Graeter’s

Eerste generatieEdit

Graeter’s werd in 1870 opgericht door Louis Charles Graeter, die van Duitse afkomst was, samen met zijn vrouw, Anna. Aanvankelijk verkocht hij het ijs op de Court Street Market aan de voet van Sycamore Hill in de wijk Pendleton in Cincinnati. In die tijd werd ijs beschouwd als een nieuwigheid, maar de zaak kreeg al snel aanhang in de buurt. Het bedrijf vestigde een winkelpand aan Sycamore Street. In 1883 had de zaak drie man in dienst en twee wagens die ijs leverden. Rond die tijd stapte Louis Graeter echter uit het bedrijf, hij nam $1,000 mee en liet het met een schuld achter. Zijn broer, Fred Graeter, hield het bedrijf na Anna’s vertrek in stand en bracht het uit de schulden. Louis Graeter verbleef enige tijd in Stockton, Californië, waar hij een tijd hertrouwde en uiteindelijk rond 1900 terugkeerde naar Cincinnati. Rond deze tijd begon het ijsbedrijf met het produceren van zijn product in Franse potten. Louis Graeter trouwde een derde keer, met Regina Berger, de dochter van een prominente zakenman uit Cincinnati met een sterke reputatie in de gemeenschap. Samen richtten Graeter en zijn nieuwe vrouw een huis in op 967 East McMillan St. in de Walnut Hills buurt, waar ze ijs produceerden en verkochten op de onderste verdieping van het pand.

Tweede generatieEdit

Louis Charles overleed in 1919 op 67-jarige leeftijd nadat hij was aangereden door een tram, en zijn vrouw nam het bedrijf over terwijl ze doorging met het opvoeden van hun twee zonen, Wilmer en Paul. Het was in deze tijd dat ze het bedrijf wilde uitbreiden, de omvang van de McMillan Street locatie uitbreidde en een tweede locatie opende op Walnut Street in het centrum van Cincinnati, gevolgd door een derde op 2704 Erie Ave. in de Hyde Park buurt. Tegen 1929 had de winkel ook vestigingen in Norwood, Madisonville, Avondale en Pleasant Ridge. Om het volume van het geproduceerde ijs te ondersteunen, opende het bedrijf in 1937 een ijs- en chocoladefabriek in een voormalige drukkerij aan Reading Road in Mount Auburn.

Terwijl de zaken stabiel bleven tijdens de Grote Depressie, kreeg de winkel te maken met uitdagingen tijdens de Tweede Wereldoorlog dankzij de landelijke rantsoenering van suiker, en een gebrek aan beschikbare mankracht. Maar de winkel groeide mee met de bevolkingsgroei die na de oorlog ontstond en opende nieuwe vestigingen in Oakley, East End en Bond Hill, als gevolg van de uitbreiding van de voorsteden in die gebieden. Toch sloot het andere winkellocaties omdat demografische verschuivingen tot bedrijfsverplaatsingen leidden.

Na de Tweede Wereldoorlog, en met nieuwe fabricageprocessen en de verspreiding van de koelkast, kreeg Graeter’s te maken met uitdagingen van concurrenten die ijs in massaproductie konden nemen. Onder de concurrenten bevond zich Aglamesis Bro’s, een ander familiebedrijf dat in Cincinnati was geopend, alsmede United Dairy Farmers, dat snel groeide. Met name Graeter’s en Algamesis Bros. worden in Cincinnati regelmatig als rivalen beschouwd, hoewel de bedrijven verschillend van omvang zijn en de stijl van het ijs dat ze maken verschillend is. De uitvinding van soft serve zorgde er ook voor dat grote nationale ketens zoals Dairy Queen, Carvel en Tastee-Freez ook konden groeien. Gedurende deze tijd begon de winkel een bakkerij te exploiteren met een toenemende variëteit aan goederen als extra service, en stopte met de verkoop van speelgoed en andere nieuwigheden.

