Het Democratische platform, toegelicht

De belangrijkste taak van de Democraten die bijeenkomen voor hun virtuele conventie is om hun nominaties voor president en vice-president officieel te maken. Maar ze gaan ook een verklaring afleggen over waar hun partij precies voor staat.

Dat zal in het platform staan – een geschreven document met leidende principes en beleidsbeloften waarop de Democraten in 2020 lopen. De definitieve versie staat op deze link. Afgevaardigden hebben op afstand gestemd over de vraag of ze het voorgestelde platform goedkeuren, het is zeker dat het wordt aangenomen, en dat resultaat zal deze week bekend worden gemaakt.

Hoewel senator Bernie Sanders het platform steunt, is het zeker niet de agenda van de dromen van links. Er is geen steun voor Medicare-for-all, geen oproep om de politie te ontmantelen, geen oproep om ICE af te schaffen, geen oproep om fracking te verbieden, geen steun voor de legalisering van marihuana in het hele land, en geen steun voor gratis college voor iedereen. Dus honderden Sanders afgevaardigden besloten om nee te stemmen op het platform in een symbolisch protest.

Maar het is moeilijk om dit platform te karakteriseren als gematigd – omdat het oproept tot het doen van een heleboel dingen. In 92 dicht opeengepakte bladzijden staan honderden liberale beleidsvoorstellen of toezeggingen – veel te veel om in dit artikel volledig tot hun recht te laten komen.

Op het gebied van de gezondheidszorg roept het platform op tot gratis Covid-19-tests, behandeling en vaccins voor iedereen, tot het beschikbaar maken van een genereuze openbare optie voor ziektekostenverzekering voor alle Amerikanen, en tot het machtigen van Medicare om te onderhandelen over de prijzen van geneesmiddelen op recept. Wat de klimaatcrisis betreft, wordt in het programma gepleit voor omvangrijke nieuwe uitgaven voor schone energie en voor het uitbannen van koolstofverontreiniging door elektriciteitscentrales tegen 2035 (een vroegere doelstelling dan de Democraten eerder voorstelden). Voorgesteld wordt het minimumloon te verhogen tot 15 dollar per uur, de kinderkorting aanzienlijk te verhogen en het aanbod van huisvesting (inclusief betaalbare woningen) agressief te vergroten.

Het platform roept ook op om het strafrechtsysteem “van boven tot onder” te herzien, om marihuanagebruik uit het strafrecht te halen (en staten de optie te geven om het volledig te legaliseren), om een routekaart naar burgerschap te creëren voor onbevoegde immigranten, om van Washington, DC een staat te maken en Puerto Ricanen een proces te geven om te beslissen of Puerto Rico dat ook moet worden, voor het intrekken van het amendement dat stelt dat federale fondsen niet gebruikt mogen worden voor abortus, voor het collegegeld-vrij maken van openbare universiteiten en hogescholen voor studenten met een inkomen van minder dan 125.000 dollar per jaar, en voor het op een verantwoorde manier beëindigen van “onze eeuwigdurende oorlogen”.” De lijst van beleidsvoorstellen gaat maar door.

Maar hoezeer het platform ook het meest progressieve document is van een grote nationale partij in de geschiedenis van de VS, het is verre van duidelijk dat dit ook maar in de buurt komt van wat een mogelijk presidentschap van Biden zou bereiken of zelfs maar zou nastreven. Het platform is niet geschreven om rekening te houden met praktische beperkingen, wetgevende afwegingen, of de harde politieke berekeningen die elke president moet maken – het bestaat in de wereld van idealen. “Je voert campagne in poëzie, je regeert in proza,” zoals wijlen Gov. Mario Cuomo (D-NY) ooit zei.

Wat is een platform?

Een platform is in wezen de samenvatting van een politieke partij van waar ze voor staat. Het is wat de Democraten “draaien op” in de verkiezingen van 2020 – een uitleg aan de kiezers van wat ze hopen te doen als Biden het presidentschap wint, en waar ze denken dat het land meer in het algemeen naartoe moet gaan.

