Gepensioneerd NBA All-Star Gerald Wallace mist basketbal niet

Voor sportfans is het idee om profsporter te zijn een droombaan. Maar voor spelers is het gewoon een baan. Voormalig NBA-er Gerald Wallace is hier een goed voorbeeld van. Hij gaf onlangs toe dat hij niet veel basketbalwedstrijden meer kijkt en dat zijn aandacht is verschoven naar een meer familiale interesse.

Gerald Wallace’s NBA-carrière

Gerald Wallace had, volgens alle maatstaven, een zeer succesvolle basketbalcarrière. Hij moest zijn tijd afwachten voordat hij van start ging. Wallace werd in 2001 als 25e speler opgesteld door de Sacramento Kings, maar hij speelde nauwelijks voor de ploeg in de drie jaar dat hij op het rooster stond. Toch deed hij genoeg om de competitie te laten zien dat hij over buitengewoon atletisch talent beschikte. Hij werd tweede in de Slam Dunk Contest van 2002 achter Jason Richardson.

Wallace werd geselecteerd door de Charlotte Bobcats in de 2004 Expansion Draft, en groeide uit tot één van hun grootste sterren in de recente geschiedenis. Hij werd een starter onmiddellijk na zijn toetreding tot het team, en zou in al zijn zeven jaren bij de franchise beginnen. Hij was ook de enige Bobcat die werd uitgeroepen tot een All-Star voordat ze de naam terug veranderden in de Hornets.

Zijn impact op wedstrijden was zelden te zien in de box score. Wallace had een gemiddelde van 11 punten, zes rebounds, en twee assists voor zijn carrière. Wallace maakte een baan door zijn aanzienlijke hops te combineren met een onwrikbare werkethiek die hem in staat stelde hard te spelen tot een bijna gevaarlijke graad, waardoor hij de bijnaam “Crash” verdiende in het proces. Hij liep vier hersenschuddingen op in zijn eerste vier jaar in Charlotte en liep ook een ingeklapte long en een gebroken rib op na een flagrante overtreding door Andrew Bynum in 2009.

Wallace veranderde zichzelf in een uitstekende verdedigende speler. In 2006 werd hij de enige niet-center in de NBA-geschiedenis met een gemiddelde van twee blocks en twee steals per wedstrijd. Hij maakte ook deel uit van het All-Defense eerste team van de NBA in 2010. Na zijn vertrek uit Charlotte leidde Wallace de rest van zijn carrière een zwervend bestaan. Hij speelde voor de Portland Trailblazers, New Jersey/Brooklyn Nets en de Boston Celtics voordat hij met pensioen ging. In totaal speelde hij 14 jaar in de NBA en verdiende hij meer dan $102 miljoen voor zijn inspanningen.

‘Crash’ is op weg gegaan naar een nieuwe uitdaging

De overgang van profsport naar het gewone leven kan voor iedereen schokkend zijn. Atleten werken een groot deel van hun leven naar één doel toe. En dan hebben ze niets om de leegte op te vullen als de klok is afgelopen.

Ondanks dit verleden, vond Wallace het gemakkelijk om dat leven achter zich te laten. Hij woont nu met zijn gezin in zijn geboorteplaats Childersburg, Alabama. Hij werd in een interview met de Charlotte Observer gevraagd of hij na zijn pensionering de competitie blijft volgen. Wallace maakte duidelijk dat hij dat eigenlijk niet doet:

Niet echt. Ik kijk niet veel basketbal tot na de All-Star-break. Ik kijk vooral honkbal en voetbal. Als ik dan toch op de bank moet zitten, kijk ik liever daarnaar. Maar de intensiteit neemt toe na de All-Star pauze. Dan stort ik me op het NBA-seizoen.

Wallace zei later dat hij het basketballen niet mist en dat het kijken naar zijn kinderen voor hem al genoeg voldoening geeft.

Kun je een groot prof zijn zonder van je spel te houden?

De gedachten van Wallace kunnen voor sommige sportfans schokkend zijn. Voor hen is miljoenen verdienen om te kunnen spelen een fantasie waarvoor ze veel zouden opofferen om het waar te maken. Maar voor degenen die zijn opgegroeid in de industrie weten dat de ervaring is niet altijd zo rooskleurig.

Al het reizen, de druk, en de eisen van mensen die op de jaspanden van een speler willen rijden, kunnen slopend zijn. En dit is in de veronderstelling dat je het maakt tot de profs. Het potentiële geld in de hand maakt het een waardig risico, vooral voor spelers die opgroeiden met weinig middelen.

Er zijn waarschijnlijk meer spelers die hun carrière zien als een roeping in plaats van een roeping dan publiekelijk bekend is. James Harden zei het vorig jaar in een scrum voor de wedstrijd:

Het hebben van een bepaald talent betekent niet dat je van het spel moet houden, hoewel een gebrek aan waardering een speler er waarschijnlijk van zou weerhouden om een extra stap te zetten om het beste uit zichzelf te halen. Hoe glamoureus de baan ook is, sommige mensen zien het als een salaris. Laten we hopen dat ze allemaal dezelfde zekerheid in hun levenskeuzes hebben als Wallace lijkt te hebben.