Grootmoedigheid begrijpen

Gulle mensen zijn in staat en bereid om te geven.

Zij geven zowel financieel als van zichzelf, op een manier die de ontvanger ten goede komt. Hun giften kunnen bestaan uit tijd, geld, dingen en aanmoediging.

Genereuze mensen zijn ook in staat om te ontvangen op een zodanige manier dat de gever baat heeft bij de uitwisseling. Hoe doen zij dit? Hun daden worden gemotiveerd door de behoeften van anderen, en niet van zichzelf.

De wortel van het woord ‘generous’ ligt in het Latijnse woord genus, dat geboorte betekent, en generosus, dat van edele geboorte betekent. Het lijkt daarom waarschijnlijk dat het woord een soort feodale verantwoordelijkheid weerspiegelt jegens de minder bedeelden, en een element van zorg voor hen die hulp nodig hebben, gewoon omdat je hen kunt, en dus moet, helpen.

Generositeit in de praktijk

We kunnen het er waarschijnlijk allemaal over eens zijn dat wanneer we het over iemand hebben die genereus is, we bedoelen dat hij geeft zonder iets terug te vragen, en op een manier die ten goede komt aan degenen die ontvangen. Vrijgevigheid wordt bijna universeel beschouwd als een goede eigenschap. Maar wat betekent het eigenlijk in het dagelijks leven?

Gulle mensen verdienen hun geld goed. Dat wil zeggen, zij verrichten werk op een manier die in overeenstemming is met hun principes, en niet illegaal of immoreel is. Zij gebruiken wat zij nodig hebben voor hun eigen behoeften, waaronder vrije tijd, luxe en veiligheid, en zijn dan in staat om de rest te gebruiken voor het welzijn van anderen.

Maar vrijgevige mensen hebben ook de juiste houding ten opzichte van geld en rijkdom. Geld wordt op de juiste manier behandeld: als een middel om de dingen te verwerven die men nodig heeft, en niet als een doel op zich. Zij zijn daarom in staat geld goed te besteden aan anderen, en niet alleen aan zichzelf.

Generositeit gaat ook niet alleen over geld. Vrijgevige mensen kunnen financieel arm zijn, maar toch geven ze hun tijd en energie aan anderen. De sleutel is om zich met anderen in te zetten voor hun voordeel, zonder te denken aan de beloning die daaruit kan voortvloeien.

Wanneer vrijgevige mensen iets van anderen ontvangen, of dat nu een gift, tijd of aanmoediging is, zijn zij dankbaar en uiten zij deze dankbaarheid op een manier die passend is.

Eenvoudig gezegd, vrijgevige mensen geven ten bate van anderen, zonder de kosten te tellen, en zonder er iets voor terug te verwachten.

De voordelen van vrijgevigheid

Het lijkt misschien vreemd om over de voordelen van vrijgevigheid te spreken. We hebben immers zojuist gezegd dat vrijgevige mensen geven zonder een beloning te verwachten.

Maar de beloningen van vrijgevigheid gaan veel verder dan de eenvoudige tegenprestatie van ruilhandel.

Het vrijgevig handelen helpt om je goed te voelen, omdat je anderen helpt. Je moet natuurlijk niet geven om je ego te bevredigen, want dat is geen vrijgevigheid, maar er is iets heel bevredigends aan het geven van wat je kunt om iemand anders te helpen.

Gul geven van jezelf zal je ook helpen om te groeien als persoon.

Gulle mensen hebben daarom de neiging goede vriendschappen te sluiten en in stand te houden, die gebouwd zijn op een solide basis, en hopelijk op wederzijds respect en vrijgevigheid.

Wanneer moet je geven?

Aristoteles, altijd een nuttige gids voor het uitoefenen van deugden, stelde dat vrijgevige mensen gaven wanneer anderen dat nodig hadden en zij iets hadden dat kon helpen. Dat betekent dat je de kans hebt om vrijgevig te handelen wanneer je iemand in nood ziet en je in staat bent om te helpen.

Aristoteles suggereerde ook dat vrijgevigheid werd afgemeten aan hoeveel iemand te geven had. Iemand met miljoenen ponden kan veel meer geven dan iemand met minder geld. De persoon met minder geld kan echter als vrijgeviger worden beschouwd als hij een groter deel van zijn surplus geeft.

Deze opvatting vindt weerklank in vele wereldgodsdiensten, waaronder het christendom. Jezus, bijvoorbeeld, gaf commentaar op het voorbeeld van een arme weduwe.