Het is echter een aspirationeel document, geen operationeel document. Hoewel het bevat veel specifieke beleidsbeloften naast bredere doelen en idealen, het niet in het bijzonder rekening houden met de kenmerken van het politieke systeem dat de trend om verandering te dwarsbomen. Het is niet geschreven als wetgeving – wat logisch is, aangezien we niet weten wie volgend jaar het Congres zal controleren. Bovendien, omdat dit een openbaar document is, is het een poging van de Democraten om hun agenda aantrekkelijk te laten klinken – ze zullen de nadruk leggen op de dingen waarvan ze denken dat ze populair zijn.

Natuurlijk zullen maar weinig kiezers het platform ooit lezen of zich bewust worden van meer dan een handvol van de voorstellen. Dus in de praktijk, de mensen die de grootste belangstelling voor de details van het platform hebben de neiging om activisten te zijn.

“Platforms hebben natuurlijk niet de kracht van de wet, ze zijn symbolisch,” zegt Dave Hopkins, politicoloog en deskundige op het gebied van politieke partijen aan het Boston College. “Sommige mensen geven veel om symboliek en andere niet. Activisten geven er vaak om en zij zullen veel energie steken in het proberen het platform in de ene of andere richting te duwen.”

De beraadslagingen over het platform zijn inderdaad een plek voor activistische groepen om te proberen hun spieren te laten rollen – om hun invloed binnen de partij en invloed op de presidentskandidaat te laten zien. Het is een opwarmertje voor de gevechten die zich uiteindelijk binnen de partij zullen ontvouwen over het regeren, mochten zij winnen.

In de tussentijd, zo vervolgt Hopkins, zijn de belangrijkste prioriteiten voor de presidentskandidaat bij het opstellen van het platform: voorkomen dat hij “in verlegenheid wordt gebracht door het platform,” en proberen om “een mooie, gelukkige, verenigde conventie” tot stand te brengen. Het bereiken van de eerste zou tegenwerking tegen sommige activistische eisen met zich meebrengen, het bereiken van de tweede impliceert het gelukkig maken van de activisten.

Tot die activisten behoren Sanders en zijn acolieten. In zowel 2016 en 2020, Sanders was de runner-up voor de nominatie, en hij wilde een rol voor zijn team in het vormgeven van het platform. Als gevolg daarvan waren de Democratische platformbesprekingen in beide jaren een trefpunt waar leden van het “establishment” en de pro-Sanders Democratische facties hebben onderhandeld en geprobeerd overeenstemming te bereiken. (Ze waren vaak behoorlijk gespannen in 2016, maar minder in 2020.)

Onderzoek heeft aangetoond dat leden van het Congres over het algemeen uiteindelijk stemmen in overeenstemming met beloften die in hun partijplatforms zijn gedaan. Het platform is dus belangrijk, omdat het de meest concrete verklaring van de Democraten is, als partij, over waar ze voor staan. Het moet niet letterlijk worden genomen – maar het moet serieus worden genomen.

Wie heeft het platform geschreven?

Dit jaar waren er 15 leden van het Democratische comité voor het opstellen van het platform – een mix van politici, oude hulpjes van Biden, vakbondsleiders en adviseurs van Sanders. Maar onofficieel, de adviezen die er het meest toe doen zijn van Biden’s team. Hij won immers de nominatie.

Biden wil Sanders tevreden houden, dat is waarom hij enkele maanden geleden instemde met het vormen van gezamenlijke taakgroepen met Sanders bondgenoten om met beleidsaanbevelingen te komen. (Veel van dezelfde mensen werkten aan de gezamenlijke taskforces en de commissie voor het opstellen van het platform.)

Maar iedereen was zich er terdege van bewust dat Biden de nominatie won (vrij resoluut) terwijl hij druk om verder naar links te gaan op kwesties zoals gezondheidszorg negeerde. Dus er was nooit echt een kans dat hij zou, laten we zeggen, akkoord te gaan met ondersteuning van Medicare-for-all als een concessie aan het Sanders-team tijdens de onderhandelingen.

