Fibroomtumoren – een voorlichtingsvideo voor patiënten

Fibroomtumoren zijn goedaardige (niet-kankerachtige) tumoren van de baarmoederspierwand die abnormale bloedingen in de baarmoeder kunnen veroorzaken. Ook bekend als leiomyomen of myomen.

Als u problemen ondervindt bij het bekijken van deze embedded video, klik dan hier.

Transcript

Een 37-jarige vrouw gaat naar haar arts voor evaluatie en behandeling van onvruchtbaarheid. Ze is er nooit in geslaagd zwanger te worden en wil heel graag een kind. Ze heeft bloedingen gedurende 10 dagen met haar menstruatie en ze zegt dat ze een gevoel van volheid in haar bekken heeft en pijn tijdens haar menstruatie. Geslachtsgemeenschap kan soms pijnlijk zijn en ze heeft vaak last van constipatie. Tijdens haar lichamelijk onderzoek voelt haar arts een grote massa op haar baarmoeder en beveelt verder onderzoek aan. Een echografie toont een massa van 10 cm (ongeveer 4 inches) in diameter. De massa, waarvan de arts denkt dat het een vleesboomtumor is, strekt zich uit in de holte van haar baarmoeder. Haar arts bespreekt met haar verschillende behandelingsmogelijkheden en zij kiest voor een myomectomie. Bij deze ingreep kan de tumor operatief uit haar baarmoeder worden verwijderd met behulp van een minimaal invasieve techniek. Ze herstelt vrij goed en 3 maanden later, terwijl ze een aantal tests voor onvruchtbaarheid afrondt, wordt ze zwanger. Ze heeft geen complicaties tijdens haar zwangerschap en bevalt van een gezond meisje op 9 maanden via een keizersnede.

Dit verhaal is heel typerend voor veel vrouwen in de vruchtbare leeftijd. Baarmoedermyomen worden ook wel myomen of leiomyomen genoemd. Het zijn goedaardige tumoren, wat betekent dat ze niet kankerachtig zijn. Ze komen vrij vaak voor en kunnen tussen de 30 en 50% van de vrouwen in de vruchtbare leeftijd treffen. Geschat wordt dat baarmoederfibromen bij 8 op de 10 Afro-Amerikaanse vrouwen en 7 op de 10 Kaukasische vrouwen zullen voorkomen tegen de menopauze.

Laten we beginnen met wat basisanatomie. De baarmoeder is een gespierd, hol, peervormig orgaan dat het embryo en de foetus bevat en voedt vanaf het moment dat de bevruchte eicel wordt geïmplanteerd tot het moment van de geboorte van de foetus. Het ligt in de bekkenholte tussen de blaas en het rectum. De niet-zwangere baarmoeder is ongeveer zo groot als een gebalde vuist.

Er zijn twee hoofddelen van de baarmoeder – het lichaam en de baarmoederhals. Het lichaam heeft sterke, gespierde wanden die tijdens de zwangerschap uitzetten. De baarmoederhals is het onderste deel van de baarmoeder dat aansluit op de vagina.

Er zijn twee hoofdlagen in het lichaam van de baarmoeder: het myometrium is de gespierde wand die de hoofdmassa van de baarmoeder vormt. Het endometrium is de binnenste laag van de baarmoeder die gedurende de menstruatiecyclus veranderingen ondergaat.

Fibromen ontstaan door genetische veranderingen in een gladde spiercel in het baarmoederslijmvlies. De cel vermenigvuldigt zich om een tumor te vormen. De exacte oorzaak van baarmoedermyomen is onduidelijk, maar er zijn aanwijzingen dat het een combinatie kan zijn van zowel genetica als hormonen.

Fibroïdgroei wordt gereguleerd door veel verschillende factoren, waaronder hormonen. Oestrogeen en progesteron (hormonen die voornamelijk door de eierstokken worden geproduceerd) kunnen de groei van de vleesbomen stimuleren. En na de menopauze, wanneer de hormoonspiegels laag zijn, groeien vleesbomen zelden en krimpen ze vaak. Een gezond dieet en lichaamsbeweging lijken het risico op vleesbomen te verminderen. Medicijnen zoals laaggedoseerde anticonceptiepillen hebben weinig of geen invloed op de groei van vleesbomen.

