Harold Russell sterft op 88-jarige leeftijd; veteraan en Oscarwinnaar

Na de basistraining meldde hij zich vrijwillig aan om parachutist te worden, en hij leerde die vaardigheid, evenals slopen. Het Amerikaanse leger maakte van hem een instructeur. Op 6 juni 1944, terwijl sommige van de mannen die hij opleidde betrokken waren bij de landing op D-Day, gaf Mr. Russell les in sloopwerk in Camp Mackall in North Carolina en een defecte lont deed TNT ontploffen dat hij vasthield. De volgende dag werd wat er over was van zijn handen geamputeerd drie centimeter boven de polsen.

Walter Reed General Hospital bood hem de keuze uit protheses: plastic handen of stalen haken. Hij koos voor de haken, bleek ongewoon bedreven in het beheersen ervan en maakte uiteindelijk een trainingsfilm voor soldaten die beide handen hadden verloren. De film, ”Diary of a Sergeant,” toonde Mr. Russell in dagelijkse bezigheden.

Wyler zag de film nadat hij door de producent Samuel Goldwyn was gevraagd om ”The Best Years of Our Lives” te regisseren. Wyler drong er bij Goldwyn op aan om Mr. Russell aan te nemen, en na wat overhalen stemde Mr. Russell, die toen een business school volgde aan de Boston University, toe om in de film te spelen. Het salaris – $250 per week, met een extra $100 per week voor levensonderhoud – leek royaal, vooral vergeleken met de $25 per week die hij had verdiend als deeltijdwerker bij een Y.M.C.A.

De film won acht Oscars en was een financieel succes. Om zijn dankbaarheid te tonen, gaf Goldwyn de heer Russell een bonus van $120 per week voor een jaar, met de vraag of hij promotie-optredens wilde maken.

Later was de heer Russell actief in Amvets, een veteranenorganisatie, waarvan hij de nationale voorzitter werd. In 1950 werd hij een van de oprichters van de World Veterans Foundation.

In 1954 werd ”The Best Years of Our Lives” opnieuw uitgebracht en journalisten vroegen waarom Mr. Russell geen andere films had gemaakt. Ik besloot te stoppen nu ik nog een voorsprong had,” vertelde hij een verslaggever.