Still, Sanders bondgenoten vochten voor wat ze konden krijgen, en degenen die betrokken waren bij het proces klinken blij met het resultaat. “Ik geloof echt dat dit platform de meest progressieve visie op Amerika uiteenzet” voor elke Democratische conventie “in onze levens”, zei Josh Orton, een senior adviseur van Sanders, tijdens een livestreamed vergadering van het platformopstellingscomité in juli.

Een andere Sanders-bondgenoot in het platformopstellingscomité, Analilia Mejia, tweette eerder over de eenheidstaakgroepen: “Ik wou dat we #BernItDown konden en een agenda konden bewegen die onmiddellijk rechtvaardigheid voor iedereen garandeert, maar we zouden dwaas zijn om niet elke kans te grijpen die we hebben om de obstakels die voor ons staan met volharding en grit uit te hollen.”

Wat staat er in het 2020-platform van de Democraten?

Er is veel! Het platform is verdeeld in 10 hoofdonderdelen, die betrekking hebben op pandemische respons, de economie, gezondheidszorg, strafrecht, klimaat, immigratie, onderwijs, buitenlands beleid, stemrecht, en identiteitsgebonden rechten kwesties.

Elke sectie bevat een mix van beginselen en beleidsbeloften (op verschillende niveaus van specificiteit). Het zijn er te veel om ze hier allemaal samen te vatten, maar hier volgt een greep:

Gezondheidszorg

• Maak Covid-19 testen, behandeling, en eventuele vaccins op grote schaal beschikbaar en gratis voor iedereen
• Er creeer een publieke optie voor ziektekostenverzekering beschikbaar voor alle Amerikanen die alle eerstelijnszorg zou dekken zonder eigen bijbetalingen, en de Amerikanen met de laagste inkomens er automatisch en zonder premies in te laten inschrijven
• Macht Medicare toe om te onderhandelen over de prijzen van geneesmiddelen op recept

Economie

• Het federale minimumloon verhogen tot $15 per uur
• De belastingaftrek voor kinderen en afhankelijke zorg aanzienlijk verhogen
• “openbare hogescholen en universiteiten collegegeldvrij maken voor studenten van wie het gezinsinkomen minder dan $125.000 bedraagt,” en “openbare hogescholen collegegeldvrij maken voor studenten van wie het gezinsinkomen minder dan $125.000 bedraagt,”
• ,000,” en community colleges collegegeldvrij voor iedereen
• Stevig stappen ondernemen om het aanbod van huisvesting te vergroten, inclusief betaalbare huisvesting

Criminal justice

• Het strafrechtelijk systeem “van boven tot onder” herzien
• Marihuanagebruik decriminaliseren, maar laat de keuze voor volledige legalisering voor recreatieve doeleinden aan de afzonderlijke staten over
• Pas “een wet op binnenlands terrorisme” toe (om geweld van “dwepers, antisemieten, islamofoben, en witte supremacisten”)

Klimaatverandering

• Werken aan het elimineren van koolstofvervuiling door elektriciteitscentrales tegen 2035
• Investeren in infrastructuur en schone energie

Kiesrecht

• Wijzen Washington, DC, de 51ste staat, en creëer een proces voor Puerto Ricanen om te bepalen of Puerto Rico een staat moet worden
• Herstel bescherming onder de Voting Rights Act

Immigratie en buitenlands beleid

• Creëer een pad naar burgerschap voor onbevoegde immigranten
• Streef naar alternatieven voor detentie voor migranten
• “Breng onze oorlogen voor altijd tot een verantwoordelijk einde,”maar behoud een kleine militaire aanwezigheid in Irak om “de blijvende nederlaag van ISIS te verzekeren”
• Beëindig de steun van de VS voor de door Saoedi-Arabië geleide oorlog in Jemen
• Stop de “race naar oorlog met Iran” en probeer de onder de regering-Obama gesloten overeenkomst te herstellen
• Doorgaan met een “ijzersterke” toewijding aan de veiligheid van Israël, terwijl steun wordt gegeven aan een door onderhandelingen tot stand gekomen tweestatenoplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict

Voor sommige van deze maatregelen zou nieuwe wetgeving van het Congres nodig zijn, terwijl andere binnen de bevoegdheden van de president voor unilaterale actie vallen. Maar over het algemeen kan worden gezegd dat dit het soort dingen zijn die een regering-Biden zou proberen te doen.

