Flourishing Foodie

Ik weet het, ik weet het. Ik beloofde recepten voor koekjes, taarten, en vierkantjes. Kleine traktaties gesneden in mini kerstmannen en rendieren, gekonfijte pecannoten, en kerstcake. Natuurlijk, ze komen eraan – de kerst cake is aan het weken in donkere rum terwijl we spreken. Desalniettemin bied ik je dit recept aan, want als jij je in de kast verstopt om de feestdagen traktaties te vermijden terwijl je een salade in je mond schept, dan zitten we op dezelfde golflengte. En we hebben nog 2 weken tot Kerstmis – hoe gaan we dit doen?

Zoals sommigen van jullie misschien weten, breng ik graag tijd door in Odd Fellows Cafe. Het ritueel gaat als volgt: Ik loop door de deur, en een dapper uitziende man die zeker beter gekleed is dan ik begroet me met een vriendelijk ‘hallo’. Ik bestel het gebruikelijke, een decafé soja latte en een falafel salade, pak mijn tafel, en ga aan het werk. Ik krijg eigenlijk een behoorlijke hoeveelheid schrijfwerk gedaan op deze nederige plek. Er is iets met het geroezemoes van kletsende mensen die van lekker eten genieten, dat me in een goede stemming brengt. Soms, als ik zo’n dag heb, bestel ik graag een paar mimosa’s, hoewel, op die dagen is proeflezen van topkwaliteit essentieel.

Dus over de falafelsalade – hij is ongelooflijk lekker en zeer blog-waardig. Zo lekker dat ik het thuis heb proberen na te maken, zodat ik niet uit mijn pyjama de wereld in hoefde te gaan. Soms vind ik het leuk om de hele dag mijn pyjama aan te hebben. Vaak als ik aan het bakken ben, en meestal als ik aan het zingen ben. En sommige dagen voel ik me gewoon niet erg sociaal. In het zeldzame geval dat meneer H thuiskomt van zijn werk om 8 of 9 uur ’s avonds, ben ik bekend om de hele dag door te gaan zonder een woord te zeggen – en ik moet toegeven, dat is een beetje vreemd. En ook al is mijn hond geen mens, soms betrap ik mezelf erop dat ik lange gesprekken met hem heb. Wat waarschijnlijk nog vreemder is.