Gary Becker

Becker’s werk is niet alleen invloedrijk geweest in de economie, maar ook in andere disciplines, waaronder sociologie en demografie. Zijn beroemdste werk is Human Capital, en hij schreef over sociologische onderwerpen zo divers als het huwelijk, het gezin, crimineel gedrag, en rassendiscriminatie.

DiscriminatieEdit

Becker erkende dat mensen (werkgevers, klanten, en werknemers) soms niet willen werken met minderheden omdat ze vooroordelen hebben tegen de achtergestelde groepen. Verder zei hij dat discriminatie de kosten van een bedrijf verhoogt, omdat de werkgever bij het discrimineren van bepaalde werknemers meer moet betalen aan andere werknemers, zodat het werk door kan gaan zonder de bevooroordeelde werknemers. Als de werkgever de minderheid in dienst neemt, kunnen lage lonen worden geboden, maar kunnen meer mensen worden tewerkgesteld en kan de productiviteit worden verhoogd.

PolitiekEdit

Becker’s bijdragen aan de politiek zijn bekend geworden als de “Chicago politieke economie”, waarvan hij als een van de grondleggers wordt beschouwd.

Becker’s inzicht bestond erin te erkennen dat deadweight losses een rem zetten op predatie. Hij nam het bekende inzicht dat deadweight losses evenredig zijn met het kwadraat van de belasting, en gebruikte dit om te beargumenteren dat een lineaire toename van het beslag door een roofzuchtige belangengroep een niet-lineaire toename zal veroorzaken van de deadweight losses die zijn slachtoffer lijdt. Deze snel toenemende verliezen zullen de slachtoffers ertoe aanzetten even grote bedragen te investeren in het weerstaan van pogingen om hun rijkdom aan te tasten. De opmars van roofdieren, gevoed door lineaire prikkels, vertraagt voor de stijgende weerstand van prooien die verontwaardigd zijn door niet-lineaire schade.

Misdaad en strafEdit

Jurist Richard Posner heeft de enorme invloed van Beckers werk benadrukt, dat “een bron van economische geschriften is gebleken over misdaad en de bestrijding daarvan”, evenals over de analyse van misdaad en straf.

Hoewel Becker erkende dat veel mensen onder een hoge morele en ethische druk opereren, zien criminelen rationeel in dat de voordelen van hun misdaad opwegen tegen de kosten, die afhangen van de waarschijnlijkheid van aanhouding, veroordeling en bestraffing, en hun huidige reeks mogelijkheden. Vanuit het oogpunt van het overheidsbeleid kan worden geconcludeerd dat het beste beleid erin bestaat de boete te maximaliseren en het toezicht te minimaliseren, aangezien de kosten van een hogere boete triviaal zijn in vergelijking met de kosten van een strenger toezicht. Deze conclusie heeft echter grenzen, waarvan ethische overwegingen niet de minste zijn.

Menselijk kapitaalEdit

In zijn boek Human capital theories uit 1964 introduceerde Becker het economische concept van menselijk kapitaal. Dit boek is nu een klassieker in het economie-onderzoek en Becker werd een bepalend voorstander van de Chicago school van de economie. Het boek werd in 1975 en 1993 heruitgegeven. Becker beschouwde arbeidseconomie als een onderdeel van de kapitaaltheorie. Hij mijmerde dat “economen en plannenmakers het volledig eens zijn met het concept van investeren in mensen”.

Moderne huishoudenseconomieEdit

Samen stichtten Becker en Jacob Mincer in de jaren zestig de Moderne Huishoud-Economie, soms de Nieuwe Huishoud-Economie (NHE) genoemd, op de arbeidswerkplaats aan de Columbia Universiteit die zij beiden leidden. Shoshana Grossbard, die een student van Becker was aan de Universiteit van Chicago, publiceerde in 2001 voor het eerst een geschiedenis van de NHE aan Columbia en Chicago. Na feedback te hebben ontvangen van de oprichters van het NHE heeft zij haar verslag herzien.

Tot de eerste publicaties in Modern Household Economics behoorden Becker (1960) over vruchtbaarheid, Mincer (1962) over het arbeidsaanbod van vrouwen, en Becker (1965) over de allocatie van tijd. Studenten en docenten die in de jaren zestig aan de Becker-Mincer workshop in Columbia deelnamen en in de NHE-traditie hebben gepubliceerd zijn onder meer Andrea Beller, Barry Chiswick, Carmel Chiswick, Victor Fuchs, Michael Grossman, Robert Michael, June E. O’Neill, Sol Polachek, en Robert Willis. James Heckman werd ook beïnvloed door de NHE traditie en nam deel aan de arbeidsworkshop aan Columbia van 1969 tot zijn verhuizing naar de Universiteit van Chicago. De NHE kan worden gezien als een subveld van de familie-economie.