De ‘keerzijde’ van vrijgevigheid

Alle deugden hebben een ‘keerzijde’ of, meer gewoonlijk, twee: een voor overdaad en een voor niet ver genoeg gaan.

In het geval van vrijgevigheid zijn deze twee: egoïsme, dat is niet vrijgevig genoeg zijn of meer nemen dan je nodig hebt, en verkwisting, dat is te veel geven wanneer het niet nodig is.

Zelfzuchtigheid noch verkwisting zijn aantrekkelijke eigenschappen en, zoals zo vaak, is het belangrijk een evenwicht te vinden.

In het geval van vrijgevigheid ligt het evenwicht in het zich richten op de behoeften van degenen aan wie je geeft. Als je geeft wat je je kunt veroorloven om in hun behoeften te voorzien, dan is dat vrijgevig.

Uitgaande van deze definitie zou men kunnen stellen dat de weduwe in Jezus’ gelijkenis in feite verkwistend was: ze gaf meer dan ze zich kon veroorloven, en liet zichzelf in nood.

Het precieze evenwichtspunt is echter aan de betrokkene zelf. De weduwe vond duidelijk dat ze genoeg had zonder die munten, en dat het gepast was ze weg te geven.

Richtlijnen voor vrijgevigheid

Gebaseerd op Aristoteles, via een boek van Curzer, zijn er enkele eenvoudige stappen om vrijgevigheid te beoefenen:

1. Geef genoeg zodat het zinvol en nuttig is, en geef aan mensen van wie je denkt dat ze het verstandig zullen gebruiken, niet aan degenen die het zullen verkwisten.

Iemand die geeft zonder zich zorgen te maken of het geld wel verstandig zal worden besteed, kan nog steeds als vrijgevig worden beschouwd, maar handelt misschien niet ‘goed’. Vrijgevig geven is helpen in de behoeften van anderen te voorzien. Weten dat iemand het geld aan drank of drugs zal uitgeven, is niet helpen om in hun behoeften te voorzien.

2. Geef niet zoveel dat u niet in uw eigen behoeften kunt voorzien

Het is vooral belangrijk niet zoveel te geven dat u het gevaar loopt iemand anders ten koste van uzelf te verrijken.

3. Wees hoffelijk in het aanvaarden van de gepaste giften van anderen

Weliswaar moet u altijd hoffelijk zijn in het aanvaarden van giften van anderen, maar u moet zich er wel van bewust zijn of zij zich het geschenk wel of niet kunnen veroorloven. De tempelautoriteiten hadden er misschien goed aan gedaan de weduwe de helft van haar offer terug te geven met het argument dat ze zich niet echt kon veroorloven alles te geven.

4. Vrijgevigheid gaat niet over persoonlijk gewin

Het is bijzonder belangrijk ervoor te zorgen dat je anderen nooit uitbuit voor persoonlijk gewin.

Verder lezen uit Skills You Need Guide to Life

The Skills You Need Guide to Life: Goed leven, ethisch leven

Voor uw lichamelijke en geestelijke gezondheid zorgen is belangrijk. Het is echter niet genoeg. Maslow’s beroemde hiërarchie van behoeften suggereert dat de meesten van ons meer nodig hebben dan dat. We moeten weten dat we ons ‘beste leven’ leiden: dat we alles doen wat in ons vermogen ligt om een ‘goed leven’ te leiden waar we later geen spijt van zullen krijgen.

Gebaseerd op een aantal van onze meest populaire inhoud, zal dit eBook u helpen dat leven te leiden. Het legt uit over de concepten van goed leven en ‘goedheid’, samen met hoe u uw eigen ‘moreel kompas’ kunt ontwikkelen.

De balans vinden

In veel opzichten is het gemakkelijker om het evenwichtspunt te vinden in vrijgevigheid dan in sommige van de andere deugden die u misschien wilt ontwikkelen.

Doordacht over wat egoïstisch en verkwistend is, geeft gemakkelijk aanknopingspunten voor het verkeerde gedrag. Echte vrijgevigheid vereist dat je geeft wat je je kunt veroorloven om anderen te helpen, en dat je hoffelijk bent door van anderen alleen te ontvangen wat zij zich kunnen veroorloven te geven.

Het is misschien gemakkelijker te verwoorden dan te doen, maar bijna ieder van ons zou het erkennen als iets goeds en iets dat de moeite waard is om na te streven.