Derde generatieEdit

Regina Graeter overleed in 1955. Wilmer kocht Paul uit de zaak, wat tot enige spanning binnen de familie leidde. Wilmer’s zonen, Dick, Lou en Jon werden binnengehaald om in de zaak te helpen. Jongere zus Kathy zou enkele jaren later ook betrokken raken bij het bedrijf, hoewel een andere zus, Carol, nooit meer voor het bedrijf heeft gewerkt dan als kind. Het ijsbedrijf werd in de jaren zestig langzaam populairder en populairder. De winkels begonnen pints te verkopen die mee naar huis konden worden genomen. In deze tijd kreeg het bedrijf te maken met concurrentie van merken van hogere kwaliteit met meer smaken ijs die werden verkocht in pints die mee naar huis konden worden genomen, waaronder Baskin-Robbins, Häagen-Dazs en Ben & Jerry’s. Toch behield het bedrijf in de jaren zeventig en tachtig een sterke aanhang in Cincinnati, waardoor deze merken niet zo sterk aanwezig waren in de detailhandel in Cincinnati.

Graeter’s begon in de jaren zeventig voor het eerst met de verkoop van pints ijs aan winkels, met name een winkel in Washington Market Park in de wijk TriBeCa in New York City, hoewel pints daar werden verkocht voor $ 8,85, vergeleken met $ 2,50 in Graeter’s eigen winkels in Cincinnati. In 1987 werd een overeenkomst gesloten met Kroger waardoor Graeter’s haar ijs binnen de supermarktketen kon verkopen. Uiteindelijk groeide de distributie uit tot meer dan 2.000 Kroger winkels. Graeter’s is ook in enkele andere merken van Kroger op de markt gebracht, met name in King Soopers in Colorado. Met deze deals heeft het getracht een nationale merkbekendheid op te bouwen en het kan nu worden gekocht in detailhandelszaken in 48 staten. In sommige gevallen is dit succesvol geweest, zoals in Denver waar het bedrijf na een paar weken na de introductie van 12 smaken 5 gallon ijs per week verkocht.

Toch zag het bedrijf een beperkte groei in de jaren tachtig, voornamelijk vanwege de populariteit van bevroren yoghurt, in ketens als TCBY, bracht een beroep voor gezondere bevroren desserts. In deze tijd investeerde het bedrijf ook in nieuwe apparatuur, eerst testte het apparatuur van Alvey Washing Equipment uit Cincinnati voordat het apparatuur van het Italiaanse Carpigiani uitprobeerde, maar uiteindelijk koos het bedrijf ervoor om de “French Pot” productie in eigen huis te halen, hoewel het de apparatuur niet patenteerde.

Vierde generatieEdit

In 1989 produceerde het bedrijf 100.000 gallons ijs per jaar en genereerde het $5 miljoen per jaar aan inkomsten. Jon Graeter ging met pensioen na een ongeluk in dat jaar en Kathy werd in het bedrijf opgenomen, evenals Bob, Chip en Rich Graeter, zonen van respectievelijk Lou en Dick en de vierde generatie van de familie in het bedrijf. Wilmer overleed in 1991. Maar door opvolgingsplanning met de hulp van deskundigen van de universiteit van Cincinnati werd het bedrijf pas na meer dan tien jaar volledig overgedragen aan de vierde generatie. Graeter’s bouwde een $2 miljoen kostende uitbreiding op de productiefaciliteit aan de Reading Road, waardoor het gebouw in 1994 verdubbelde in omvang tot 2.300 m2, waarbij $1 miljoen werd geleend in het proces, maar productieruimte werd toegevoegd voor ijs, snoep en meer opslag. Na 1994 begon de keten ook met het verzenden van ijsjes buiten de winkels om, door gebruik te maken van containers met droog ijs via United Parcel Service, waardoor het overal in de Verenigde Staten kon worden verzonden. Tegen 2010 leverde dit $3 miljoen per jaar op, met het grootste aantal verzendingen naar Californië. Het bedrijf begon geleidelijk aan zijn ijs ook te verkopen in restaurants in country clubs.

