Fortitude is het bijna wetenschappelijk verantwoorde tv-programma dat u zou moeten bekijken

Het is u vergeven als u nog nooit van Pivot hebt gehoord, een “ontwrichtend” kabeltelevisienetwerk dat in de drie jaar dat het actief was maar weinig heeft veranderd. Ik leerde het alleen kennen door middel van channel-flipping in 2015, op welk punt ik een Britse tv-serie ontdekte genaamd Fortitude.

De Sky TV-serie is nu twee seizoenen diep in zijn thuisland, en Amazon Video heeft het onlangs opgepikt om de Verenigde Staten terug te laten keren in de ijzige, Arctische weirdness van de show. Ik heb beide seizoenen al gezien en ik kan u niet genoeg aansporen om de bloedige, verontrustende verhalen uw tv-kijkregime te laten verstoren.

Oeroude ijskapades

Fortitude speelt zich af in een klein, fictief Noors bestuurd Arctisch onderzoeks-/vissersstadje met dezelfde naam, en de cast bestaat uit Stanley Tucci, Michael Gambon, Sofie Gråbøl (origineel The Killing), Richard Dormer (Game of Thrones), en vele andere fantastische acteurs. De plot van het eerste seizoen komt in beweging wanneer een louche inwoner van Fortitude een oud mammoet lijk ontdekt. Hij denkt rijk te worden door de resten te verkopen, maar de opportunist wordt het slachtoffer van een mysterieuze golf van sterfgevallen. De inwoners zijn het niet eens over wat er aan de hand is. Nieuwere inwoners vragen zich af of een psychopaat verantwoordelijk is. Anderen beschuldigen een kleine jongen ervan dat hij onmenselijke krachten heeft. Leden van de inheemse bevolking van de stad geloven dat een oud kwaad is ontwaakt.

Het moordonderzoek wordt geleid door Sheriff Dan Anderson (Dormer), een bekwame maar emotioneel kreupele agent die een griezelige obsessie heeft voor het plaatselijke barmeisje Elena. Eric Odegard (Björn Hlynur Haraldsson), Andersons minder bekwame plaatsvervanger, is getrouwd met de gouverneur van Fortitude, Odegard (Grabøl), en ze worstelen met een oplossende relatie.

Het onderzoek loopt uit de hand naarmate het geweld en het bizarre gedrag toenemen, en Oslo stuurt de arrogante rechercheur DCI Morton (Tucci) om zijn neus erin te steken en sneller gerechtigheid te brengen. Een van de weinige inwoners die Sheriff Anderson vertrouwt is Henry (Gambon), een chagrijnige oude dronkaard die al veel te lang in de vriezer zit. Henry vertrouwt buitenstaander DCI Morton niet, en hij begint het mysterie te ontrafelen met zijn eigen onderzoek.

De lokale onderzoekers ontdekken overeenkomsten in de lijken: aantasting van hun hersenen door parasitaire vliegenlarven die… metamorfoseren (eww). De larven werden bewaard in het eerder genoemde mammoet lijk, en begonnen zich toen te verspreiden van bewoner tot bewoner. De gastheren worden moorddadig krankzinnig en dringen hun besmettingen op aan anderen (cue grove vliegen-overdracht horror scene).

Zeker, dit uitgangspunt is dom, wetenschappelijk ondeugdelijk spul, toch? Niet helemaal. Van wespen, vliegen en andere parasitaire larven is bewezen dat ze de geest van katten, honden en knaagdieren beïnvloeden, terwijl protozoën zoals Toxoplasma gondii in verband zijn gebracht met schizofreen gedrag bij mensen. Natuurlijk, of vliegenlarven duizenden jaren bewaard kunnen blijven in een bevroren mammoet lijk vereist een bereidwillige schorsing van ongeloof, a la Jurassic Park’s mug-in-kamer premisse.

Muscimol en koekjes bij de schoorsteen

Het tweede seizoen brengt niet alleen meer bizar gedrag, maar ook een belachelijk aantal kwaliteit castleden. Kijk eens naar deze lijst: Dennis Quaid, Ken Stott (Rebus), Robert Sheehan (Love/Hate), Parminder Nagra (Bend it Like Beckham, Agents of S.H.I.E.L.D.), en Michelle Fairley (Game of Thrones). Als een tv-serie zoveel bekende acteurs kan aantrekken om in het ijskoude IJsland te filmen, is dat waarschijnlijk een goed teken.

