Herkenning van de tekenen van corneale ectasie

Figuur 2. Matige keratoconus.	Figuur 3. PMD corneale ectasia.

Om de diagnose keratoconus te stellen, zal de oogarts het hoornvlies onderzoeken op stromale littekenvorming, verdunning, Fleisher (ijzerpigment) ring en Vogt’s striae (verticale spanningslijnen ter hoogte van Descemet’s membraan).
Een andere vorm van corneale ectasie, pellucide marginale degeneratie (PMD), kan worden onderscheiden van keratoconus door zijn as van astigmatisme. Zoals eerder gezegd, begint de primaire as bij keratoconus met de regel en beweegt in de richting van een schuine as. De primaire as bij pellucide marginale degeneratie is tegen-de-rule (plus kracht op/nabij 180°).
Bovendien vertoont de spleetlampfoto van PMD een duidelijke corneale stromale verdunning dicht bij de inferieure limbus. Bij keratoconus is de top van de kegel en de corneale verdunning gewoonlijk meer centraal gelegen.
Corneale ectasieën kunnen ook door contactlenzen worden veroorzaakt. Zowel harde als zachte contactlenzen kunnen de vorm van het hoornvlies veranderen. Een slecht passende contactlens kan het hoornvlies vervormen en onregelmatige topografieën nabootsen, zoals keratoconus. Men kan intuïtief begrijpen hoe harde lenzen het hoornvlies kunnen vervormen en een nieuwe vorm kunnen geven. Het is iets minder duidelijk hoe zachte lenzen het hoornvlies kunnen vervormen.
De categorieën zachte lenzen die de meeste kans op vervorming geven, zijn stijve materialen (hoge modulus), dikke lenzen met een laag watergehalte (kunnen hypoxie veroorzaken), lenzen die voortdurend worden gedragen en lenzen die te steil worden aangemeten.
Contactlens-geïnduceerde corneale molding gaat meestal gepaard met verlies van best gecorrigeerde gezichtsscherpte. Het goede nieuws is dat de meeste cornea’s weer normaal worden en hun oude best gecorrigeerde gezichtsvermogen terugkrijgen nadat het dragen van de lenzen is gestopt.
Refractieve veranderingen en onregelmatigheden in de topografie van het hoornvlies kunnen wijzen op een slechte gezondheid van het hoornvlies. Roodheid van de ogen kan ook wijzen op hoornvliesaandoeningen. Oculaire ontstekingen kunnen infectieus, niet-infectieus, onbeduidend of zichtbedreigend zijn. Oculaire roodheid alleen geeft echter niet aan wat de oorzaak zou kunnen zijn. Roodheid is een niet-specifieke reactie die alleen aangeeft dat iets het oog irriteert. Bij contactdragers kan dit te wijten zijn aan uitdroging door de omgeving, reactie van de vloeistof of een dichte lens, maar het kan ook zo ernstig zijn als een infectieuze keratitis.
Veranderingen in brilrefractie cilinder- en ascomponenten, best gecorrigeerd zicht, onregelmatige keratometrie en/of onregelmatige topografische kaarten, en injectie, vereisen onderzoek om de betekenis en de oorzaak te bepalen. Veel van deze tekenen van verandering kunnen worden opgespoord tijdens de routine-evaluatie door de contactlensfitter en moeten worden voorgelegd aan de geassocieerde oogarts voor een grondig onderzoek.