Heather Langenkamp

Begin en A Nightmare on Elm Street franchiseEdit

Op negentienjarige leeftijd werkte Langenkamp voor The Tulsa Tribune. Ze zag een advertentie waarin werd gezocht naar figuranten voor Francis Ford Coppola’s The Outsiders in de zomer van 1983. Audities vonden plaats op een nabijgelegen basisschool, waar Langenkamp haar polaroid aan de casting director gaf. Ze werd teruggebeld om te figureren in een scène op een middelbare school. Te midden van wat wel “honderden” andere pubers leken, moest ze kleding dragen die was gebaseerd op de jaren 1950. Dezelfde zomer was Coppola bezig met een andere film, Rumble Fish. Haar vriendin kreeg een telefoontje om in een straatscène te spelen. De moeder van haar vriendin vond het prettiger dat Langenkamp ’s nachts met haar mee ging naar de set. De assistent-regisseur vertelde haar dat ze een dialoog hadden en die aan haar wilden geven. Ze deed verschillende opnames van haar dialogen met Matt Dillon’s personage. De scènes kwamen niet in het eindproduct van de film terecht. Desondanks hielpen deze extra rollen haar om in de Screen Actors Guild te komen.

Langenkamp bleef in nauw contact met de casting director, haar assistent, en de producer. Terwijl ze studeerde aan de Stanford University, reisde ze naar Los Angeles om acteermogelijkheden te zoeken. Haar eerste officiële Hollywood auditie was voor Drew Denbaum’s Nickel Mountain (1984), een bewerking van John Gardner’s roman uit 1973. Tijdens de auditie werd haar huurauto aangereden door een op hol geslagen vrachtwagen op Cahuenga Boulevard. Denbaum en de casting directeur hielpen Langenkamp tijdens de beproeving. Ze kreeg een band met hen en werd gecast in de hoofdrol van Callie Wells. Ze heeft spijt betuigd voor het doen van de naaktscene omdat ze bang was haar ongemak te uiten op het moment van filmen. Later werd ze gecast als Beth naast Joanne Woodward en Richard Crenna in de CBS-televisiefilm Passions (1984). De regie van haar personage werd geprezen.

Langenkamp werd zich bewust van audities voor een horrorfilm bekend als A Nightmare on Elm Street (1984) in de winter van 1983. Castingdirecteur Annette Benson was bekend met Langenkamp omdat ze haar had laten komen om te lezen voor de hoofdrol in Night of the Comet (1984), hoewel de rol uiteindelijk naar Catherine Mary Stewart ging. Ze deed auditie voor de zeer gewilde rol van de vijftienjarige heldin Nancy. Er waren niet genoeg stoelen voor het aantal actrices dat auditie deed. Haar lezing maakte genoeg indruk op zowel Benson als regisseur Wes Craven dat ze werd teruggeroepen om samen met een andere actrice, Amanda Wyss, auditie te doen.

Tijdens haar auditie met Wyss improviseerde ze een klauwende beweging met haar vingers en een krijsend geluid. Deze natuurlijke benadering van het personage trok uiteindelijk de aandacht van Craven, waardoor ze de rol kreeg. Craven verklaarde dat hij voor de rol iemand wilde die “niet Hollywood” was en iemand die de “all-American, girl-next-door” belichaamde en geloofde dat Langenkamp deze kwaliteiten bezat. Craven liet haar weten dat ze die winter de rol kreeg, hoewel de opnamen pas in juni 1984 begonnen. Ze versloeg meer dan 200 actrices die auditie deden voor de rol. Ze won de Best Actress Award op het Avoriaz Film Festival voor haar rol als Nancy.

Langenkamp werd gecast in Suburban Beat (1985), een televisiepilot die niet werd opgepikt voor een volledige serie, waarin ze Hope Sherman speelde, de jongste huisvrouw. Dat jaar speelde ze in de muziekvideo voor ZZ Top’s “Sleeping Bag”. In 1986 speelde ze een gastrol in CBS Schoolbreak Special en ABC Afterschool Specials.

Langenkamp op de Fan Expo Canada in 2014

Craven benaderde Langenkamp in 1986 om haar rol van Nancy te hernemen in het vervolg A Nightmare on Elm Street 3: Dream Warriors (1987), over de overlevenden van Freddy Krueger’s vorige pogingen. De film was een kassucces in 1987 en bracht meer dan 44 miljoen dollar op. Filmcriticus Kim Newman van Empire, die haar prestatie in het origineel prees, beschreef Langenkamp’s vertolking als een volwassen Nancy als “miscast”. Later had ze een gastrol als Tracy in de televisieserie The New Adventures of Beans Baxter. Daarna had ze een gastrol als Monica in de soap Hotel. Beide afleveringen waren in 1987.