Gouverneur Odegard heeft het vertrouwen van Oslo verloren en is vervangen door de norse bestuurlijke idioot Munk (Stott), en het is zijn nieuwe taak om orde op zaken te stellen in Fortitude. Sheriff Anderson is om trieste redenen verdwenen in de toendra, en de niet zo bekwame Deputy Eric neemt de leiding van de politie op zich. Hoewel de vliegen lijken te zijn uitgeroeid, blijven hun effecten op mensen bestaan in een griezelig lab dat wordt gerund door de kwaadaardige farmaceut Dr. Khatri (Nagra), die experimenteert op een comateuze Elena.

Ondertussen speelt de worstelende vissersboot kapitein Michael Lennox (Quaid) zijn gebruikelijke optimist met een vleugje duisternis, omdat zijn vrouw Freya is gediagnosticeerd met een vergevorderd stadium van ALS en hij is vastbesloten om een remedie te vinden. Michael heeft niet alleen de Henry van seizoen 1 vervangen als de stadse bezigheid; hij is ook de ex van gouverneur Odegard, dus dat compliceert de plot een beetje.

Michaels relatie met zijn zieke vrouw is een beetje te melodramatisch naar mijn smaak, maar het staat de voortdurende intrige van de serie niet in de weg. Om te beginnen gaan de moorden door. De onderzoekers zijn verbijsterd sinds ze de vliegen hebben uitgeroeid, de moorden zijn nu tien keer walgelijker dan voorheen; ze beginnen met onthoofding en worden erger. De situatie loopt snel uit de hand, de doden nemen toe, de Russen dreigen, en de sjamanen duiken op met hun eigen ideeën. (Al die tijd drinkt en drinkt en drinkt iedereen in de stad.)

Een van de concepten die in dit tweede seizoen meer in detail wordt uitgelegd, is het recreatieve drankje muscimol en het concept van een Russische sjamaan die op drift is om een demon ‘uit te drijven’ (het effect van de parasiet op mensen). Deze verhaallijn leek me belachelijk totdat ik muscimol opzocht en ontdekte dat Russische sjamanen het in het verleden daadwerkelijk gebruikten bij hun werk om demonen te verdrijven. Als je het je afvraagt, het heeft ook te maken met de Kerstman.

Muscimol is een psychoactieve stof die voorkomt in de paddenstoel Amanita muscaria (ook bekend als “vliegenzwam”, rood met witte vlekken, Alice in Wonderland-achtig). Het innemen van deze paddenstoel kan psychedelische, depressieve of kalmerende effecten veroorzaken. Zijn “drank” incarnatie in de TV serie is, wel, rendier urine. Als in, de hoefdieren metaboliseren de paddestoel op een zodanige wijze dat het de gebruikers op een gekke trip stuurt – en mogelijk een remedie voor moorddadige krankzinnigheid.

De legende van de vliegende rendieren van de Kerstman kan ook worden herleid tot muscimol en echte sjamanen uit Siberië, waar kariboe’s (aka rendieren) bekend staan om de urine van hun vrienden op te drinken, net als de sjamanen deden. Alle drinkers gingen blijkbaar op hun eigen vreugdevolle Kerst visioen quests.

Houd een sterke drank bij de hand

Fortitude is geen show voor de zwakkeren van hart. Bereid je voor op moorden, zelfmoorden, mensenoffers en zelfs zelfverminking. Is de stad overspoeld door een oud kwaad? Gewoon een parasitair effect? Een geneesmiddel voor de dood?

Er zit een stille griezeligheid in de show. De delicate sfeer van geluid en subtiele muziek laat je raden waar het heen gaat en wat je van elk personage moet vinden. Om eerlijk te zijn moest ik een paar keer mijn ogen afschermen, zodat ik misschien een belangrijk emotioneel detail of twee gemist heb tussen de spetters bloed. Maar toen ik eenmaal de moed had om door te zetten, kon ik niet meer wegkijken.