Hoe gaat het vandaag met je?

Toen ik ongeveer 14 jaar oud was, kreeg de moeder van mijn beste vriend kanker. Haar ziekte zou levensbedreigend blijken te zijn en in de jaren dat ze leed herinner ik me dat ik me verward voelde over hoe ik met haar moest omgaan. Hoe zeldzaam onze gesprekken ook waren, het leek me niet meer dan beleefd om te vragen “hoe gaat het?” wanneer zij hetzelfde aan mij zou vragen. Logisch gezien leek het echter een belachelijke vraag om te stellen als ik het antwoord al wist; dat ze terminaal ziek was en met de dag achteruitging.

Ik vroeg mijn ouders om raad. Ik wilde niet onbeleefd of onverschillig lijken door het niet te vragen. Maar ik was ook bang dat ik een antwoord zou krijgen dat de waarheid over haar situatie zou vertellen, hoe onwaarschijnlijk dat ook was.

Ik vermoed dat hun suggestie voortkwam uit de vele jaren waarin mijn grootmoeder met grote waardigheid en geestkracht tegen dezelfde ziekte had gestreden, voordat die haar uiteindelijk opeiste.

Hun voorstel – om in plaats daarvan te vragen “Hoe gaat het vandaag met u?”

Het simpele feit om de vraag te beperken tot vandaag, lijkt de klap te verzachten en de redundantie van de vraag te verminderen. Het is immers mogelijk (zo wordt mij voorgehouden) om te lijden aan kanker of een aantal andere chronische en terminale aandoeningen en toch af en toe een goede dag te hebben?

Een dag waarop je het gevoel hebt dat de dingen niet zo somber zijn. Wanneer de pijn niet zo erg is. Een dag waarop je gedachten niet zo donker of opdringerig zijn en je geest minder vertroebeld is. Een dag waarop angst en frustratie niet overheersen.

Hoewel het ook heel goed mogelijk is dat mijn vraag de moeder van mijn vriendin betrapte op dagen waarop ze zich niet goed voelde, twijfel ik er niet aan dat een minimum aan stoïcisme en de befaamde Britse gereserveerdheid haar ertoe hebben aangezet om toch positief te antwoorden, want het was voor haar gemakkelijker om een positieve draai aan de dingen te geven in relatie tot vandaag en vandaag alleen.

Ik heb onlangs reden gehad om dezelfde tactiek toe te passen bij een ander geval van kanker, deze keer in mijn uitgebreide familie. Het maakt de realiteit van de situatie niet gemakkelijker te accepteren en het vermindert niet de voortdurende impact van de ziekte op het familielid in kwestie, noch voor degenen onder ons die van hen houden en met hen meeleven.

Wat het mij opnieuw heeft laten zien, is de verdiensten die soms kunnen worden behaald door ons alleen op vandaag te richten in plaats van op alle komende tijd.

Hetzelfde principe lijkt ook van toepassing te zijn wanneer we worden geconfronteerd met tegenslagen in ons leven.

• Hoe voelt u zich vandaag over het leven?
• Wat heeft u om naar uit te kijken en dankbaar voor te zijn vandaag?
• Wat kunt u vandaag doen om uw relatie te verbeteren en liefde en genegenheid te geven aan degenen om wie u geeft?
• Welke kansen heeft u vandaag om uw bedrijf te verbeteren of om te slagen in uw werk?
• Welke keuzes kunt u vandaag maken om uw gezondheid te verbeteren?
• Welk vriendelijk en positief gebaar kunt u vandaag maken om het leven van iemand anders te verbeteren?

Focussen op vandaag kan net het middel zijn om een groter optimisme over de toestand van ons leven te ontsluiten. Het helpt op zijn minst de last weg te nemen die een onzekere toekomst op lange termijn met zich mee kan brengen. In plaats daarvan worden we bevrijd om de kansen en zegeningen op de korte termijn te zien die er op dit moment zijn. Dit kunnen de kleine zilverpuntjes zijn in een verder donkere wolk van een dag of een sombere toekomst op lange termijn. Niettemin, ze zijn er om erkend en gewaardeerd te worden als we ze gewoon kunnen zien door het hier en nu te overwegen, de korte termijn.