Fibromen worden meestal gevonden in of rond het lichaam van de baarmoeder, maar komen soms ook voor in de baarmoederhals. Fibromen binnen de baarmoeder kunnen worden onderverdeeld in drie categorieën: subsereus, gelegen in de buitenwand van de baarmoeder; intramuraal, te vinden in de spierlagen van de baarmoederwand; en submucuraal die in de baarmoederholte kunnen uitsteken (figuur 3). Bovendien kunnen myomen via een steeltje met de baarmoeder verbonden zijn (pedunculair genoemd). Ongeveer 55% van de myomen zijn subserosaal; 40% zijn intramuraal; 5% zijn submucosaal. Fibromen worden zelden buiten de bekkenholte gevonden.

Symptomen van myomen zijn gerelateerd aan hun grootte en locatie. Hoewel de meeste vrouwen met myomen geen symptomen hebben, kunnen velen aanzienlijke symptomen hebben, waaronder druk of pijn in het bekken en de buik en overmatig bloeden. Bij ongeveer een derde van de vrouwen met myomen is er sprake van abnormaal baarmoederbloedverlies, pijn of druk in de onderbuik. Vrouwen met myomen die in de baarmoederholte dringen, hebben vaak onregelmatige bloedingen en kunnen problemen hebben met de vruchtbaarheid. Fibromen in de spier of net onder de buitenkant van de baarmoeder zullen eerder druk en pijn veroorzaken en de nabijgelegen organen, zoals de blaas of het rectum, aantasten. Deze afbeelding toont een baarmoeder met een groot myoom. Soms kunnen vleesbomen zo groot worden dat ze de vorm van de baarmoeder veranderen.

Laten we enkele van de veel voorkomende symptomen bespreken die gepaard gaan met vleesbomen.

Normale baarmoederbloeding is het meest voorkomende symptoom geassocieerd met myomen en is de belangrijkste reden waarom vrouwen behandeling zoeken. Intramurale en submucosale myomen kunnen de baarmoederholte vervormen of vergroten. De druk van submucosale myomen op het baarmoederslijmvlies kan overmatige bloedingen veroorzaken. Omdat abnormale baarmoederbloedingen het gevolg kunnen zijn van andere oorzaken, zoals endometriumkanker en hormonale problemen, is het belangrijk dat vrouwen met myomen die abnormaal vaginaal bloedverlies hebben, een grondige evaluatie krijgen voor andere oorzaken van bloedingen.

Pijn is een veelvoorkomend symptoom van myomen. Vrouwen met vleesbomen kunnen pijnlijke menstruatiekrampen hebben… Een snel uitbreidende vleesboom kan zijn bloedtoevoer ontgroeien en degenereren, wat pijn en krampen veroorzaakt. Vleesbomen, die met een dun steeltje aan de baarmoeder vastzitten, kunnen verdraaien en hevige pijn veroorzaken. Grote baarmoedermyomen, of myomen die tegen de darm, de vagina of de bekkenwand drukken, kunnen ook de stoelgang, geslachtsgemeenschap of bepaalde bewegingen pijnlijk maken.

Grote vleesbomen kunnen op nabijgelegen bekkenorganen drukken. Als het myoom op de blaas drukt, die voor de baarmoeder ligt, kan een vrouw last hebben van urinefrequentie of aandrang, zoals te zien is op de MRI-afbeelding hier. Druk op de urineleiders, de buisjes die de urine van de nieren naar de blaas vervoeren, kan leiden tot nierbeschadiging als de vleesbomen niet worden verwijderd. Fibromen in de lagere baarmoeder kunnen druk uitoefenen op de dikke darm en het rectum, wat kan leiden tot een pijnlijke stoelgang, constipatie, veranderingen in de vorm van de ontlasting, of aambeien.