Na Nancy, kreeg Langenkamp verdere erkenning toen ze het hoofdpersonage Marie Lubbock vertolkte in de ABC televisieserie Just the Ten of Us, een spin-off van de populaire ABC situatiekomedie Growing Pains (waarin ze een gastrol vertolkte), van 1988 tot 1990. Beide shows wonnen een Primetime Emmy Award voor “Outstanding Lighting Design / Lighting Direction for a Variety Series”. Dat jaar werden zij en haar castgenoten genomineerd voor de Young Artist Award voor Beste Jonge Acteur/Actrice Ensemble in een Televisie Komedie, Drama Serie of Special. Ze had een cameo rol als het eerste slachtoffer van Horace Pinker in Wes Craven’s horrorfilm Shocker (1989). In de film is ze op een nieuwsreportage te zien terwijl ze wordt weggetrokken op een brancard. Langenkamp keerde terug naar de Elm Street-franchise en speelde een gefictionaliseerde versie van zichzelf in Wes Craven’s New Nightmare. Daarna vertolkte ze de kunstschaatsster Nancy Kerrigan in de NBC-televisiefilm Tonya & Nancy: The Inside Story (beide in 1994), waarin de aanval van Tonya Harding’s echtgenoot centraal stond.

Terugkerend werkEdit

Langenkamp speelde een hoofdrol in Robert Kurtzman’s low budget superheldenfilm The Demolitionist (1995). In 1997 vertolkte ze Lou Ann Solomon in één aflevering van de kortstondige science fiction/horror televisieserie Perversions of Science. Later speelde ze de hoofdrol in de direct-to-video film Fugitive Mind (1999). In 2000 had ze een gastrol in 18 Wheels of Justice als serveerster. Het jaar daarop lanceerden zij en haar man, David LeRoy Anderson, de Malibu Gum Factory, die lokaal geproduceerde kauwgom verkocht met ruilkaarten van lokale surfers in elke verpakking.

Langenkamp speelde Janet Thompson in een aflevering van JAG (2002). Hierna nam ze een pauze van het acteren om zich te concentreren op haar gezin. In 2005 werd ze gecast in de Wes Craven horrorfilm Cursed. De film moest opnieuw worden opgenomen en herschreven, waardoor ze moest vertrekken wegens planningsconflicten.

Langenkamp portretteerde een gefictionaliseerde versie van zichzelf in de indie mockumentary film The Bet (2007). Het werd uitgebracht als een webserie met dezelfde titel in april 2020. Ze speelde de hoofdrol in, produceerde en vertelde de documentaire Never Sleep Again uit 2010: The Elm Street Legacy. Het jaar daarop produceerde ze een documentaire getiteld I Am Nancy, waarin haar ervaring met het vertolken van Nancy in de A Nightmare on Elm Street-films centraal stond.

Langenkamp vertolkte Dorothy in de horrorfilm The Butterfly Room (2012). Als partner in het Special FX Make-up bedrijf van haar man, AFX Studio, werkte ze aan de horror-komediefilm The Cabin in the Woods. In 2013 verscheen Langenkamp als zichzelf in de documentaire Fantasm en had ze een kleine rol van een alien in de film, Star Trek Into Darkness waarin haar man David LeRoy Anderson alle Special FX make-up ontwierp. In 2014 maakte ze een cameo appearance in het vierde seizoen van de horror anthologie serie American Horror Story, getiteld Freak Show, als een Tupperware party dame.

In 2015 werd Langenkamp gecast in de korte film Intruder, portretteerde ze Sharon Monroe in vier afleveringen van de dramaserie The Bay, en vertelde ze de korte horrorfilm Vault of the Macabre II. In 2016 speelde ze de hoofdrol in de horrordramafilm Home.

Langenkamp had een cameo-rol in de korte horrorkomediefilm The Sub (2017) en verscheen als zichzelf in de documentaire Unearthed & Untold: The Path to Pet Sematary (2017). Ze heeft een cameo verschijning in de horror vervolgfilm Hellraiser: Judgment. Ook dat jaar portretteerde ze de volwassen versie van de “final girl” Donna Boone in de Syfy-televisiehorrorfilm Truth or Dare, waarbij ze een groep tieners begeleidt bij hun strijd met een dodelijke geest die haar enkele jaren eerder lichamelijk getekend achterliet.

The Midnight ClubEdit

Ze is bevestigd om de hoofdrol te hebben in de door Mike Flanagan geschreven, geregisseerde en uitvoerend geproduceerde Netflix-serie The Midnight Club (2021).