Het ergste wat mogelijk is voor iemand die het moeilijk heeft of een ongeziene strijd voert op een of ander front (en laten we eerlijk zijn, de meesten van ons zijn dat) is om een open vraag gesteld te krijgen als “Hoe gaat het met je?”

Een daad van goedbedoeld medeleven of oprechte bezorgdheid kan een tirade uitlokken waarin gedetailleerd wordt ingegaan op alle manieren waarop hun leven niet is zoals ze het graag zouden willen. Zij kunnen al hun ongenoegens lossen, die zij als het gevolg van een leven van gestrande-hoop zien, verijdelde-ambities en wrede-slagen die zij hebben gekregen.

Of onze uitdagingen nu voortkomen uit een levensbeperkende ziekte, het verwerken van een relatiebreuk, een sterfgeval, een falend bedrijf of andere complexe en moeilijke omstandigheden die het leven met zich meebrengt, we krijgen allemaal wel eens met tegenslagen te maken. Het maakt deel uit van het menselijk bestaan; een leven op de grens tussen chaos en orde. Wanneer chaos heerst, is het aantrekkelijk om te denken aan een stabiel en voorspelbaar leven waarin elke dag zich ongeveer op dezelfde manier ontvouwt als de vorige. De heersende orde kan veilig en comfortabel aanvoelen, maar alleen door ons in de chaos te begeven kunnen we groeien, onze situatie veranderen en het leven vooruit helpen.

Een focus op de nabije toekomst kan helpen om objectiviteit en pragmatisme aan te moedigen. Het maakt een realistischer beoordeling mogelijk van de huidige omstandigheden. Het grotere geheel en de toekomst op langere termijn kunnen somber en onzeker lijken, maar voor vandaag is het zo slecht nog niet en lijken de dingen niet zo onoverkomelijk als we maar een paar kleine positieve punten kunnen zien. Vandaag is een nieuwe kans om acties en beslissingen te nemen die vorm kunnen geven aan de toekomst die nog ongeschreven en onzeker is.

Het falende bedrijf kan niet in een dag worden omgedraaid, maar terwijl er geld op de bank staat en producten aan klanten moeten worden verkocht, kan de strijd om het om te draaien worden voortgezet, vandaag.

De relatie die al enige tijd wankelt en in verval is geraakt, is misschien niet meer te redden en op weg naar ontbinding, maar vandaag is een kans om met die realiteit om te gaan, te accepteren, vooruit te komen en de basis te leggen voor een nieuw en beter leven.

Onze gezondheid en vitaliteit kunnen tanende zijn, of we kunnen gewoon vastzitten in een sleur, weinig energie en vastberadenheid hebben en onzeker zijn of we het vermogen of de wens hebben om het te keren. Een chronische of fatale aandoening kan ons in zijn greep hebben. Hoe dan ook, vandaag is een kans om te erkennen of we ons beter voelen dan gisteren, en om keuzes te maken en acties te ondernemen waardoor we ons morgen beter zullen voelen dan nu.

Er is een plaats voor het nemen van de strategische blik op lange termijn, en voor het kijken naar het grotere plaatje als we onze doelen plannen en het leven ontwerpen dat we van plan zijn te leven. We moeten naar de lange termijn kijken als we de basis willen leggen voor het leven waarnaar we verlangen, voor onszelf en voor degenen die we het meest liefhebben en waarderen. Wat we ontwerpen en van plan zijn te bereiken, wordt echter niet altijd werkelijkheid en er kunnen vanuit het niets dingen gebeuren die onze plannen dwingen te veranderen. Wanneer zulke dingen gebeuren, herinnert het ons aan het belang om ook naar de korte termijn te kijken.

“Elke morgen worden we opnieuw geboren. Wat we vandaag doen is het belangrijkste.”

-Buddha

Hoe gaat het vandaag met u?

Toby

Als u van dit artikel genoten hebt, aarzel dan niet om lid te worden van mijn e-maillijst.