Fibromen kunnen de vruchtbaarheid beïnvloeden en een zwangerschap beïnvloeden. Baarmoedermyomen worden aangetroffen bij 5-10% van de onvruchtbare vrouwen. Echter, myomen zijn de enige oorzaak van onvruchtbaarheid bij slechts 2-3% van deze vrouwen. Het is dus belangrijk dat onvruchtbare vrouwen en hun partners een grondig onderzoek ondergaan om andere oorzaken van onvruchtbaarheid op te sporen.

Er zijn verschillende verklaringen voor waarom baarmoedermyomen de vruchtbaarheid kunnen beïnvloeden:

• Veranderingen in de positie van de baarmoederhals (de vaginale opening naar de baarmoeder) door de bovenliggende myomen kunnen van invloed zijn op het aantal zaadcellen dat door de baarmoederhals kan reizen.
• Veranderingen in de vorm van de baarmoeder kunnen de beweging van zaadcellen belemmeren.
• Veranderingen in de baarmoederspier die de beweging van het sperma of het embryo belemmeren.
• Inflammatie in de wand van de baarmoederholte die de innesteling kan beïnvloeden.
• Effecten op de bloedstroom naar de baarmoederholte waar het embryo zich zou innestelen.
• Blokkering van de eileiders door de vleesbomen.
• De eicel en de eileider worden door de vleesbomen van elkaar gescheiden en de eicel kan de weg naar de eileider niet vinden.

Als de vleesbomen in de baarmoederholte zitten of op de eileiders drukken, kunnen ze de vruchtbaarheid van een vrouw beïnvloeden. Het is echter niet duidelijk of myomen in de baarmoederspier de vruchtbaarheid beïnvloeden als ze de beweging van sperma, eicel of embryo niet direct beïnvloeden. In een onderzoek bij vrouwen met onverklaarde onvruchtbaarheid was de kans op zwangerschap 25% voor een vrouw die geen vleesbomen had. Bij vrouwen met vleesbomen was de kans om zwanger te worden 11%. Bij vrouwen die myomen hadden maar deze lieten verwijderen, was de kans om zwanger te worden 42%. Hieruit blijkt dat vleesbomen een rol kunnen spelen bij het belemmeren van het vermogen van een paar om zwanger te worden.

Fibromen die de vruchtbaarheid beïnvloeden zijn meestal submucosaal of intramuraal. Bij in-vitrofertilisatie, een vorm van geassisteerde voortplantingstechnologie, kunnen vleesbomen op deze plaatsen ook het succes verminderen. De vruchtbaarheid wordt aangetast doordat de myomen zich in de holte bevinden of erin drukken. Grote vleesbomen van 5 cm of groter verlagen ook de kans op succes.

Fibromen kunnen al dan niet groeien tijdens de zwangerschap of complicaties veroorzaken. Als een vleesboom groeit, gebeurt dat meestal in de eerste 12 weken van de zwangerschap. Het kan ook later in de zwangerschap krimpen. Deze afbeelding toont een groot myoom dat in de baarmoederholte drukt naast de zich ontwikkelende foetus.

Soms als myomen tijdens de zwangerschap groter worden, ontgroeien ze hun bloedtoevoer en degenereren ze. Fibromen die blijven bestaan of groeien, kunnen echter de positie van de baby veranderen en het risico op een keizersnede, miskraam en vroeggeboorte vergroten. De behandeling van uterusmyomen hangt af van de aanbeveling van uw arts. In bepaalde gevallen kan een operatie om de myomen te verwijderen vóór de conceptie de kans op een miskraam voor een vrouw met 50% verminderen.

Een veel voorkomende vraag is of myomen kanker kunnen worden. Kankers die ontstaan uit het myometrium worden leiomyosarcoma’s genoemd. Het totale risico dat baarmoederwandtumoren kanker (kwaadaardig) worden is ongeveer één op 1000 in de vruchtbare jaren, maar komt vaker voor bij postmenopauzale vrouwen. Een myoom dat na de menopauze groeit, kan in werkelijkheid een leiomyosarcoom zijn, en een hysterectomie om de baarmoeder operatief te verwijderen is vereist.

Laten we het nu hebben over hoe vleesbomen kunnen worden gediagnosticeerd.

