Hippeastrum

Hippeastrum is een geslacht in de familie van de Amaryllidaceae met ongeveer 70-90 soorten en meer dan 600 hybriden en cultivars. Het geslacht is inheems in tropische gebieden van het Caribisch gebied, Mexico maar vooral Zuid-Amerika. Er zijn twee centra van diversiteit, één in oostelijk Brazilië (oorsprong van het geslacht) en het andere in de centrale Andes langs de grens van Peru en Bolivia (14-15°ZB en 68-70°WL). Binnen dit gebied bevindt de hoogste concentratie zich in de Biogegráfica Provincie van Los Yungas Peruaans-Boliviaans tussen 750-2800 m.

Hippeastrum betekent “ridderster” van hippeus, wat een ruiter of ridder betekent. Herbert, die het genus zijn naam gaf, noemde het “riddersterlelie”. Omdat het ooit deel uitmaakte van het geslacht Amaryllis, worden deze planten nog steeds abusievelijk Amaryllis genoemd. Dit is vooral het geval bij hybriden, omdat de tuinbouw geen moeite heeft gedaan om deze planten bij hun juiste naam te noemen (en misschien zou dat niet eens mogelijk zijn). Beide geslachten hebben grote, op de grond staande bollen en bandvormige bladeren, maar Hippeastrum heeft holle stengels en Amaryllis heeft massieve stengels. Amaryllis is zomerslapend en bloeit in de herfst, voordat de bladeren tevoorschijn komen. De bloemen zijn in roze en witte tinten en de zaden zijn vlezige roze of witte bolletjes ter grootte van een erwt. Hippeastrum-soorten zijn over het algemeen wintergroen of wintergroen, en veel soorten bloeien met de bladeren nog aan. Bloemkleuren variëren van wit tot groengeel tot rood en oranje. De zaden zijn zwart of bruin, dun en papierachtig, en blijven vaak drijven op water.

De bloeitijd werd besproken op de PBS lijst, meestal is het wanneer de bollen de rustperiode doorbreken en bladeren laten groeien in de lente.

In sommige delen van de Verenigde Staten hebben mensen succes gehad met het uitplanten in de tuin van bollen die geforceerd zijn.

De teelt van deze planten is goed gedocumenteerd en de teelt via zaden is uitvoerig besproken op het PBS forum. Zaden hebben een korte levensvatbaarheid, maar er is geen verlies van levensvatbaarheid waargenomen na 4 maanden. Vanwege deze korte houdbaarheidsperiode moeten zaden zo snel mogelijk worden gezaaid. Er zijn twee basismethoden voor het zaaien van zaden. De eerste methode is direct zaaien, hetzij in potgrond of potgrond met een dikke laag zand erop. De tweede methode is drijven. Zaden/zaailingen kunnen worden geplant in een goed mengsel van ongeveer 3 delen steriele potgrond (handelskwaliteit), 2 delen grof zand, 2 delen vermiculiet en 2 delen perliet (Stephen Putman). Jiffy-7 turfkorrels kunnen ook worden gebruikt (Kelly Irvin). Zaden kunnen individueel worden gezaaid in kleine 3-4″ (7-10 cm) of geplant in een gemeenschapsstijl met 6 zaden per pot. Gemeenschappelijke potten zijn handig als er weinig ruimte is, maar er is altijd meer verstoring van de wortels bij het overplanten.

Om de zaden direct te zaaien, legt u de zaden plat en bedekt u ze met ongeveer 0,5 tot 1 cm potgrond. Zet de potjes in een bak met water en laat het medium goed weken. Zet de potjes op een op het westen gerichte vensterbank en geef ze eenmaal per week een bodempje water. De ontkieming duurt 2-4 weken met een ontkiemingspercentage van ongeveer 80-100%. De overleving van zaailingen na 6 maanden was ongeveer 90% (Stephen Putman). De natte zandmethode wordt door sommige tuiniers met goed succes toegepast. Vul een pot tot ongeveer 3 cm met een goed gedraineerde mix. Vul de pot bijna tot de bovenkant met zand, maak het zand zo nodig nat. Maak een gleuf in het zand en steek de zaden zijdelings in de gleuf, waarbij u het zand rond de zaden vastzet. Doe de pot in een plastic zak en zet hem onder licht. Verwijder de plastic zak wanneer de bladeren ongeveer 4-6″ (10-14 cm) groot zijn. Verplant de zaailingen wanneer de bladeren ongeveer 25-30 cm lang zijn (John Harris).

