Hemicorporectomie

Bij hemicorporectomie, of translumbale amputatie, worden het benige bekken, de bekkeninhoud, de onderste ledematen en de uitwendige genitaliën verwijderd na disarticulatie van de lendenwervelkolom en doorsnijding van het ruggenmerg. Maligniteiten van de bekkenorganen, de huid of de musculoskeletale structuren, die gewoonlijk lokaal gevorderd zijn, kunnen indicaties zijn voor hemicorporectomie. Alvorens hemicorporectomie te overwegen, moet worden aangetoond dat er geen systemische metastase is. Sacrale decubitusulcera en andere complicaties van paraplegie zijn de meest voorkomende goedaardige indicaties. Hemicorporectomie is een complexe procedure in meerdere stappen met aanzienlijke fysiologische en psychologische implicaties. De postoperatieve morbiditeit en mortaliteit zijn hoog, deels door de complexiteit van de ingreep zelf en deels door de onderliggende ziekte. Gedetailleerde planning, van preoperatieve evaluatie tot revalidatie, is de sleutel tot een succesvol resultaat. De ingreep kan in één fase of in meerdere fasen worden uitgevoerd, afhankelijk van de klinische omstandigheden. Multidisciplinaire samenwerking van een groot aantal beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg moet deel uitmaken van het planningsproces en moet zorgvuldig worden gecoördineerd. Postoperatieve behandeling vereist bijzondere aandacht voor vochtvervanging, temperatuurbeheersing en pulmonale zorg. Posthospitalisatie revalidatie omvat het ontwerp en de bouw van een emmer prothese. Het beheer op lange termijn omvat hypertensie, gewichtstoename, temperatuurcontrole, stomabeheer en huidverzorging.