Het meten van de hardheid van een diamant

De hardheid van een voorwerp bepaalt de weerstand tegen verwondingen in de vorm van krassen, en diamanten zijn de hardste van alle bekende stoffen. Hoewel we diamanten als breekbaar beschouwen, heeft die waargenomen breekbaarheid meer te maken met de mythologische zeldzaamheid (ondanks het feit dat het een veelvoorkomend mineraal is) dan met de gevoeligheid voor inslagen aan het oppervlak.

De “hardheid” van een stof kan echter niet worden gelijkgesteld aan “hardheid”. De sterkte van een voorwerp heeft te maken met de weerstand tegen breken of breken. Niets anders dan een andere diamant kan een diamant bekrassen of snijden, maar zijn matige hardheid betekent dat hij toch kan versplinteren.

De verwarring tussen de hardheid en de hardheid van een diamant is getest met een hamer. Kan een diamant breken of versplinteren als hij met een hamer wordt geslagen? Ja. Kan het metaaloppervlak van een hamer een diamant bekrassen?

Hardheid meten

Om de hardheid van een diamant, of eender welk mineraal, te meten, gebruiken we een schaal die de schaal van Mohs heet, genoemd naar de uitvinder ervan, Friedrich Mohs. Bij deze methode wordt een mineraal getest door te kijken of een ander mineraal in staat is er een kras op te maken.

De schaal van Mohs is een 10-puntenschaal, waarbij 1 het zachtst is en 10 het hardst. Diamant is een 10, en 40 keer sterker dan het mineraal in categorie 9 (Korund, waarmee robijnen en saffieren kunnen worden gemaakt).

Mohs schaal onthult een aantal verrassingen, of onverwachte resultaten van hoe we normaal gesproken over bepaalde stoffen zouden denken. Bijvoorbeeld, stof, dat oppervlakken kan aantasten, is ‘hard’ genoeg om glas te snijden. Glas is, op de wetenschappelijke schaal der dingen, eigenlijk vrij zacht.

De schaal van Moh werkt door vergelijkingen, in vier eenvoudige mogelijkheden:

1. Als de eerste stof de tweede kan bekrassen, is de eerste harder.
2. Als die eerste stof de tweede niet kan bekrassen, is de tweede harder.
3. Als de twee stoffen even hard zijn, zal geen van beide in staat zijn om veel kras op de andere stof te veroorzaken.
4. Als de eerste stof kan worden bekrast door de tweede, maar niet kan worden bekrast door een derde, de hardheid van die eerste stof is ergens tussen de tweede en de derde.

Topkwaliteit

Geen andere edelsteen of mineraal kan een inkeping maken op de diamant, waardoor het bestand is tegen krassen. De structurele kracht van een diamant wordt weerspiegeld in zijn namen in verschillende talen. Diamant” is afgeleid van het Griekse “adamas”, wat “onbreekbaar” betekent. In een nog oudere taal, het Sanskriet, is het woord voor diamant ‘vjra’, dat vertaald kan worden als ‘bliksemstraal’. Het oude woord draagt zowel de kwaliteit van het object als onze perceptie ervan in zich.

De hardheid van een diamant vormt zich in de loop van miljarden jaren in de aardkorst. Vulkanen brengen diamanten naar de oppervlakte als ze in vulkanisch gesteente (Kimberlite) zitten.

Diamantmijnen werden in de jaren 1870 in Afrika ontdekt, maar pas in de jaren 1930 begon De Beers Company ze als verlovingsringen op de markt te brengen. Het idee weerklinkt echter op een metaforisch niveau: zoals een echte relatie, een diamant, iets dat een lange tijd nodig heeft om zich ergens diep te vormen en dan aan de oppervlakte komt. Een diamant, een harde substantie die niet gevoelig is voor oppervlakkige slijtage, maar consequente zorg nodig heeft om niet te breken.