.

Guldenroede wordt vaak verweten deze hooikoorts te veroorzaken. Maar guldenroede is slechts een slachtoffer van de omstandigheden: Hij bloeit toevallig in dezelfde tijd van het jaar (nazomer tot vroege herfst) als hooikruid. Omdat de guldenroede verreweg de meest opvallende van de twee is, is zij de zondebok geworden voor herfstallergieën. Maar guldenroede stuifmeel is kleverig en kan alleen verspreid worden door insecten, niet door de wind. Het stuifmeel van de guldenroede daarentegen drijft gemakkelijk van de planten op de zachtste bries, tot grote spijt van iemands sinussen.

Verwijderen van reuzenragkruid

Ragkruid verspreidt zich via zaad. Dus inspanningen om het uit te roeien moeten zich richten op het voorkomen van zaadproductie. Als bonus, als de uitroeiing plaatsvindt voordat de ragweed bloeit, kunnen allergieën tot een minimum worden beperkt, althans in die directe omgeving.

Handmatig trekken is de beste methode om van reuzenragweed af te komen. De wortels van de plant zijn ondiep en komen gemakkelijk uit de grond. Draag wel dikke tuinhandschoenen en lange mouwen en broeken, want reuzenraggenkruid kan huiduitslag veroorzaken.