Grijze wolf

De Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur noemt de status van de totale populatie minimaal zorgwekkend, maar de United States Fish and Wildlife Service noemt zes verschillende populaties met een status variërend van bedreigd tot verwijderd uit de lijst vanwege herstel. Ze zijn ook opgenomen in Bijlage II van de Overeenkomst inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES), waarin soorten zijn opgenomen die nu niet noodzakelijkerwijs met uitsterven worden bedreigd, maar dat wel kunnen worden, tenzij de handel strikt wordt gecontroleerd.

Er zijn momenteel 39 beschreven ondersoorten van de grijze wolf, met inbegrip van de dingo en de huishond, hoewel er veel onenigheid is over sommige classificaties. Elke ondersoort varieert in verspreidingsgebied, voorkomen en beschermingsstatus. De hier vermelde informatie heeft betrekking op populaties in het westen van de Verenigde Staten.

Grijze wolven hadden ooit een van de grootste natuurlijke verspreidingsgebieden van alle landzoogdieren op het Noordelijk Halfrond. Menselijke expansie in het westen van de Verenigde Staten bracht wolven en mensen vanaf het begin in conflict. Veeboeren beschouwen wolven als een bedreiging voor hun levensonderhoud en een geschiedenis van jacht op en vergiftiging van wolven heeft de populaties verwoest, waardoor de wolf bijna was uitgestorven.

De Endangered Species Act van 1973 hielp de wolvenpopulaties te herstellen door wettelijke bescherming te bieden tegen het ongereguleerd doden van grijze wolven door mensen. De wolvenpopulatie heeft zich gestabiliseerd door een combinatie van factoren, waaronder wettelijke bescherming, migratie van mensen naar meer stedelijke gebieden, en veranderingen in landgebruik. In 1995 werden grijze wolvenpopulaties geherintroduceerd in de noordelijke Rocky Mountains en bereikten in 2010 een succesvolle populatiegrootte.

Een belangrijke bedreiging voor herstelplannen voor wolven is de voortdurende vermeende bedreiging voor de veiligheid van de mens. Wolven zijn lang in de folklore afgeschilderd als dieren die gevreesd moesten worden en deze perceptie blijft ook in de moderne tijd een uitdaging. Velen geloven nog steeds dat een toename van de omvang en de verspreiding van wolvenpopulaties zal leiden tot een toename van het aantal aanvallen van wolven op mensen en vee. Zelfs in gebieden met grote wolvenpopulaties zijn aanvallen op mensen uiterst zeldzaam. Terwijl er aanvallen zijn geweest in Eurazië, zijn er slechts vier aanvallen gerapporteerd in Noord-Amerika, waarvan geen enkele de dood tot gevolg had.

Competitie met betrekking tot vee blijft een grote zorg, en verschillende pogingen zijn ondernomen door natuurbeschermingsgroepen om deze concurrentie te verminderen, zoals het creëren van programma’s om veeboeren te compenseren voor het verlies van vee door wolven en het installeren van afschriksystemen. Hoewel herintroductieprogramma’s succesvol zijn geweest, blijft het debat over het van de lijst halen van bepaalde wolvenpopulaties voortduren omdat lokale en staatsregeringen dreigen de jacht en premieprogramma’s te herintroduceren.

Hoewel wolvenpopulaties wereldwijd stabiel zijn met naar schatting 200.000 in 57 landen, worden wolven nog steeds geconfronteerd met vele bedreigingen. Conflicten met mensen over vee verliezen, menselijke inbreuk op wolf habitat, en het algemene misverstand over de soort blijven ernstige bedreigingen voor grijze wolven. Politieke, wetgevende en behoudsinspanningen blijven elkaar tegenwerken, of het nu gaat om de veiligheid en bescherming van de soort, of om hun verwijdering.