High-dependency unit

Een high-dependency unit is een ruimte in een ziekenhuis, meestal dicht bij de intensive care unit, waar patiënten uitgebreider kunnen worden verzorgd dan op een normale afdeling, maar niet zozeer dat er sprake is van intensieve zorg. Zij is geschikt voor patiënten die een zware operatie hebben ondergaan en voor patiënten met orgaanfalen. Veel van deze afdelingen zijn in de jaren negentig opgezet toen ziekenhuizen ontdekten dat een deel van de patiënten een zorgniveau nodig had dat op een normale afdeling niet kon worden geboden. Er wordt aangenomen dat dit in verband wordt gebracht met een daling van het sterftecijfer. Patiënten kunnen op een HDU-bed worden opgenomen omdat het risico bestaat dat ze moeten worden opgenomen op de intensive care, of als afbouw tussen intensive care en zorg op de afdeling.

In 2000 publiceerde het Britse ministerie van Volksgezondheid het Comprehensive Critical Care Report, waarin werd vastgesteld hoeveel bedden van hoog afhankelijkheidsniveau (“level 2”) een ziekenhuis zou moeten hebben om de juiste zorg te kunnen bieden. Tegen die tijd beschikte twee derde van de Britse ziekenhuizen over bedden die als “high dependency” werden aangemerkt. Het rapport definieert zorg van niveau 2 als “meer gedetailleerde observaties of interventies, met inbegrip van ondersteuning voor een enkel falend orgaansysteem of postoperatieve zorg en mensen die van een hoger zorgniveau ‘afstappen'”.

Als beademing met positieve luchtwegdruk wordt gebruikt om ademhalingsproblemen te behandelen, kan dit worden toegediend op een afdeling met hoge afhankelijkheid of een vergelijkbare afdeling.