Fresa

Al sinds de term in gebruik is, verwijst hij naar de specifieke levensstijlen, gedragingen, gewoonten en andere kenmerken die geen specifiek verband houden met economische status of etniciteit, maar die op de een of andere manier factoren van het verschijnsel zijn geworden wanneer deze levensstijlen en gewoonten bepaalde aspecten vereisten die alleen in een kring van de hogere klasse kunnen worden aangetroffen. Hoewel, het is niet kritisch noodzakelijk omdat het behoren tot een fresa-groep betrekking heeft op de manier waarop men denkt en handelt. Mensen die zichzelf “fresa’s” noemen, maken er meestal geen deel van uit, maar zijn eerder een valse poging om bij die groep te horen. Dat wil zeggen dat “authentieke” fresa’s niet bestaan, hoewel sommige mensen van nature het stereotype denken, zich zo gedragen en zich zo gedragen zonder het te merken, en zij vinden het volkomen normaal. De term is populair geworden in andere Latijns-Amerikaanse landen door de internationale populariteit van TV-shows met fresa-karakters. In Venezuela is er een ander woord voor hetzelfde volk, namelijk “cotufa”, wat letterlijk popcorn betekent. Vermoedelijk is de reden voor deze term de vergelijking van “iemands hersenen met een stuk popcorn”, maar deze term verschilt van het woord “fresa”. De term “cotufa” lijkt eigenlijk meer op de “dom blondje”-troop, maar in Venezuela is haarkleur niet de doorslaggevende factor, omdat mensen met andere haarkleuren ook soortgelijke trekken kunnen hebben. Een betere term zou het woord “sifrina” zijn, omdat het direct verband houdt met rijke, verwende meisjes.

Fresa wordt soms beschouwd als het stereotiepe tegenovergestelde van naco, maar het is niet altijd een denigrerend woord. Traditioneel worden tieners die naar dure scholen gaan of rijke ouders hebben (en meer kans hebben om fresas te zijn) “niños bien” (fijne kinderen) of “gente bien” (fijne mensen) genoemd. Het fresa-accent verschilt ook van het typische traag-gesproken Mexicaanse accent van sommige regio’s, met een hoger gevestigd accent en een andere toon. Terwijl oorspronkelijk de meeste hoogopgeleiden die als fresas werden beschouwd een correcte woordenschat hadden die in overeenstemming was met hun opleiding, opvoeding en status, hebben fresas tegenwoordig een manier van spreken die door de intellectuele elite (die bestaat uit mensen uit alle sociale klassen) als frivool en vaak als onopgevoed wordt beschouwd. De fresakleding bestaat meestal uit topmerken van de mainstream, zoals: Abercrombie & Fitch, Hollister Co., Lacoste, Armani en andere dure kledingmerken, en men ziet ze meestal winkelen in goed gelegen winkelcentra (malls) en altijd betalen met kaarten in plaats van contant geld.

“nuestros yuppies serían la primera generación de estadounidenses nacidos en México”
“onze yuppies zouden de eerste generatie Amerikanen zijn die in Mexico geboren zijn”

– Carlos Monsiváis

Dat gaat terug tot de late jaren 70 en 80 toen (voor het eerst in de Mexicaanse samenleving) kinderen, tieners en zelfs jonge volwassenen stereotiep “fresa”-gedrag begonnen te vertonen als een manier om een valse indruk te wekken (te misleiden) van hun werkelijke sociale, economische (&onderwijs) status. Sindsdien heerste deze tendens als een mainstream onder de Mexicanen, totdat recente (en nogal tegengestelde) nieuwe subculturen zijn opgestaan en deze vervangen, zoals “Emos”, “Goths”, “Darks”, “Punketos”, “Tech-savvy teens”, “Metrosexuals”, “Barrio”, “Chuntaros”, “Bronies”, “Rancholos”, “Cosplayers”, enz. (In die tijd was het een “voorrecht” om aangezien te worden als een “Fresa”. De na-apers verspreidden zich snel over het hele land, en de imitaties vervingen de kwaliteit van de originele merken voor goedkope exemplaren die bedrieglijk doorgingen voor “originelen”. De favoriete merken van de “Fresa’s” waren onder meer Dolce & Gabbana, Zara, Polo Ralph Lauren, Furor, Abercrombie & Fitch, Reebok, Lacoste, Tommy Hilfiger, Ray-Ban Wayfarer, Banana Republic, Hugo Boss, Guess, Levi’s, Puma, Armani, Calvin Klein, American Eagle.De bands en artiesten bij uitstek, wier invloed het fenomeen heeft voortgebracht en helpen uitbreiden, waren “Timbiriche”, “Flans”, “Maná”, “Luis Miguel”, “Sasha”, “Pandora”, “Mecano”, “RBD”, “Kudai” enz. De plaatsen van keuze waren onder andere “The News Pedregal”, “The Magic Circus”, “Plaza Satelite”, “Perisur”, Santa Fe, “Plaza Inn”, “Chazz” en “El Ajusco”. Bovendien werd, als onderdeel van elke subcultuur, een “karakteristieke” dans geboren: de “golvende”, waarbij men bleef staan, als het ware stuiterend van links naar rechts en helemaal rond, terwijl men een “golvende” beweging nabootste met de tegenovergestelde arm (die ongeveer ter hoogte van de schouder pararel tot de vloer werd geheven). Het tijdschrift “Eres” was een van de populairste en invloedrijkste onder adolescenten, en het radiostation “WFM 96.9” was zeker plaatselijk belangrijk en populair.