Frida Kahlo

Wikipedia entry Introduction Magdalena Carmen Frida Kahlo y Calderón (Spaanse uitspraak: ; 6 juli 1907 – 13 juli 1954) was een Mexicaanse schilderes bekend om haar vele portretten, zelfportretten, en werken geïnspireerd door de natuur en artefacten van Mexico. Geïnspireerd door de populaire cultuur van het land, gebruikte ze een naïeve volkskunststijl om vragen over identiteit, postkolonialisme, geslacht, klasse en ras in de Mexicaanse samenleving te onderzoeken. Haar schilderijen hadden vaak sterk autobiografische elementen en mengden realisme met fantasie. Kahlo behoorde niet alleen tot de postrevolutionaire Mexicayotl-beweging, die streefde naar het definiëren van een Mexicaanse identiteit, maar werd ook beschreven als een surrealist of magisch realist. Kahlo werd geboren uit een Duitse vader en een mestiza-moeder en bracht het grootste deel van haar kindertijd en volwassen leven door in La Casa Azul, haar ouderlijk huis in Coyoacán – nu toegankelijk voor het publiek als het Frida Kahlo Museum. Hoewel ze als kind door polio gehandicapt was geraakt, was Kahlo een veelbelovende studente op weg naar de medische faculteit, totdat ze op achttienjarige leeftijd een busongeluk kreeg, dat haar levenslang pijn en medische problemen bezorgde. Tijdens haar herstel keerde ze terug naar haar jeugdinteresse in kunst met het idee om kunstenares te worden.Kahlo’s interesses in politiek en kunst leidden ertoe dat ze in 1927 lid werd van de Mexicaanse Communistische Partij, waardoor ze mede-Mexicaanse kunstenaar Diego Rivera ontmoette. Het paar trouwde in 1929 en reisde eind jaren twintig, begin jaren dertig samen door Mexico en de Verenigde Staten. In deze periode ontwikkelde ze haar artistieke stijl, waarbij ze zich vooral liet inspireren door de Mexicaanse volkscultuur, en schilderde ze vooral kleine zelfportretten waarin elementen uit het precolumbiaanse en het katholieke geloof vermengd waren. Haar schilderijen wekten de belangstelling van de surrealistische kunstenaar André Breton, die een eerste solotentoonstelling van Kahlo regelde in de Julien Levy Gallery in New York in 1938; de tentoonstelling was een succes, en werd gevolgd door een andere in Parijs in 1939. Hoewel de Franse tentoonstelling minder succesvol was, kocht het Louvre een schilderij van Kahlo, The Frame, waarmee zij de eerste Mexicaanse kunstenares werd die in hun collectie werd opgenomen. Gedurende de jaren 1940 nam Kahlo deel aan tentoonstellingen in Mexico en de Verenigde Staten en werkte ze als kunstlerares. Zij gaf les aan de Escuela Nacional de Pintura, Escultura y Grabado (“La Esmeralda”) en was stichtend lid van het Seminario de Cultura Mexicana. In datzelfde decennium begon Kahlo’s altijd wankele gezondheid af te nemen. Ze had haar eerste solotentoonstelling in Mexico in 1953, kort voor haar dood in 1954 op 47-jarige leeftijd. Kahlo’s werk als kunstenares bleef relatief onbekend tot het einde van de jaren 1970, toen haar werk herontdekt werd door kunsthistorici en politieke activisten. Tegen het begin van de jaren 1990 was ze niet alleen een erkende figuur in de kunstgeschiedenis geworden, maar werd ze ook beschouwd als een icoon voor de Chicanos, de feministische beweging en de LGBTQ+ beweging. Kahlo’s werk is internationaal gevierd als emblematisch voor de Mexicaanse nationale en inheemse tradities en door feministen voor wat wordt gezien als de compromisloze weergave van de vrouwelijke ervaring en vorm. Wikidata Q5588