Toen de vierde generatie het bedrijf eind 2003 fulltime overnam, begon het aan een rebranding proces met een nieuw logo ontworpen door Libby, Perszyk, Kathman Inc, sterkere marketing en een meer samenhangende strategische richting. Met de nieuwe fabriek begon men ook de productie aanzienlijk op te voeren, van 100.000 gallon per jaar in 1989 tot 200.000 gallon in 2004. Design Forum, een ontwerpbureau voor de detailhandel, verzorgde de updates van de winkels van Graeter. Door de uitbreiding van de fabriek nam de capaciteit na 2004 met meer dan 40% toe, waardoor de groothandel kon groeien. Met deze hulpmiddelen meldden de leiders en franchise-eigenaars dat de zaken niet noemenswaardig werden beïnvloed door de Grote Recessie in 2008 of 2009. Op dat moment was de omzet ongeveer $ 20 miljoen per jaar.

In 2009 kondigde het bedrijf plannen aan om een nieuwe fabriek van 2.600 m2 (28.000 square feet) te bouwen in Bond Hill om de productie te kunnen blijven laten groeien. Het bedrijf kocht de grond voor een marginaal bedrag, leende $ 10 miljoen van de stad met rente die over 20 jaar moest worden terugbetaald, ontving $ 3,3 miljoen aan stimuleringsmaatregelen en stelde $ 10 miljoen aan obligaties ter beschikking om de kosten te dekken. Graeter’s maakte bekend dat zij van plan was haar ijs buiten de markt van Cincinnati te distribueren en naar supermarkten in andere steden, waaronder Denver, Houston en Atlanta. Hierdoor werd de productie uitgebreid tot 300.000 gallons ijs per jaar, met apparatuur om de capaciteit uit te breiden tot 1,5 miljoen gallons per jaar. Het beschikt ook over een krimpfolie-faciliteit om het ijs sneller te kunnen verpakken en verzenden. In 2010 was het uitgegroeid tot een bedrijf van 35 miljoen dollar, verdeeld over bedrijfs- en franchisevestigingen. Aanvullende investeringen in technologie hebben het mogelijk gemaakt om de verkoop en prestaties van verschillende producten en business units beter te volgen. Dit heeft ook geleid tot een seizoensgebonden aanwervingsstrategie voor het bedrijf, aangezien het extra personeel aanwerft voor drukkere seizoenen. Rond deze tijd begon het een agressievere campagne om de distributie van zijn pints te laten groeien naar meer grote Amerikaanse steden buiten het Midwesten en zijn nationale profiel te laten groeien.

Tegen 2017 distribueerde het bedrijf zijn pints ijs in ongeveer 6.000 kruidenierswinkels, sterk geconcentreerd in Kroger-winkels, naast luxe restaurants en countryclubs. Het bedrijf begon ook samen te werken met andere lokale voedingsbedrijven, met name Braxton Brewing Co, een microbrouwerij in Covington, Kentucky, om een Black Raspberry Chip milk stout te maken, een ambachtelijk bier gebaseerd op zijn kenmerkende ijssmaak. Deze samenwerking was succesvol genoeg dat het volgende jaar de twee bedrijven samenwerkten aan een pompoenbier dat luisterde naar Graeter’s seizoensgebonden herfstijssmaak.

In 2018 consolideerde Graeter’s zijn hoofdkantoor in een kantoor van 7.000 vierkante meter op 2245 Gilbert Ave. in Walnut Hills, waardoor alle retail-, marketing- en creatieve, productie-, boekhoudkundige en financiële medewerkers onder één dak kwamen. Dat jaar rondde het ook een deal af om 11 winkels in Louisville, Lexington en Indianapolis te kopen van zijn laatste grote franchisenemer, Jim Tedesco van Tedesco LLC, waardoor al zijn meer dan 50 winkellocaties onder bedrijfsbeheer kwamen.