Over het geheel genomen is het platform geen radicale breuk met het verleden van de Democraten – dit is Joe Biden waar we het over hebben – maar het bevat een zeer breed pakket van progressieve voorstellen.

Wat waren enkele van de knelpunten?

De grootste onenigheid betrof Medicare-for-all – dat in het voorgestelde platform niet wordt gesteund, in overeenstemming met de standpunten van Biden.

Dit was geen spelbreker voor Sanders zelf, maar enkele honderden Sanders-ondersteunende afgevaardigden, waaronder Rep. Rashida Tlaib (D-MI), besloten dat ze tegen elk platform zullen stemmen dat Medicare-for-all niet bevat, en ze volgden door op afstand te stemmen.

In een gewoon jaar zou dit een gênant spektakel betekenen dat de scheuren in de Democratische coalitie op de conventievloer zou laten zien, met honderden op televisie uitgezonden nee-stemmen over het partijplatform. Maar er zal geen conventievloer zijn om van te spreken dit jaar, als gevolg van de verkleinde werkzaamheden vanwege de Covid-19 pandemie, en als zodanig heeft deze opstand weinig aandacht gekregen.

Andere schermutselingen ontvouwden zich achter de schermen. David Klion heeft in enig detail verslag gedaan van het lobbyen over de taal van het Israël-plan van zowel links- als rechtsgeoriënteerde groeperingen. (De linkse fracties waren blij dat het ontwerp-platform de “uitbreiding van nederzettingen” veroordeelde, maar zijn teleurgesteld dat het woord “bezetting” niet werd gebruikt).

Specifieke taalkundige keuzes in het platform zoals deze zullen geen enkel effect hebben op de benadering van Israël door een toekomstige regering Biden. Toch kunnen de resultaten in deze geschillen veelzeggend zijn over de verschuivende politiek van Israël-gerelateerde kwesties binnen de Democratische Partij. DNC-lid en Sanders bondgenoot James Zogby vertelde Klion dat ruzies als deze niet echt over beleid gaan, maar in plaats daarvan “over de vraag of een kant de partij door een hoepel kan laten springen of niet.”

Hier, net als bij veel andere kwesties, heeft het team van Biden enige beweging naar links toegestaan, maar ervoor gezorgd dat de dingen niet verder gaan dan waar Biden zich prettig bij voelt. Sterker nog, de beslissing over het al dan niet gebruiken van het woord “bezetting” werd aan Biden zelf overgelaten, volgens Foreign Policy’s Colum Lynch.

Toen, net deze week, de Huffington Post’s Alexander Kaufman meldde dat “taal die oproept tot een einde aan fossiele brandstof subsidies en belastingvoordelen” werd “stilletjes geschrapt” uit de definitieve versie van het platform, met een DNC-woordvoerder beweren dat het was opgenomen als een fout.

Hoeveel van deze platform beloften zou een Biden administratie te leveren op?

Dat is verre van duidelijk. Het platform is geschreven zonder rekening te houden met de institutionele belemmeringen voor verandering die politici onvermijdelijk frustreren.

Bij voorstellen waarvoor nieuwe wetgeving nodig is – een belangrijk deel van dit platform – zijn bijvoorbeeld twee cruciale vragen het belangrijkst. Ten eerste, zullen de Democraten de Senaat veroveren? En ten tweede, zullen de Democraten de filibuster afschaffen?

Als de Republikeinen de Senaat in handen krijgen, kunnen de Democraten elke hoop op het aannemen van nieuwe progressieve wetten vaarwel kussen (behoudens een plotselinge en opmerkelijke verandering in de manier waarop de Republikeinse Partij zich gedraagt). Maar zelfs als de Democraten de Senaat in handen krijgen, betekent de 60-stemmen drempel van de filibuster voor het bevorderen van wetgeving dat ze Republikeinse steun nodig hebben om bijna alles door te laten gaan (aangezien de kans dat de Democraten 60 Senaatszetels krijgen vrij klein is).

