Glucuronidatie (Homo sapiens)

Het metabolisme van xenobiotische verbindingen bestaat uit fase I en fase II biotransformatiereacties, die respectievelijk samenstellingsmodificatie en samenvoegingsreacties zijn. In fase I van de biotransformatie wordt de verbinding gemodificeerd via oxidatie, reductie, hydrolyse of andere kleine reacties, zodat een reactieve groep vrijkomt waarop een conjugatiemolecuul kan reageren. In fase II reageert een klein conjugatiemolecuul met het in fase I gemodificeerde molecuul, waarbij een veel beter in water oplosbaar molecuul ontstaat dat gemakkelijker kan worden uitgescheiden.

Glucuronidatie is een fase II-biotransformatiereactie waarbij glucuronide als conjugatiemolecuul fungeert en zich aan een substraat bindt via de katalyse van glucuronosyltransferasen. Eerst wordt in een reeks reacties het cosubstraat uridinedifosfaat-glucuronzuur (UDPGA) gevormd. De glucuronosyltransferasen (UGT’s) katalyseren vervolgens de overdracht van glucuronzuur van UDPGA naar een substraat, wat resulteert in een glucuronideerd substraat en waarbij uridine-5′-difosfaat overblijft. UGT’s zijn een zeer brede en diverse groep enzymen en gelden als de belangrijkste groep conjugatie-enzymen in het xenobiotisch metabolisme, kwalitatief omdat glucuronzuur aan een grote verscheidenheid van functionele groepen kan worden gekoppeld en kwantitatief vanwege het grote en diverse aantal substraten dat wordt gevormd.

Eiwitten van deze pathway hebben gerichte assays die beschikbaar zijn via het CPTAC Assay Portal