GI-aandoeningen

Gastro-intestinale (GI) functionele en motiliteitsaandoeningen

Hoe functionele en motiliteitsaandoeningen worden gedefinieerd

Een functionele aandoening of ziekte treedt op wanneer de belangrijkste afwijking de manier is waarop het lichaam werkt. In de spreekkamer van de arts wordt geen structurele of biochemische oorzaak gezien.
Gastro-intestinale motiliteit wordt gedefinieerd als de bewegingen van het spijsverteringsstelsel, en de doorvoer van de inhoud daarin.
Functionele GI- en motiliteitsstoornissen kunnen over het algemeen niet op een traditionele manier worden gediagnosticeerd. Er kan geen inflammatoire, infectieuze of structurele afwijking worden gezien door middel van algemeen gebruikt onderzoek, röntgenfoto’s of laboratoriumtest.
Problemen treden op wanneer zenuwen of spieren in een deel van het spijsverteringskanaal niet op een gecoördineerde manier functioneren, of wanneer de gevoeligheid van de zenuwen van de darmen of de manier waarop de hersenen sommige van deze functies besturen, verstoord is.

Symptomen omvatten gewoonlijk:

• pijn
• brandend maagzuur
• abdominale distensie
• nausea
• overgeven
• opgeblazen gevoel
• constipatie
• diarree

Deze stoornissen slaan vaak toe

Functionele gastro-intestinale (GI) stoornissen treffen miljoenen mensen van alle leeftijden – mannen, vrouwen, en kinderen. Het zijn de meest voorkomende GI-ziekten die worden gezien door artsen in de eerstelijnszorg of gastro-enterologie.

De aandoeningen zijn kostbaar

De sociale en economische kosten van gastro-intestinale aandoeningen zijn enorm. De symptomen van deze stoornissen kunnen ongemak veroorzaken, variërend van ongemak tot diep persoonlijk leed. Voor mensen met ernstige symptomen kunnen de stoornissen invaliderend zijn, waardoor ze niet volledig aan het leven en het werk kunnen deelnemen.

Onbegrip is riskant

Er is nog veel onbekend over deze stoornissen. Dit leidt vaak tot verwarring en onbegrip bij zowel patiënten als artsen. Gebrek aan begrip kan leiden tot een verkeerde diagnose. Het kan leiden tot een verkeerde behandeling.

We hebben onderzoek nodig

Er is dringend behoefte aan steun voor meer onderzoek. Onderzoek naar maag- en darmaandoeningen wordt nog steeds zwaar ondergefinancierd. Minder dan 1% van de middelen voor onderzoek naar spijsverteringsziekten, via de National Institutes of Health (NIH), is bestemd voor functionele stoornissen.