Hoarding

Een anti-hoarding, pro-rantsoeneringsaffiche uit de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog

Burgerlijke onrust of de dreiging van een natuurramp kan ertoe leiden dat mensen levensmiddelen, water, benzine en andere benodigdheden hamsteren waarvan ze denken dat er binnenkort een tekort aan zal zijn. Survivalisten, ook bekend als preppers, slaan vaak grote voorraden van deze items op in afwachting van een grootschalige rampgebeurtenis.

Andere items die vaak worden opgepot zijn munten die geacht worden een intrinsieke waarde te hebben, zoals munten geslagen in zilver, of goud, verzamelobjecten, juwelen, edelmetalen en andere luxeartikelen.

Angst en hamsterenEdit

Appartement van een persoon met compulsive hoarding

Individuen die voldoen aan de diagnostische criteria voor hoardingstoornis ervaren gevoelens van angst of onbehagen over het weggooien van bezittingen die ze niet nodig hebben. Dit ongemak komt voort uit een emotionele gehechtheid aan bezittingen en een sterk geloof dat hun bezittingen in de toekomst nodig zullen zijn. Bezittingen krijgen een sentimentele waarde die zwaarder weegt dan hun functionele waarde. Dit is niet anders dan bij iemand zonder hoardingstoornis; het verschil zit in de sterkte van deze sentimentele waarde en in hoeveel voorwerpen een sentimentele waarde krijgen. Weggooien kan voelen alsof ze een deel van zichzelf weggooien.

In ernstige gevallen kan een huis brandgevaarlijk worden (door geblokkeerde uitgangen en opgestapelde papieren) of een gevaar voor de gezondheid (door ongedierteplaag, uitwerpselen en detritus van overmatig huisdieren, opgepot voedsel en afval of het risico dat stapels voorwerpen op de bewoners instorten en de uitgangen blokkeren). Hoarding beïnvloedt niet alleen de persoon die sterk gehecht is aan bezittingen, maar ook andere mensen die in het huis wonen en buren kunnen last hebben van de rommel. Individuen met hoarding stoornis hebben een kwaliteit van leven die even slecht is als die van mensen met schizofrenie. De stoornis verhoogt de druk op het gezin, de arbeidsongeschiktheid en het risico van ernstige medische aandoeningen.

Volgens de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition, omvatten de symptomen van hoarding stoornis:

A. Aanhoudende moeite met het weggooien of wegdoen van bezittingen, ongeacht hun werkelijke waarde. B. Deze moeilijkheid is te wijten aan een waargenomen noodzaak om de voorwerpen te bewaren en aan de onrust die gepaard gaat met het weggooien ervan. C. De moeilijkheid om zich van bezittingen te ontdoen resulteert in een opeenhoping van bezittingen die de actieve leefruimten verstoppen en verrommelen en het beoogde gebruik ervan aanzienlijk in het gedrang brengen. Als woonruimtes opgeruimd zijn, is dat alleen dankzij de tussenkomst van derden (bv. familieleden, schoonmakers, autoriteiten). D. Het hoarding veroorzaakt klinisch significante distress of stoornis in sociaal, beroepsmatig, of andere belangrijke gebieden van functioneren (inclusief het handhaven van een veilige omgeving voor zichzelf en anderen). E. Het hoardinggedrag is niet toe te schrijven aan een andere medische aandoening (bijv. hersenletsel, cerebrovasculaire ziekte, Prader-Willi-syndroom). F. Het hamsteren is niet beter te verklaren door de symptomen van andere psychische stoornissen (bijv. obsessies bij obsessief-compulsieve stoornis, verminderde energie bij depressieve stoornis, wanen bij schizofrenie of een andere psychotische stoornis, cognitieve tekorten bij neurocognitieve stoornis, beperkte interesses bij autismespectrumstoornis).

BehandelingEdit

Er zijn momenteel geen medicijnen goedgekeurd door de Food and Drug Administration voor de behandeling van de symptomen van hoarding. Sommige medicijnen, zoals selectieve serotonine heropname remmers (SSRI’s) en serotonine/noradrenaline heropname remmers (SNRI’s), kunnen off-label worden gebruikt voor personen met de diagnose hoarding stoornis.

De primaire behandeling voor hoarding stoornis is individuele psychotherapie. In het bijzonder wordt cognitieve gedragstherapie beschouwd als de gouden standaard voor de behandeling van de stoornis.