Er is de laatste tijd enig momentum voor filibusterhervorming, met voormalig president Obama die onlangs zei dat het zou moeten worden afgeschaft als Republikeinen het blijven gebruiken om veranderingen te blokkeren. Maar Biden en belangrijke Senaat Democraten zijn nog niet volledig achter het idee.

Als de Democraten de filibuster zouden afschaffen, zou het voor hen in ieder geval mogelijk zijn om een ingrijpende progressieve wetgevingsagenda aan te nemen – hoewel waarschijnlijk een die de goedkeuring zou moeten krijgen van de Democraten van de Senaat in de rode staten, die de swing votes zouden zijn, en die te maken zouden krijgen met intensief lobbyen en politieke druk. Als de filibuster echter blijft, zouden de Democraten alleen nieuwe wetten kunnen aannemen via het speciale begrotingsverzoeningsproces, dat veel beperkingen heeft.

Vele andere beleidsvoorstellen in het platform zouden door een regering-Biden kunnen worden bevorderd via de uitvoerende tak, zonder nieuwe wetgeving. (Max Moran van The American Prospect telde 277 van dergelijke beleidsmaatregelen die worden genoemd in de verslagen van de eenheidstaakgroep van Biden-Sanders).

Maar er zijn ook belemmeringen voor verandering in de uitvoerende macht, hoewel die ondoorzichtiger kunnen zijn. Vooral het personeel zal hier van belang zijn: Zal Biden agressieve hervormers in de hele uitvoerende macht benoemen, of zal hij kiezen voor benoemingen die politiek voorzichtiger zijn en vriendelijker voor gevestigde belangen?

Finitief, maar van cruciaal belang, zullen Biden’s eigen keuzes over wat te prioriteren en voor te vechten van cruciaal belang zijn.

Biden’s ambities voor een regeringsagenda zijn aanzienlijk gegroeid sinds de coronaviruscrisis, zoals mijn collega Ella Nilsen onlangs rapporteerde. Maar wanneer sommige van deze initiatieven in publieke controverse verwikkeld raken, wat onvermijdelijk zal gebeuren, zal hij wellicht een aantal moeilijke politieke keuzes moeten maken.

Meer in het algemeen willen politici activisten vaak doen geloven dat ja, ze steunen hen de hele weg, en ze doen alles wat ze kunnen. Maar dat is vaak niet helemaal de waarheid. Een beroep doen op de gemiddelde kiezer kan betekenen dat de eisen van activisten die agressievere veranderingen willen, moeten worden afgewezen. De politieke instincten en inhoudelijke voorkeuren van Biden en zijn team kunnen in veel gevallen betekenen dat ze langzamer gaan.

Maar voor nu bevinden de Democraten zich nog steeds in de “poëzie”-fase – ze hebben een groot aantal aantrekkelijk klinkende dingen die ze gedaan willen krijgen, en de enige manier waarop ze in een positie zullen zijn om ze te doen, is door president Trump in november te verslaan.

Wilt u onze 20.000ste supporter worden? Toen de economie in het voorjaar in het slop raakte en we lezers om een financiële bijdrage begonnen te vragen, wisten we niet zeker hoe het zou gaan. Vandaag kunnen we tot onze bescheidenheid zeggen dat bijna 20.000 mensen hebben bijgedragen. De reden is zowel mooi als verrassend: Lezers vertelden ons dat ze bijdragen zowel omdat ze uitleg waarderen als omdat ze het waarderen dat andere mensen er ook toegang toe hebben. Wij hebben altijd geloofd dat journalistiek met uitleg van vitaal belang is voor een goed functionerende democratie. Dat is nog nooit zo belangrijk geweest als vandaag, tijdens een volksgezondheidscrisis, protesten voor raciale rechtvaardigheid, een recessie en een presidentsverkiezing. Maar onze kenmerkende verklarende journalistiek is duur, en reclame alleen zal ons niet in staat stellen om het te blijven maken in de kwaliteit en het volume dat dit moment vereist. Uw financiële bijdrage is geen donatie, maar helpt Vox gratis te houden voor iedereen. Draag vandaag bij vanaf slechts $3.