In 2013, reagerend op een gebrek aan vrouwen in topposities in de Verenigde Staten, zei Becker tegen de Wall Street Journal-verslaggever David Wessel: “Er zijn veel barrières geslecht. Dat is allemaal voor het goede. Het is veel minder duidelijk dat wat we vandaag zien, het resultaat is van dergelijke kunstmatige barrières. Naar huis gaan om voor de kinderen te zorgen als de man dat niet doet: is dat een verspilling van de tijd van de vrouw? Er is geen bewijs dat dat zo is.” Deze opvatting werd bekritiseerd door Charles Jones, die stelde dat “de productiviteit 9 tot 15 procent hoger zou kunnen zijn, als alle barrières zouden worden weggenomen.”

ThuisproductieEdit

In het midden van de jaren zestig ontwikkelden Becker en Kelvin Lancaster het economische concept van een huishoudelijke productiefunctie. Beiden veronderstelden dat consumenten in een huishouden nut ontvangen van de goederen die zij kopen. Zoals bijvoorbeeld wanneer consumenten rauw voedsel kopen. Als het wordt gekookt, ontstaat er een nut uit de maaltijd. In 1981 publiceerde Becker Treatise on the Family, waarin hij het belang van arbeidsverdeling en voordelen van specificatie benadrukte.

Economie van het gezinEdit

Tijdens Becker’s tijd in Chicago in de jaren zeventig richtte hij zich vooral op het gezin. Hij had eerder werk verricht op het gebied van geboortecijfers en gezinsgrootte, en hij gebruikte deze tijd om zijn begrip van de werking van de economie binnen een gezin uit te breiden. Enkele specifieke gezinsthema’s die in deze periode aan bod kwamen waren huwelijk, echtscheiding, altruïsme naar andere leden van het gezin, investeringen van ouders in hun kinderen, en veranderingen op lange termijn in wat gezinnen doen. Al Becker’s onderzoek naar het gezin resulteerde in A Treatise on the Family (1981). Gedurende het decennium bracht hij nieuwe ideeën en informatie aan, en in 1991 werd een uitgebreide editie van het werk gepubliceerd. In zijn onderzoek past hij fundamentele economische veronderstellingen zoals maximaliserend gedrag, voorkeuren en evenwicht toe op het gezin. Hij analyseerde determinanten voor huwelijk en echtscheiding, gezinsgrootte, de tijdsbesteding van ouders aan hun kinderen, en veranderingen in rijkdom over verschillende generaties. Deze publicatie was een uitgebreid overzicht van de economie van het gezin en hielp om economie te verenigen met andere gebieden zoals sociologie en antropologie.

Rotten kid theoremEdit

De kern van Becker’s economische theorie over het gezin, die hij ontwikkelde op basis van cijfers over Amerikaanse gezinnen in 1981, is de rotten kid theorem. Hij paste de economie van een altruïst toe op een gezin, waarin een persoon acties onderneemt die het welzijn van een ander verbeteren, ondanks het feit dat meer eigenbelang haalbaar is. Becker wees erop dat een ouder afziet van een hoger inkomen, door zich te richten op werkverplichtingen van het gezin, om een goedbedoelde doelstelling te maximaliseren. Becker theoretiseerde ook dat een kind in een Amerikaans gezin volmaakt egoïstisch kan zijn omdat het zijn eigen nut maximaliseert. Er zijn pogingen gedaan om deze economische these te testen, waarbij werd vastgesteld dat generatie-overschrijdende gezinnen niet noodzakelijkerwijs hun gezamenlijke inkomen maximaliseren.

OrgaanmarktenEdit

Een artikel uit 2007 van Gary Becker en Julio Jorge Elias, getiteld “Introducing Incentives in the market for live and cadaveric organ donations”, stelde dat een vrije markt zou kunnen helpen om het probleem van de schaarste in orgaantransplantaties op te lossen. Aan de hand van hun economische modellen konden zij het prijskaartje voor menselijke nieren (ongeveer 15.000 USD) en menselijke levers (ongeveer 32.000 USD) schatten. Critici beweren dat deze markt de kansarme donoren uit de ontwikkelingslanden zou uitbuiten.