Baarmoedermyomen worden vaak gevonden met een bekkenonderzoek. Andere diagnostische procedures kunnen helpen bij het bepalen van de aanwezigheid, locatie en grootte van vleesbomen, en controleren op andere aandoeningen zoals tumoren in de eierstokken of darmmassa’s. Als een vrouw onregelmatige bloedingen heeft, kan een bloedonderzoek helpen bepalen of de bloeding komt doordat ze geen eisprong heeft. Bij een biopsie van het baarmoederslijmvlies kan een klein stukje van het baarmoederslijmvlies worden weggenomen om te onderzoeken of er sprake is van kanker. Voor sommige vrouwen kunnen diagnostische tests nuttig zijn om de beste behandeling te bepalen.

Echografie maakt gebruik van de echo’s van geluidsgolven met een hoge frequentie om een beeld te krijgen van de bekkenorganen. Transvaginale echografie is meestal het eerste instrument dat wordt gebruikt om myomen in de baarmoeder te diagnosticeren. Aangezien myomen variëren in grootte en locatie, kunnen zowel transvaginale als transabdominale echografieën worden gebruikt om de myomen het best in beeld te brengen.

Sonohysterografie is een echografieprocedure waarbij een kleine hoeveelheid vloeistof in de baarmoeder wordt gebracht via een dun plastic buisje. De meeste vrouwen ervaren wat lichte kramp bij het inbrengen van de vloeistof. Met de vloeistof kan de omtrek van de baarmoederholte worden afgelezen en kunnen vleesbomen die in de baarmoederholte uitsteken of de ruimte vervormen, beter worden geïdentificeerd. Sonohysterografie kan ook helpen bij het bepalen van de beste aanpak voor de behandeling van het myoom. De procedure kan in de praktijk van uw arts worden uitgevoerd.

Hysterosalpingografie, of HSG, maakt gebruik van röntgenstralen om een beeld van de binnenkant van uw baarmoeder te maken en te bepalen of de eileiders open zijn. Voor een HSG wordt een dun plastic buisje door de baarmoederhals geleid en wordt een jodiumhoudende vloeistof in de baarmoederholte gespoten en in de eileiders laten stromen. Tijdens de procedure worden röntgenfoto’s gemaakt. Fibromen die in de baarmoederholte uitsteken of de vorm ervan veranderen, of fibromen die de eileiders blokkeren, kunnen door een HSG worden geïdentificeerd.

Magnetic Resonance Imaging (MRI) produceert een beeld door energie te absorberen van specifieke, hoogfrequente radiogolven die kunnen bepalen of er myomen aanwezig zijn. Een MRI is niet routinematig nodig om myomen te diagnosticeren. Het kan echter helpen de diagnose te verduidelijken in sommige omstandigheden, zoals wanneer een vrouw diepe vleesbomen heeft die niet kunnen worden gevoeld bij het onderzoek of kunnen worden gezien met andere procedures of om de exacte locatie en grootte van vleesbomen in de baarmoeder te bepalen.

Diagnostische hysteroscopie is nuttig om de aanwezigheid van submucosale myomen vast te stellen. Bij deze procedure wordt een telescoopachtig instrument, een hysteroscoop genaamd, via de vagina en de baarmoederhals in de baarmoeder ingebracht om afwijkingen in de baarmoederholte op te sporen. Als deze procedure wordt uitgevoerd in een operatiekamer, kan een submucosaal myoom worden verwijderd.

Omdat er andere minimaal-invasieve procedures beschikbaar zijn, wordt diagnostische laparoscopie zelden gebruikt om een baarmoederfibroom te diagnosticeren. Bij deze chirurgische ingreep wordt een telescoop via de navel ingebracht en wordt de buik met kooldioxide opgeblazen. Het buitenoppervlak van de voortplantingsorganen kan door de laparoscoop worden gezien.

Als bij een vrouw eenmaal baarmoedermyomen zijn vastgesteld, is de volgende stap het evalueren van haar behandelingsopties. Fibromen behoeven meestal geen behandeling, omdat de meeste vrouwen geen symptomen hebben. Regelmatige controles bij uw arts kunnen bepalen of u symptomen ontwikkelt die behandeling vereisen. Dit is vooral belangrijk als u van plan bent zwanger te worden. Vrouwen die symptomen hebben, moeten kiezen uit verschillende behandelingsopties, waaronder medische en chirurgische behandeling.