De drijvende methode is ook populair onder telers van Hippeastrum en andere amarylliden met plat zaad. Dit wordt gedaan door goede zaden in een bak met schoon water te plaatsen en zorgvuldig te observeren op tekenen van ontkieming of zaden waar schimmelgroei op lijkt te zitten. Dit zijn zaden die hun levensvatbaarheid verloren hebben; goede zaden mogen niet besmet worden met water- schimmels. Sommige zaden kunnen tijdens deze periode naar de bodem zinken. Dit mag geen invloed hebben op hun ontkieming. Zodra de kiemwortel uit de zaden is geduwd, tilt u ze voorzichtig op met een tang en plant u ze in een goed gedraineerd mengsel (Nhu Nguyen).

Er zijn twee groepen hippeastrums die functioneel worden ingedeeld in groenblijvend en bladverliezend. Bladverliezende soorten moeten in een droge winterrust gaan. Telers hebben opgemerkt dat deze soorten kunnen weigeren te bloeien of dat de bollen zelfs kunnen rotten, zoals bij H. petiolatum. Aan het eind van de herfst moeten bladverliezende soorten uitdrogen en in winterrust gaan. Geef groenblijvende soorten spaarzaam water tijdens het koudere deel van het jaar. Geef alle soorten aan het begin van de lente weer regelmatig water. Hippeastrums worden graag bemest, vooral tijdens de actieve groei (Sahuc 1997 – Herbertia pg. 72-80).

Hippeastrum is kwetsbaar voor schimmelinfecties zoals “red blotch” veroorzaakt door Stagonospora curtisii. Ze zijn ook het slachtoffer van mozaïekvirussen, die zeer gemakkelijk worden overgedragen en verspreid. Ze kunnen ook bezwijken aan spint en bolschubben. Sommige soorten en hybriden kunnen het uithouden bij een lichte vorst waarbij ze afsterven en terugkomen als de temperaturen warm genoeg zijn.

×Hippeastrelia is de pagina die hybriden laat zien tussen een dit geslacht en Sprekelia.

Voor meer foto’s en informatie over de soort kiest u de juiste wiki-pagina:

of klikt u op de naam in de tabel hieronder:

Hippeastrum
aglaiae	angustifolium	argentinum	aulicum	blossfeldiae
bukasovii	calyptratum	correiense	cybister	evansiae
euryphyllum	ferreyrae	glaucescens	guarapuavicum	idimae
iguazuanum	intiflorum	mandonii	miniatum	“neoleopoldii”
papilio	parodii	petiolatum	psittacinum	puniceum
reginae	reticulatum	santacatarina	solandriflorum	striatum
teyucuarense	vittatum	yungacense

Voor meer foto’s en informatie over de hybriden selecteert u de betreffende wiki-pagina:

of klik op de naam in de tabel hieronder:

Hippeastrum hybriden
aulicum × johnsonii	× teyucuarense	× johnsonii	× acramannii	‘Akadaruma’
‘Amputo’	‘Aphrodite’	‘Apricot Sensation’	‘Baby Star’	‘Bianca’
‘Calimero’	‘Candy Floss’	‘Charisma’	‘Charm’	‘Christmas Gift’
‘Double Pecotee’	‘Emerald’	‘Exotic Star’	‘Exposure’	‘Fairy Tale’
‘Giraffe’	‘Hermitage’	‘Jaguar’	‘Jewel’	‘Junior Lady’
‘La Paz’	‘Lemon Star’	‘Lilly Star’	‘Lima’	‘Lollipop’
‘Madame Butterfly’	‘Melfi’	‘Minerva’	‘Neon’	‘Opal Star’
‘Orange Sovereign’	ex ‘Pink Accent’	‘Red Peacock’	‘Rose Rascal’	‘Sandra’
‘Shoka no Midorisagi’	‘Snow White’	‘Toscana’	‘Yume Mitai’

Hippeastrum soorten A-O – Hippeastrum soorten P-Z – Hippeastrum hybriden A-B – Hippeastrum hybriden C. Hippeastrum hybriden C-H – Hippeastrum hybriden I-N – Hippeastrum hybriden O-Naamloos – ×Hippeastrelia