Geschiedenis van het Carnegie International

De oprichting

Toen de industrieel Andrew Carnegie in Pittsburgh in 1895 het Carnegie Institute oprichtte, was een van zijn stoutmoedige ambities het oprichten van een museum voor moderne kunst. De reeks hedendaagse kunsttentoonstellingen die hij het jaar daarop organiseerde, werd de spil van dat plan. Door middel van de tentoonstellingen wilde Carnegie het publiek opvoeden en inspireren, het internationale begrip voor kunst bevorderen, de kunstwereld naar Pittsburgh lokken en bovenal een collectie opbouwen door de aankoop van de “Oude Meesters van morgen” die op de tentoonstellingen vertegenwoordigd zouden zijn. Vandaag de dag is de Carnegie International de oudste tentoonstelling van internationale hedendaagse kunst in Noord-Amerika, en de op één na oudste ter wereld.

Grootste aanwinsten

Hoewel de missie van de International door de jaren heen constant is gebleven, heeft zij vele verschijningsvormen gekend. In 1896 werd de tentoonstelling ingesteld als een jaarlijks overzicht en gepresenteerd als de Jaarlijkse Tentoonstelling. In de loop der jaren getuigde de aanwezigheid van prominenten als Alfred H. Barr, Jr., Pierre Bonnard, Thomas Eakins, Robert Henri en Winslow Homer in de prijsjury’s van de reikwijdte van de ambities van het Carnegie Instituut. Toch verschenen er betrekkelijk weinig avant-gardistische werken op deze tentoonstellingen. Pas toen het werk van Henri Matisse in 1927 de eerste prijs won, werd een moderne kunstenaar echt erkend op de Internationale. Tijdens en onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog, van 1940 tot 1949, presenteerde het museum jaarlijkse tentoonstellingen van Amerikaanse kunst, die in 1950 terugkeerden naar de Internationale.

Met de eerste tentoonstelling kwam de verwerving van Winslow Homer’s The Wreck (1896) en James A. McNeill Whistler’s Arrangement in Black: Portrait of Señor Pablo de Sarasate (1884), het eerste schilderij van Whistler dat door een Amerikaans museum werd aangekocht. Meer dan 100 jaar later zijn ten minste 300 werken via de Internationals in de permanente collectie van het Carnegie Museum of Art terechtgekomen, waaronder werken van Georg Baselitz, Louise Bourgeois, Mary Cassatt, Eduardo Chillida, Willem de Kooning, Childe Hassam, Edward Hopper, Ellsworth Kelley, Mike Kelley, Anselm Kiefer, Sol LeWitt, Camille Pissarro, Sigmar Polke, Georges Rouault, John Singer Sargent, Richard Serra, Cindy Sherman en Andy Warhol, onder anderen.

In de jaren 1950, onder leiding van museumdirecteur Gordon Bailey Washburn, ontpopte de Carnegie International zich tot een invloedrijke tentoonstelling van de avant-garde, die de opkomst van belangrijke ontwikkelingen zoals het abstract expressionisme documenteerde. In deze jaren waren onder meer Marcel Duchamp, Vincent Price, Ben Shahn en James Thrall Soby jurylid. Willem de Kooning’s Woman VI (1953) en Franz Kline’s Siegfried (1958), samen met vele werken van vooraanstaande Europese kunstenaars, werden voor het museum aangekocht van de internationals van dat decennium.

Changing Names

In 1950 werd de tentoonstelling omgedoopt tot de Pittsburgh International en werd tweejaarlijks; in 1955 werd besloten de tentoonstelling om de drie jaar te houden. In de jaren zeventig werd de naam veranderd in International Series en braken de organisatoren met de traditie door een- en tweepersoonstentoonstellingen te presenteren; in 1977 was het werk van Pierre Alechinsky te zien en in 1979 dat van Eduardo Chillida en Willem de Kooning. In 1982 keerde de tentoonstelling terug naar het oorspronkelijke anthologieformaat van 1896 en werd de naam Carnegie International aangenomen. De tentoonstelling werd opnieuw het overzicht bij uitstek van de internationale hedendaagse kunst in Noord-Amerika en is sindsdien ongeveer om de drie jaar gepresenteerd.

De Carnegie Prize werd in 1985 opnieuw ingesteld, waarbij $ 10.000 werd toegekend voor een uitzonderlijke prestatie in de tentoonstelling in de context van een levenslang werk. Nieuw in de Carnegie International in 2008 was de Fine Prize, die de Carnegie Prize aanvult en wordt toegekend aan een opkomende kunstenaar in de tentoonstelling. De Fine Prize is onderdeel van een schenking van 5 miljoen dollar voor de Carnegie International door de Fine Foundation in september 2007.