Medische behandeling voor baarmoedermyomen kan tijdelijk helpen, maar verbetert de vruchtbaarheid van een vrouw niet. Een groep geneesmiddelen genaamd GnRH-analogen kan tijdelijk de grootte van myomen verminderen door de oestrogeenproductie door de eierstokken te verminderen. GnRH-analogen kunnen helpen om de grootte van de myomen vóór de operatie met maximaal 50% te verminderen. Aangezien er minder vaginale bloedingen zijn bij kleinere myomen, wordt bloedarmoede verminderd. Bovendien worden ijzersupplementen meestal aanbevolen. Wanneer de GnRH-analoge therapie wordt gestaakt, zullen de myomen binnen drie tot zes maanden terugkeren naar hun voorbehandelde grootte.

GnRH-analogen worden toegediend via injectie of neusspray, en geven menopauze-achtige bijwerkingen zoals opvliegers, vaginale droogheid, stemmingswisselingen, en soms botverlies. Deze medicijnen kunnen niet voor langere tijd worden gebruikt, tenzij speciale voorzorgsmaatregelen worden genomen om botverlies en menopauzale symptomen te voorkomen. Deze preventieve maatregelen kunnen bestaan uit het gebruik van laaggedoseerde anticonceptiepillen, progestativa, of doses oestrogenen/progestativa die bij vrouwen in de menopauze worden gebruikt.

Hormonale therapieën, zoals anticonceptiepillen en progestativa, kunnen worden gebruikt om abnormale baarmoederbloedingen geassocieerd met myomen onder controle te helpen houden, maar hebben geen invloed op hun grootte.

Hormonale middelen die zijn gemaakt van androgenen, of mannelijke hormonen, kunnen worden gebruikt om myomen tijdelijk te laten krimpen. Maar deze geneesmiddelen worden geassocieerd met problematische haargroei, stemveranderingen en andere ongewenste bijwerkingen. Een medicijn dat werkt tegen progesteron (zoals RU 486) is tijdelijk gebruikt bij een klein aantal vrouwen.

Drugs genaamd aromatase-remmers kunnen nuttig zijn. Ze voorkomen dat de mannelijke hormonen worden omgezet in oestrogenen, waardoor de symptomen en de baarmoederomvang bij vrouwen met vleesbomen afnemen.

Alternatieve benaderingen zoals kruiden- en homeopathische therapieën hebben niet aangetoond dat ze de symptomen veroorzaakt door vleesbomen verbeteren. Hoewel ijzertherapie de bloedarmoede kan verbeteren, zijn andere voedingsaanpassingen niet van bewezen voordeel. Geen van deze benaderingen kan op dit moment worden beschouwd als een primaire behandeling voor uterusmyomen. Onderzoek gaat door met het evalueren van andere medische therapieën.

Voor vrouwen met symptomen zijn er een verscheidenheid aan chirurgische opties beschikbaar om baarmoedermyomen te behandelen. Als een vrouw echter zwanger wil worden, zijn er slechts twee chirurgische opties: myomectomie, dat is chirurgische verwijdering van de myomen, en een procedure genaamd magnetische resonantie-geleide gerichte ultrasone chirurgie (MRgFUS).

Er zijn verschillende manieren waarop een myomectomie kan worden uitgevoerd. In de meeste gevallen zullen de grootte en de plaats van de myomen de geschikte operatietechniek bepalen. Sommige myomen kunnen worden verwijderd via minimaal invasieve procedures, zoals hysteroscopie, laparoscopie of robotprocedures. Bij vrouwen met grote, meervoudige myomen is meestal een abdominale myomectomie nodig.

