Gene Sarazen

Gene Sarazen, bijnaam van Eugene Saraceni, (geboren 27 februari 1902, Harrison, New York, U.S.-dood 13 mei 1999, Naples, Florida), prominent Amerikaans professioneel golfer van de jaren ’20 en ’30. Zijn dubbele eagle – d.w.z. zijn score van drie slagen onder par – op de par-vijf 15e hole in de laatste ronde van het Masters-toernooi van 1935 is een van de beroemdste slagen in de geschiedenis van het spel.

Britannica Quiz

A Hole in One

Van het land van herkomst tot de verschillende clubs en hindernissen, doe een zwaai met deze quiz en leer meer over de golfsport.

Geboren uit verarmde Italiaanse immigranten, begon Sarazen met caddying toen hij acht was. Hij won de U.S. Open in 1922 en in 1932, en won ook de British Open (Open Championship) in 1932. Hij won het Professional Golfers’ Association of America (PGA) kampioenschap drie keer (1922, 1923, en 1933) en het Masters toernooi in 1935. Met die overwinning op de Masters werd hij de eerste speler die een Grand Slam in golfcarrière bereikte (dat wil zeggen, het winnen van de U.S. Open, het Open Championship, het PGA Championship, en het Masters Tournament tijdens iemands carrière, een prestatie die sindsdien alleen Jack Nicklaus, Ben Hogan, Gary Player, en Tiger Woods hebben bereikt). Sarazen speelde ook in zes opeenvolgende Ryder Cup-teams.

Het was Sarazen die de golfclub uitvond die bekend staat als de sand wedge. Deze gespecialiseerde club stelt golfers in staat om gemakkelijker uit zandvallen (bunkers) te slaan. De introductie van de sand wedge in het spel verlaagde de scores en leidde uiteindelijk tot de herinrichting van veel golfbanen om ze op hun oude niveau van moeilijkheid te houden.

Nadat Sarazen in 1973 stopte met actieve competitie, werkte hij aan de promotie van het golfspel en schreef hij talrijke boeken over het onderwerp. Zijn autobiografie, Thirty Years of Championship Golf, werd gepubliceerd in 1950.