Gin Fizz

De fizz is een school van cocktail die een geest naast citrusvruchten, suiker en bruisend water kenmerkt. Als dat klinkt als een zure, plus soda, dat is omdat het is. Beide dranken bevatten ook vaak eiwit.

Het eerste gedrukte recept voor een Gin Fizz verscheen in de editie van 1876 van “The Bar-tenders Guide” door Jerry Thomas. Het is in principe de schuimige, bruisende, eiwit-verpakt neef van de Tom Collins, die gin, citroen, suiker en soda combineert.

Fizzes genoten bijzondere populariteit stateside tijdens de eerste decennia van de 20e eeuw. De beroemdste Gin Fizz-variant is de Ramos Gin Fizz, die wordt gekenmerkt door de toevoeging van zware room en oranjebloesemwater. Uitgevonden in New Orleans, en nog steeds een populaire cocktail in de stad, is het een luxe versie van het origineel. Er is ook de Sloe Gin Fizz, een variant op de friszure sloe gin met bessensmaak, waarbij het eiwit vaak achterwege wordt gelaten.

Maar ga vooral je gang met alle fizzes. Maar misschien waardeer je de broers en zussen van het genre meer na het proeven van het origineel. Om daar te beginnen, begin met een goede gin. De gin, als enige alcohol in de cocktail, vormt de basis waar de rest op steunt. Dit is dus niet het moment om te beknibbelen op kwaliteit. Een London Dry gin voegt versterkende botanische noten toe aan de wrange citrusvruchten en het romige ei, terwijl een gin in moderne stijl met zachtere, meer bloemige noten een even heerlijke versie oplevert.

Als u een dikkere drank wilt, kunt u de cocktail eerst droogschudden, wat betekent dat u de cocktail schudt zonder ijs. Hierdoor smelten de vloeibare ingrediënten samen met het eiwit. Schud vervolgens nogmaals met ijs tot alles koud is, en zeef de inhoud in uw glas voor een prachtige gelaagde look.