Bij een abdominale myomectomie, of laparotomie, maakt de chirurg een incisie in de buik en verwijdert hij de myomen uit de baarmoeder. De ziekenhuisopname duurt meestal 24-72 uur en het volledige herstel duurt vier tot zes weken. De twee grootste risico’s van een myomectomie zijn overmatig bloedverlies en verklevingen (littekenweefsel) die de vruchtbaarheid in de toekomst kunnen schaden. Als bij de operatie de baarmoederholte wordt binnengegaan, kunnen er bovendien littekens aan de binnenkant van de baarmoeder ontstaan. In zeldzame gevallen kan een hysterectomie nodig zijn om de bloeding onder controle te krijgen. Als bij de myomectomie de baarmoeder uitgebreid wordt gerepareerd, moet een vrouw bij een volgende zwangerschap mogelijk een keizersnede ondergaan om het risico op een baarmoederbreuk tijdens de bevalling te verminderen.

Hysteroscopische myomectomie kan worden gebruikt om submucosale myomen te verwijderen die zich voornamelijk in de baarmoederholte bevinden. Tijdens deze operatie brengt de arts een telescoop in via de baarmoederhals en vult hij de baarmoeder met vloeistof om de wanden te laten uitzetten. Via een kanaal in de hysteroscoop worden dan chirurgische instrumenten ingebracht om de submucusmyomen te verwijderen. Over het algemeen worden vrouwen nog dezelfde dag na de operatie naar huis gestuurd en kunnen ze binnen een paar dagen hun normale activiteiten hervatten. Ernstige complicaties zijn zeldzaam, maar omvatten beschadiging of littekenvorming in de baarmoederholte, verstoring van de elektrolytenbalans (veranderingen in de mineralen in het bloedstelsel), doorprikken van de baarmoeder en bloedingen. Als de herstelwerkzaamheden in de baarmoeder omvangrijk waren, kunnen sommige artsen een katheter in uw baarmoeder plaatsen om littekenvorming te voorkomen of oestrogeen voorschrijven om de genezing van het baarmoederslijmvlies te versnellen. Voor sommige vrouwen kan een hysteroscopische myomectomie het risico op een miskraam verminderen.

Een laparoscopische myomectomie kan soms worden gebruikt om myomen te verwijderen. Tijdens deze procedure brengt de arts een telescoopachtig instrument in de buik in via een kleine incisie in de buurt van de navel. Via andere kleine incisies van 5-10 mm worden chirurgische instrumenten ingebracht om de vleesbomen te verwijderen. Vrouwen kunnen vaak dezelfde dag of binnen 24 uur uit het ziekenhuis naar huis. De hersteltijd bedraagt meestal twee tot zeven dagen. Risico’s van laparoscopische myomectomie zijn verklevingen, trauma aan inwendige organen en bloedingen. Vrouwen die deze ingreep ondergaan voor intramurale myomen kunnen een verhoogd risico hebben op een baarmoederbreuk bij toekomstige zwangerschappen. Er zijn echter veel studies die geen verschil in zwangerschapsuitkomsten hebben aangetoond tussen een myomectomie die via een open incisie wordt uitgevoerd in vergelijking met laparoscopie.

In sommige gevallen kan robottechnologie worden gebruikt om myomen te verwijderen. Tijdens een robot myomectomie procedure, plaatst de arts een telescoop in de buik op of boven de navel. Er worden nog vijf andere kleine incisies gemaakt om de instrumenten voor het verwijderen van de myomen in te brengen. Als de instrumenten eenmaal op hun plaats zitten, bestuurt de arts de instrumenten en voert hij de operatie uit vanaf een computerconsole. Vrouwen kunnen meestal dezelfde dag of binnen 24 uur uit het ziekenhuis naar huis. De hersteltijd is meestal tussen een paar dagen en een week. Risico’s van robotchirurgie zijn onder meer verklevingen en bloedingen. Robotchirurgie is nuttig voor myomen in de baarmoederspier en myomen die in de baarmoederholte drukken, omdat de technologie het sluiten van de incisies vergemakkelijkt. Hoewel myomectomie met robotondersteuning relatief nieuw is, suggereren de eerste studies dat de resultaten vergelijkbaar zijn met abdominale myomectomie en dat het herstel vergelijkbaar is met laparoscopische myomectomie.

