Fayard Nicholas

In 1932, toen hij 18 was en zijn broer nog maar 11, werden zij de hoofdact in de Cotton Club in New York City. De broers werden beroemd met een unieke stijl van ritmisch tapdansen die “meesterlijke jazzpassen vermengde met waaghalzige atletische bewegingen en een elegantie van beweging die ballet waardig was”. Ze traden op in de Ziegfeld Follies op Broadway en in Londen werkten ze met jazzchoreograaf Buddy Bradley. De optredens leidden hen naar een carrière in de film. Nicholas verscheen in meer dan 60 films, waaronder de musical Stormy Weather uit 1943 met hun kenmerkende trapdans.

Zijn carrière werd onderbroken van 1943 tot 1944 toen hij diende in het Amerikaanse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nicholas bereikte de rang van Technician fifth grade terwijl hij in WWII zat.

Nadat zijn danscarrière eindigde, begonnen Nicholas en zijn vrouw, Katherine Hopkins Nicholas, aan een lezingentournee waarin ze over dans spraken. In 2003 diende Nicholas als “Festival Legende” op het derde “Soul to Sole Tap Festival” in Austin, Texas.

Nicholas werd opgenomen in de National Museum of Dance C.V. Whitney Hall of Fame in 2001.