Frostbite in Hands

Bij blootstelling aan vriestemperaturen kan het lichaam in zijn geheel zijn normale interne temperatuur verliezen. Als de lichaamstemperatuur daalt, hypothermie genoemd, is er een groter gezondheidsrisico, en dit kan zelfs de dood tot gevolg hebben. De persoon kan verward en onhandig worden en een trage polsslag hebben. In de eerste plaats moet een blootgestelde persoon worden beschermd in een schuilplaats, voorzien van warme droge kleding, en warme vloeistoffen via de mond krijgen. Behandeling van onderkoeling is noodzakelijk alvorens bevriezing te behandelen (de behandeling van matige onderkoeling vereist ziekenhuisopname en wordt hier niet besproken).

Omdat de meeste gevallen van bevriezing onverwacht optreden, zijn er vaak geen medische of noodvoorzieningen beschikbaar op het moment van bevriezing. Daarom is het belangrijk om de blootstelling aan verdere kou te beperken en het bevroren deel te beschermen tegen verdere schade. Ibuprofen of aspirine kan worden toegediend vóór het vervoer naar een medische faciliteit. Wanneer vervoer naar een medische instelling binnen 2 uur mogelijk is, wordt aanbevolen geen pogingen te ondernemen om het bevroren deel “in het veld” op te warmen. Gebruik van verwarmingstoestellen, vuur of uitlaatgassen van auto’s moet niet worden geprobeerd. Het wrijven van de getroffen delen met sneeuw of ijs moet worden vermeden. Dit kan extra schade veroorzaken. Gedeeltelijke of langzame ontdooiing van bevroren weefsels is niet de beste behandeling. De beste behandeling voor bevroren vingers/handen is snel opwarmen in een warm (98-102º F) waterbad totdat het getroffen deel rood en zacht is geworden (ongeveer 15-30+ minuten). Tijdens het opwarmingsproces ontstaat extra cellulair letsel door bloedtrombose (stolling) en beschadiging van de bloedvatbekleding. De schade als gevolg van deze bijkomende veranderingen wordt reperfusieschade genoemd. De schade die tijdens dit deel van de behandeling wordt veroorzaakt, kan erger zijn dan wat er gebeurt tijdens het bevriezen van de cellen.

Pijn tijdens het opnieuw opwarmen kan narcotica vereisen. De graad van het bevriezingsletsel kan meestal pas worden bepaald na de heropwarming. Afhankelijk van de ernst van het bevriezingsletsel kunnen zich in de eerste 24 uur blaren vormen. Heldere/melkachtige blaren zijn een teken van milde/gematigde bevriezing (figuur 1). Blaren met bloed of een blauwe kleur zijn een teken van dieper, ernstiger letsel (figuur 2). Wanneer zich blaren vormen, is meestal ziekenhuisopname vereist, die weken of langer kan duren. Zwelling (oedeem) treedt gewoonlijk op wanneer er vocht uit de beschadigde cellen/vaten lekt. Aanvullende behandelingen in het ziekenhuis zijn bubbelbaden, verhoging om de zwelling te verminderen, medicijnen tegen ontsteking en verzorging en bescherming van de getroffen delen. In sommige gevallen kunnen tijdens de eerste 24-48 uur medicijnen worden gebruikt om de bloedvaten te openen (vasodilatatie) of om bloedklonters te breken. Bij ernstiger bevriezing kan een deel van het weefsel afsterven en een zwarte harde laag vormen (figuur 3). Bij ernstige bevriezing van de diepere weefsels is amputatie vaak noodzakelijk.

Omdat bevriezing van de handen, zelfs na de beste behandeling, maandenlang of zelfs levenslang tot problemen kan leiden, wordt preventie als de beste behandeling beschouwd.