De kansen om zwanger te worden na een myoomoperatie zijn vergelijkbaar met de kansen voor vrouwen in de algemene bevolking. Maar het is belangrijk om te onthouden dat andere factoren ook van invloed zijn op de vruchtbaarheid, zoals leeftijd, eerdere zwangerschap, ovulatiestatus, de conditie van de eileiders, en de kwaliteit van het sperma van de man.

In het algemeen liggen de zwangerschapspercentages tussen 40%-50% na een myomectomie. Afhankelijk van de plaats van de myomen, kan een myomectomie ook het risico op miskramen verminderen. U moet met uw arts overleggen om uw persoonlijke klinische profiel te bepalen.

Voor een zwangerschap na het verwijderen van een myoom uit de baarmoederspier kan een geplande keizersnede nodig zijn voordat de bevalling begint. De sterke weeën die nodig zijn voor een vaginale bevalling kunnen leiden tot een verhoogd risico dat de baarmoeder scheurt, evenals complicaties voor de baby.

Na een myomectomie is er een kans dat vleesbomen opnieuw kunnen ontstaan. Deze kans op terugkeer is 27% over 10 jaar. Bij vrouwen die meerdere myomen hebben, is de kans groter dat de myomen terugkeren, terwijl dit minder vaak voorkomt bij vrouwen met één myoom.

De andere optie voor vrouwen met baarmoedermyomen die op zoek zijn naar een zwangerschap, is magnetische resonantie (MR)-geleide gefocuste echografie (MRgFUS). Bij deze procedure helpt MRI bij het lokaliseren van het myoom en wordt ultrageluid met hoge intensiteit op het myoom gericht om de temperatuur te verhogen en de abnormale cellen af te breken en te vernietigen. Andere weefsels rond het myoom worden niet aangetast. Er is beperkte informatie over de langetermijnresultaten van deze relatief nieuwe technologie.

Voor vrouwen met symptomen van vleesbomen die niet zwanger willen worden, zijn er een veelheid aan behandelingsopties.

Een andere laparoscopische techniek genaamd myolysis omvat het vernietigen van de vleesbomen door bevriezing of warmte-energie met behulp van naalden of lasers.

Embolisatie van de baarmoederslagader is een procedure die door een radioloog wordt uitgevoerd en waarbij kleine deeltjes in de bloedvaten van de baarmoeder worden geïnjecteerd. Deze deeltjes verstoppen de kleine bloedvaten die de vleesbomen van bloed voorzien, waardoor de bloedtoevoer wordt geblokkeerd en de vleesbomen degenereren. Meestal hebben vrouwen na de ingreep nog enkele dagen pijn. Het volume van het myoom krimpt met 40%-50% en de meeste vrouwen hebben verlichting van hun symptomen.

Ongeveer de helft van alle hysterectomieën wordt uitgevoerd om myomen in de baarmoeder te behandelen. Er zijn drie manieren om een hysterectomie uit te voeren: abdominaal, vaginaal en in sommige gevallen laparoscopisch. De hersteltijd varieert van twee tot zes weken. Het is belangrijk om met uw arts alle aspecten van een hysterectomie te bespreken, inclusief de seksuele, psychologische en medische gevolgen. Als uw eierstokken worden verwijderd bij de hysterectomie, is het ook belangrijk om te praten over kwesties met betrekking tot de menopauze.

Concluderend, baarmoederfibromen komen vrij vaak voor bij vrouwen in de reproductieve leeftijd. Symptomen zijn bloedingen, pijn, druk en onvruchtbaarheid. De diagnose kan worden gesteld met een echografie, sonografie met zoutoplossing, hysterosalpingogram, hysteroscopie of MRI. Uw behandeling hangt af van de vraag of u zwanger wilt worden of niet. Voor vrouwen die zwanger willen worden, omvatten de behandelingsopties myomectomie en MRgFUS. Voor degenen die klaar zijn met zwanger worden, kunnen hysterectomie, embolisatie en ablatie de symptomen verlichten.

Geef een bezoek aan uw arts voor een evaluatie op maat, en om te beslissen welke behandelingsopties voor u het beste zijn.